ΓΡΑΦΕΙ Ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος Κ.Ε του ΚΚΕ, Περιφερειακός Σύμβουλος Θεσσαλίας
Η κατάσταση των μικρομεσαίων αγροτών χειροτερεύει συνεχώς κι αυτό γιατί υλοποιούνται σχεδιασμένες πολιτικές της Ε.Ε με την συμφωνία τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι οποίες περιορίζουν τις δυνατότητές τους να συνεχίσουν να ζουν από το χωράφι,
μειώνουν δραστικά το εισόδημα τους, ανεβάζουν το κόστος παραγωγής, με απώτερο στόχο την επιτάχυνση των ρυθμών συγκέντρωσης της γης και παραγωγής σε λίγα χέρια.
Στα πλαίσια της ΚΑΠ, των διαφόρων κανονισμών της Ε.Ε και του ΠΟΕ, από κοινού Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούσαν στις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, στις εξευτελιστικές τιμές και στη μείωση των επιδοτήσεων, στην «απελευθέρωση των αγορών» και στις ανεξέλεγκτες εισαγωγές και σε μια σειρά άλλα αντιαγροτικά μέτρα που οδηγούσαν σ’ αυτόν το στόχο.
Αυτή την στρατηγική στήριζε προηγούμενα και υλοποιεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι υπέρ της ΚΑΠ και της Ε.Ε, αλλά για να θολώσει τα νερά λέει ότι θέλει κάποιες αλλαγές, λες και μπορεί η ΚΑΠ να γίνει καλύτερη για τους μικροαγρότες. Κρύβει σκόπιμα ότι η ΚΑΠ επιλέχτηκε από την Ε.Ε, ως εργαλείο για την προώθηση της πολιτικής ξεκληρίσματος των μικροαγροτών και συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, για να μπορεί να τα έχει καλά και με τους αγρότες και με την Ε.Ε. Κλασικός πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Κι ενώ αυτά τα κόμματα, όπως και το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων και η Χ.Α , συμφωνούν στις στρατηγικές επιλογές των καπιταλιστών και στην αγροτική οικονομία, που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά και στηρίζει τους μεγαλοαγρότες, αντιπαρατίθενται για τον τρόπο διαχείρισης και εφαρμογής τους.
Η άσχημη κατάσταση της μικρομεσαίας αγροτιάς, δεν προήλθε από λαθεμένες επιλογές όπως υποστηρίζουν τόσο οι σημερινοί όσο και οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Αλλά από τις συνειδητές πολιτικές τους και την αντικειμενική εξέλιξη στα πλαίσια του καπιταλισμού. Να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία με φορέα την μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη. Εκτός από το ΚΚΕ, όλα τα άλλα κόμματα συμφωνούν μ’ αυτή την γραμμή.
Το ΚΚΕ που παλεύει για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης συνολικά για τη χώρα μας βλέπει τα πράγματα από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλειοψηφίας του λαού που είναι η εργατική τάξη και οι μικροί αγρότες και ΕΒΕ.
Ενώ η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιδιαίτερα πλεονεκτήματα για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων διατροφής και ένδυσης που να καλύπτουν τόσο τις εσωτερικές ανάγκες του πληθυσμού όσο και την ανάπτυξη των εξαγωγών, έχουμε ακριβώς το αντίθετο φαινόμενο εξαιτίας αυτών των πολιτικών.
Όταν η χώρα μπήκε στην τότε ΕΟΚ, ήμασταν πλεονασματικοί στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών. Αμέσως μετά την ένταξη η κατάσταση άρχισε να αντιστρέφεται. Οι εισαγωγές πολλαπλασιάζονταν και οι εξαγωγές μειώνονταν και μάλιστα οι εξαγωγές περιορίστηκαν σχεδόν μόνο σε ορισμένα φυτικά προϊόντα ενώ οι εισαγωγές αυξάνονταν στα ζωοκομικά προϊόντα.
Με την αναθεωρημένη ΚΑΠ 2014-2020 αυτή η πληγή βαθαίνει, μεγαλώνοντας και την εξάρτηση της χώρας μας σε διατροφικά προϊόντα από κέντρα εξουσίας εκτός Ελλάδας με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον του λαού και της χώρας μας.
Τα τεράστια ελλείμματα του αγροτικού-εμπορικού ισοζυγίου και η ένταση της διατροφικής εξάρτησης του λαού μας σε αμφίβολης ποιότητας προϊόντα βάζουν στον ελληνικό λαό ένα σημαντικό δίλημμα: Θα αποδεχτεί τη νομιμότητα της ΚΑΠ και τους τεράστιους κινδύνους που αυξάνονται από την εφαρμογή της, ή θα ακολουθήσει άλλο δρόμο που θα ακυρώνει αυτούς τους κινδύνους;
Το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο σ’ αυτό το ζήτημα: Ανεξάρτητη και αυτοτελή αγροτική ανάπτυξη σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού και της δημόσιας υγείας και αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και πλεονεκτήματα, με σεβασμό στο περιβάλλον. Γιατί όταν το κριτήριο παραγωγής των τροφίμων και των προϊόντων ένδυσης είναι το κέρδος τότε όλα υποτάσσονται σ’ αυτό. Τα μονοπώλια που επιδιώκουν να ελέγξουν απόλυτα τις πηγές παραγωγής των προϊόντων διατροφής και ένδυσης θα κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να κερδίσουν περισσότερα αδιαφορώντας για την καταλληλότητα και την ποιότητα των προϊόντων. Τότε είναι σίγουρο πως σκάνδαλα με διοξίνες, τρελές αγελάδες, κρεατάλευρα, σαλμονέλες και μεταλλαγμένα, την ακρίβεια που κάθε μέρα αυξάνεται, θα πολλαπλασιαστούν.
