Τι ήταν και τούτο με τον καύσωνα και τις… ευωδιές της κινητοποίησης των εργαζομένων στους ΟΤΑ ακροατή μου «λιβακωμένε», που έδωσαν και πήραν οι αναρτήσεις στα φατσοβιβλία και μόνος απτόητος αποδείχτηκε ο Κούλης που βρήκε να μας επισκεφθεί κατακαλόκαιρο σίγουρος για την επερχόμενη εκλογική επιτυχία;
Σε ομηρία χρόνια τώρα οι συμβασιούχοι, απεργία ήταν και πάει με το Λαρισαίο να δίνει στην πλειοψηφία του ρεσιτάλ υπευθυνότητας «ξεσκαρτάροντας» αποθήκες και πατάρια, την ώρα που το άξιο τέκνο της Κρήτης περιδιάβαινε τον κάμπο ξαποσταίνοντας σε αχυρόμπαλες και αναλύοντας κάτω από τον καυτό ήλιο του Βλαχογιαννίου το λαμπρό μέλλον που μας περιμένει στις αγκάλες του!
Άστρο λαμπρό να οδηγεί τα 12ποντα που βυθίστηκαν στο τιμημένο χώμα του θεσσαλικού κάμπου και από κοντά στελεχάρες και στελέχη να δίνουν την επικοινωνιακή μάχη κάθιδρα μεν, σίγουρα για το… σανό δε και ας στριμώχνονταν στα αχυρένια αλώνια για τις ανάγκες του πλάνου και το χατίρι του αρχηγού τους.
Κατ’ αρχάς τους θαύμασα δεν το κρύβω, μα από κοντά ήρθε και η απορία. Γιατί άχυρο (που το λες και παρεξηγήσιμο) και όχι τριφύλλι (κατά προτίμηση τετράφυλλο) που παραπέμπει και σε τύχη; Ποιοί δεν το σκέφτηκαν και που αποσκοπούσαν;
Με την απορία θα μείνω και πάμε παρακάτω, διότι έχουμε και μνημειώδη αποκαλυπτήρια μνημείου στην πρωτεύουσα.
«Μνήμες και χρέος» σου λέει ο καλλιτέχνης, πήρα που λες το σοβαρό μου ακροατή μου ηλιοκαμένε και στήθηκα κλαρίνο η συντονισμένη του κρατικού καν…, συγγνώμη της δημόσιας τηλεόρασης.
Τι το’ θελα, που χαράχτηκαν στη μνήμη τα «βγάλε το σκασμό» του Τσακνή την ώρα που απολάμβανα τη Ραχήλ Μακρή να θεωρεί χρέος της να ξεφωνίζει διακόπτοντας συνεχώς τον ομιλητή κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων.
Διχάστηκα, δεν το’ χω και με τη γλυπτική τι να πεις, δεκτή πάντως κάθε βοήθεια όσον αφορά στο συμβολισμό γιατί ο νους της «απαίδευτης» πήγε σε εγκλωβισμό σε ασανσέρ και το μάτι αγωνιούσε σαρώνοντας τους συγκεντρωμένους για τον εντοπισμό της Πυροσβεστικής!
Ντράπηκα προς το τέλος δεν το κρύβω, είναι θες και η πικρία που δεν συνέβη κάτι ανάλογο για το μέσο που υπηρέτησα στη Λάρισα και έβαλε λουκέτο μετά από 100 και πλέον χρόνια και μέσα σε μια νύχτα δίχως να ιδρώσει το αυτί κανενός, ποιος με ξέρει;
Με τούτα και με κείνα πάντρεψα και αδελφή και έχω χαρά μεγάλη, τόση που κατάφερα και γέλασα και με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που εντόπισε το ρεπορτάζ στους σκουπιδόλοφους της φλεγόμενης Λάρισας και με τις… αχυρο-στομίες του Κούλη και με κείνο το έρμο το Πολυτεχνείο που βρέθηκε να κάνει μπρα ντε φερ κατακαλόκαιρο μπρος στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για να απολαμβάνω εγώ σήμερα λεύτερα το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι»!
Αντί άλλου σχολίου πάμε τραγούδι και στα πλατό της εκπομπής αγαπημένος Λέοναρντ Κοέν και “I’m Your Man”.
Αφιερωμένο στο Γιώργο και τη Μαρία που κρατήθηκαν σφιχτά από το χέρι αρχή του Ιούλη…
Χικ FM
