Ενα παιδί γέννημα – θρέμμα του νεοφιλελευθερισμού, οπαδός της ανεξέλεγκτης δράσης του κεφαλαίου και των τραπεζών, ένας υποστηρικτής της CETA και όλων των ανάλογων συμφωνιών που παραμερίζουν τον παράγοντα άνθρωπο προς όφελος του κέρδους και των επιχειρήσεων είναι από χθες ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας,
της χώρας που βρέθηκε αντιμέτωπη με την ακροδεξιά λαίλαπα, την οποία ενίσχυσε η λιτότητα, η αβεβαιότητα, ο φόβος, η ανεργία και η δυστυχία, απόρροια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρώπης και της αδυναμίας της αριστεράς να αρθρώσει πειστικό πολιτικό λόγο.
Αυτός λοιπόν ο ακραίος νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και κορυφαίο στέλεχος της Τράπεζας Ρότσιλντ ο Εμανουέλ Μακρόν, που είναι μία σαφώς πιο βελτιωμένη έκδοση των Θεοδωράκη, Παπαδήμου, Χαρδούβελη και λοιπών, έρχεται ως επιλογή του συστήματος να χτυπήσει τον εθνικισμό και το λαϊκισμό της Λεπέν η οποία είχε βρει ευήκοα ώτα στα φτωχά λαϊκά στρώματα της γαλλικής κοινωνίας.
Ο γιάπης πρόεδρος που σε όλη την προεκλογική περίοδο στηρίχτηκε όσο κανείς άλλος από το σύστημα και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο το διαδίκτυο και τις δυνατότητες που δίνει για να βρεθεί στο 2ο γύρο και να κερδίσει τις εκλογές, δυστυχώς ως επιλογή του κεφαλαίου και ως αγαπητό παιδί των τραπεζών, του Σόιμπλε και της Μέρκελ, δεν αφήνει πολλές ελπίδες για την άσκηση μιας άλλης πολιτικής στο στενό πυρήνα της Ε.Ε., κάτι που άλλωστε αποτελούσε κυρίαρχο αίτημα της πλειοψηφίας των λαών που βρέθηκαν το προηγούμενο διάστημα στις κάλπες σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και όντας αποδεκατισμένοι από τις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας απείλησαν ακόμη και με διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Σήμερα μια μέρα μετά τις γαλλικές εκλογές τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι δήθεν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, υπηρέτες αυτού του συστήματος διαπλοκής πανηγυρίζουν για τη νίκη Μακρόν ξεχνώντας ότι βασική αιτία έξαρσης των ξενοφοβικών, ακροδεξιών, εθνικιστικών και φασιστικών κομμάτων είναι τα δεινά που έχουν φέρει στις κοινωνίες οι τράπεζες και το κεφάλαιο με τις πολιτικές που ασκούν μέσω των υπαλλήλων τους πολιτικών.
Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν ότι τώρα πλέον έβαλαν ένα λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, σπρώχνοντας ακόμη πιο εύκολα τους λαούς στις δαγκάνες του λαϊκισμού.
