Η ΔΑΚΕ καθηγητών Δ.Ε. για το νομοσχέδιο επιλογής Στελεχών Εκπαίδευσης
Η ΔΑΚΕ καθηγητών Δ.Ε. έγκαιρα είχε εναντιωθεί στο νόμο Μπαλτά – Κουράκη για την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης και είχε προειδοποιήσει για τις αρνητικές συνέπειες που θα επέφερε η εφαρμογή του.
Η απόφαση του ΣΤΕ, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει μια μεγάλη ευκαιρία για τη διαμόρφωση ενός συστήματος επιλογής ευρείας αποδοχής και με ουσιαστική συμβολή στην αξιοκρατική στελέχωση της εκπαίδευσης.
Δυστυχώς το κατατεθέν σχέδιο νόμου για την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης έρχεται απλώς να τροποποιήσει παλαιότερες διατάξεις και σαφέστατα δεν αποτελεί την επιβεβλημένη τομή για τη διοίκηση της εκπαίδευσης, όπως τουλάχιστον την εννοούσε η ΔΑΚΕ με την πρότασή της για λειτουργία Σχολής Στελεχών της Εκπαίδευσης.
Ειδικότερα και επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής
Η διενέργεια κρίσεων για την επιλογή αποκλειστικά των Δ/ντων Σχολικών μονάδων, παραπέμποντας στο μέλλον τις επιλογές για τα υπόλοιπα στελέχη της Διοίκησης της εκπαίδευσης (Σχολικοί Σύμβουλοι, Δ/ντές Εκπ/σης, Υευθ. ΕΚΦΕ ΚΕΣΥΠ) αποτελεί αποσπασματική κίνηση που δεν απαντά ουσιαστικά στην νομική απαξίωση του προηγούμενου θεσμικού πλαισίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι δεκάδες θέσεις Σχολικών Συμβούλων παραμένουν κενές εξαιτίας των συνταξιοδοτήσεων και των επαναλαμβανόμενων παρατάσεων, γεγονός που υπονομεύει τον ίδιο το θεσμό. Οι εναπομείναντες Σχολικοί Σύμβουλοι, υποχρεούνται πλέον να έχουν στην ευθύνη τους πολύ μεγάλες γεωγραφικές περιοχές, που είναι αδύνατο να καλυφθούν ουσιαστικά.
Όσον αφορά τους Δ/ντες Εκπαίδευσης τίθεται θέμα νομιμότητά τους από το ίδιο το υπουργείο αφού είναι η πρώτη φορά που δεν προεδρεύουν στα συμβούλια επιλογής με την ιδιότητά τους αλλά εισάγεται το τέχνασμα: «εκπαιδευτικός με τουλάχιστον εικοσαετή (20ετή) εκπαιδευτική υπηρεσία που διαθέτει διοικητική εμπειρία σε θέση Διευθυντή Εκπαίδευσης »
Καθίσταται γράμμα κενό περιεχομένου η προσφάτως θεσπισμένη αναγνώριση 7ετούς προϋπηρεσίας εκτός Δημοσίου τομέα
Η πολιτεία αδικεί και εμπαίζει όσους εκπαιδευτικούς θήτευσαν ως υπεύθυνοι σε Βιβλιοθήκες, ΓΡΑΣΕΠ, ΓΡΑΣΥ, ΣΕΠ σε ΚΕΣΥΠ και ΕΚΦΕ, με τη μη αναγνώρισή της προϋπηρεσίας αυτής ως διδακτικής, παρόλο που σαφώς οριζόταν στις υπουργικές αποφάσεις της προκήρυξής των.
Αποκλείονται αναιτιολόγητα από την έκφραση γνώμης οι συνάδελφοι Αναπληρωτές
Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις υπόλοιπες Σχολικές μονάδες της Γενικής Εκπ/σης, οι θέσεις Δ/ντών σχολικών μονάδων στην Ειδική Αγωγή δεν διεκδικούνται αποκλειστικά από εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στις ΣΜΕΑΕ.
Η πλειοψηφία των μελών στα Συμβούλια Επιλογής των Διευθυντών σχολικών μονάδων επιλέγονται από τους διορισμένους από την κυβέρνηση Περιφερειακούς Δ/ντές χωρίς ουσιαστικά κανένα αξιοκρατικό ή έστω αντικειμενικό κριτήριο επιλογής και χωρίς να προϋπάρχει οποιαδήποτε αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος Ως εκ τούτου εγείρεται σοβαρό ζήτημα αξιοπιστίας για τη συγκρότηση των συμβουλίων αυτών καθώς και της διαδικασίας συνέντευξης.
Δε διευκρινίζεται σκοπίμως, αν οι δηλώσεις προτίμησης για τις Σχολικές μονάδες, θα έπονται της διαδικασίας της συνέντευξης και της τελικής μοριοδότησης έτσι ώστε να διασφαλίζεται το αδιάβλητο της διαδικασίας.
Διαπιστώνεται αδυναμία αποτύπωσης δράσεων και προσόντων (Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης, πιστοποιημένες επιμορφώσεις ΠΕΚ & ΕΚΔΔΑ κα) εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού μοριοδοτούμενων κριτηρίων.
Συμπερασματικά,
Χάθηκε μία ακόμη ευκαιρία για τη θεσμοθέτηση ενός αποτελεσματικού, σταθερού και κοινά αποδεκτού πλαισίου επιλογής ως απόρροια ενός εξαντλητικού και ειλικρινούς διαλόγου.
Ο εκπαιδευτικός κλάδος οφείλει να συνεχίσει να διεκδικεί τη διαμόρφωση ενός αξιοκρατικού, και αδιάβλητου θεσμικού πλαισίου επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης που δεν θα επιτρέπει την κομματική λαφυραγώγηση της διοίκησης της εκπαίδευσης και μέσω αυτής την χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.
Θα πρέπει επίσης να απαιτήσει από την πολιτεία, την υλοποίηση υποστηρικτών δράσεων για τους εκπαιδευτικούς που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο των θέσεων αυτών.
Τέλος το πολυσυζητημένο ζήτημα της διαδικασία επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει το συνδικαλιστικό κίνημα από τον βασικό στόχο που δεν είναι άλλος από την αντιμετώπιση των κυβερνητικών επιλογών που εξαθλιώνουν τον Έλληνα εκπαιδευτικό, καθιερώνουν τις ελαστικές μορφές εργασίας και υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση.
