Την κάθετη διαφωνία της με τη διατήρηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί, τον οποίο χαρακτήρισε αντιπαραγωγικό εξέφρασε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στον Οινοποιητικό Συνεταιρισμό Τυρνάβου.
Στις εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού η κ. Γεννηματά είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί από τον πρόεδρο του συνεταιρισμού Χρ. Τσιτσιρίγγο για την πορεία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ενώ της κατατέθηκε και υπόμνημα με θέσεις και προτάσεις για τον αμπελοοινικό τομέα.
Αναλυτικά στο υπόμνημα αναφέρονται τα εξής:
“Η παραγωγή της χώρας μας σε σταφύλια δεν είναι μεγάλη, ίσα –ίσα θα επαρκούσε για την εγχώρια κατανάλωση, αν δεν υπήρχαν οι εισαγωγές.
Παρά το γεγονός αυτό, ο τομέας του κρασιού και του τσίπουρου πάσχει σήμερα πρώτα και κύρια λόγω της μη σωστής οργάνωσης του κλάδου και της έλλειψης ολοκληρωμένης σύνδεσης μεταξύ πρωτογενούς παραγωγής (αμπέλι) και μεταποίησης. Υπάρχουν πολλές και κατακερματισμένες υπηρεσίες που ασχολούνται με τον τομέα (Υπουργείο ΑΑ&Τ, ΔΑΟΚ, ΕΦΕΤ, ΓΧΚ, Διεύθυνση Εμπορίου, Τελωνεία, ΟΠΕΚΕΠΕ κ.λ.π), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συντονισμός και αποτελεσματικότητα στους ελέγχους που πρέπει να γίνονται. Συνέπεια αυτών είναι να έχουμε οικονομικά εξοντωμένους αμπελουργούς, μεταποιητές με σοβαρά οικονομικά προβλήματα και καταναλωτές που συχνά πληρώνουν ακριβά, αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης προϊόντα.
Να αναφέρουμε σαν τα μεγαλύτερα προβλήματα τα εξής:
-Αθρόες εισαγωγές φθηνών κρασιών χύμα, τα οποία δεν παρακολουθούνται μέχρι τον τελικό τους προορισμό, ελληνοποιούνται και καταναλώνονται σαν Ελληνικά. Ο αυστηρός έλεγχος των εισαγωγών χύμα κρασιού όσο αφορά στα χαρακτηριστικά τους και στη συνέχεια η παρακολούθηση τους μέχρι τον τόπο κατανάλωσης τους (π.χ στην χύμα διάθεση στις ταβέρνες, να αναγράφεται στον κατάλογο η προέλευση), θα βοηθούσε στο σταμάτημα της εύκολης και γρήγορης χρήσης των εισαγόμενων κρασιών.
-Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, εσωτερικό αυτή τη φορά, είναι η οινοποίηση των σταφυλιών διπλής και τριπλής χρήσης, μεγάλος όγκος εδώ είναι η σταφίδα (Σουλτανίνα – Κορινθιακή σε Κρήτη και Κόρινθο) αλλά και το Ροζακί στην Καβάλα. Η οινοποίηση των ποσοτήτων αυτών (200.000- 250.000 τον) επιβαρύνουν την αγορά με μεγάλες ποσότητες φθηνού κρασιού. Αυτό γίνεται διότι, ειδικά η σταφίδα επιδοτείται με 330 –370 ευρώ το στρέμμα για την παραγωγή ξηρής σταφίδας, οπότε διατίθενται μετά πάμφθηνα σε οινοποιεία.
Για την αξιοποίηση των ποσοτήτων αυτών χωρίς να επιβαρύνουν τον κλάδο, υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα σταφύλια αυτά για την παραγωγή αμπελοοινικής αλκοόλης, που θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ούζου.
Επιπλέον ειδικός φορέας ελέγχου για τον αμπελοοινικό τομέα να προβαίνει στην αντιπαραβολή των δηλώσεων συγκομιδής(παραγωγών) με τις δηλώσεις παραγωγής των οινοποιείων στην κατεύθυνση της διασφάλισης του ισοζυγίου σταφύλι-κρασί, τσίπουρο κλπ .
-Να γίνει μια σύγχρονη νομοθεσία για το τσίπουρο κάτι που απαιτεί και την εμπλοκή του ΥΠΑΑΤ. Το τσίπουρο είναι κατοχυρωμένο ελληνικό προϊόν και η δυναμική του μπορεί να στηρίξει σημαντικά τον αμπελοοινικό τομέα αφού είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τα σταφύλια που παράγονται στην Ελληνική επικράτεια. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να συνδεθεί και η γεωγραφική ένδειξη του Τσίπουρου, με τα σταφύλια της αντίστοιχης περιοχής (π.χ τσίπουρο Τυρνάβου – σταφύλια από τον Τύρναβο).
-Το ξύδι από κρασί, θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθεί διότι σήμερα παράγεται και καταναλώνεται χωρίς έλεγχο. Χαρακτηρίζονται σαν ξύδι από κρασί όλα τα αυτά που παράγονται από ξηρά σταφίδα, εγχώρια και εισαγόμενη.
Τέλος θα πρέπει άμεσα να αποσυρθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο κρασί, να παταχθεί η παρανομία και η λαθρεμπορία που εκτοξεύτηκε μετά την επιβολή του Ε.Φ.Κ., και να διεκδικηθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που παραπέμπεται η χώρα μας, να παραμείνει στο 50% ο Ε.Φ.Κ. στο τσίπουρο”.