Το πρόβλημα της αγροτικής παραγωγής δεν είναι ένα στενά αγροτικό πρόβλημα. Η εργατική τάξη, οι μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματίες, έχουν συμφέρον από μια αγροτική οικονομία που θα παράγει επαρκή, φτηνά και υγιεινά προϊόντα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τις σημερινές πολιτικές που στοχεύουν στη δημιουργία μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων και λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος. Τα επόμενα χρόνια θα υπάρχει μεγάλη συρρίκνωση των απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα, αλλά και της αγροτικής παραγωγής σε μια σειρά προϊόντα, εξαιτίας της νέας ΚΑΠ και των αντιλαϊκών πολιτικών. Αυτό το πρόβλημα, το πώς δηλαδή θα οργανωθεί η αγροτική παραγωγή, προβληματίζει όχι μόνο τους αγρότες, αλλά συνολικά το λαό. Γιατί η αποσύνδεση σε μεγάλο βαθμό της παραγωγής από τις επιδοτήσεις, σε συνδυασμό με την κατάργηση των δασμών εισαγωγής, την μείωση των θεσμικών τιμών και των επιδοτήσεων και μια σειρά άλλους περιορισμούς, θα μειώσουν δραματικά σημαντικές καλλιέργειες για την χώρα μας, πέρα από το ξεκλήρισμα της πλειοψηφίας της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Το ΚΚΕ υπογραμμίζει πως δεν υπάρχουν λύσεις υπέρ της μικρομεσαίας αγροτιάς που να είναι ταυτόχρονα συμβατές με το Ευρωενωσιακό «δίκαιο». Η θα συνεχίσουμε αυτό τον δρόμο που μας έφτασε σ’ αυτό το χάλι και θα μας πάει ακόμη χειρότερα ή θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της σύγκρουσης με αυτή την πολιτική και την οργάνωση της αγροτικής οικονομίας σε άλλη βάση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και συνολικά του εργαζόμενου λαού. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει.
Η κοινωνικοποίηση της μεγάλης ιδιοκτησίας γης και παραγωγής, η οργάνωση της αγροτικής παραγωγής του μικρού κλήρου, σε μεγάλης κλίμακας παραγωγικές μονάδες δηλ. τον πραγματικά παραγωγικό συνεταιρισμό, δίνει απάντηση στο υπαρκτό διαρθρωτικό πρόβλημα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου της χώρας μας. Ταυτόχρονα ο παραγωγικός συνεταιρισμός στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας θα εξασφαλίζει την πραγματική ανάπτυξη της γεωργίας-κτηνοτροφίας σε όφελος του λαού και της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Αυτός ο παραγωγικός συνεταιρισμός που συνδυάζει το οικογενειακό νοικοκυριό με το συμφέρον του συνεταιρισμού, δεν έχει καμία σχέση με τους συνεταιρισμούς που γνωρίσαμε.
Ο παραγωγικός συνεταιρισμός αποτελεί ισχυρή βάση μιας κοινωνικοποιημένης στους βασικούς τομείς λαϊκής οικονομίας που έρχεται συνολικά σε αντίθεση με την πολιτική της Ε.Ε. Που αυτή η λαϊκή οικονομία και εξουσία δεν θα παραμένει ουδέτερη, θα παίρνει μέτρα υπέρ του παραγωγικού συνεταιρισμού, θα τον προστατεύει από τον εισαγόμενο ανταγωνισμό, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τα ισχυρά κράτη. Θα τον εφοδιάζει και θα τον στηρίζει με νέες τεχνολογίες, με υποδομές με όσα απαιτούνται προκειμένου να αναπτύξει στο έπακρο την παραγωγική του δραστηριότητα έτσι που να φτάνουν στο λαό επαρκή υγιεινά και φτηνά είδη διατροφής και ένδυσης.
Ο παραγωγικός συνεταιρισμός θα λειτουργεί με διαφάνεια και δημοκρατία, θα κατοχυρώνει την πραγματική ισοτιμία των μελών του στην διοίκηση και λειτουργία και θα αυτοελέγχεται.
Βεβαίως καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της λαϊκής αγροτικής οικονομίας πρέπει να παίξει ο δημόσιος αγροτικός τομέας (όχι ο σημερινός) με τις κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες με τους αγροτικούς οργανισμούς και τα ιδρύματα έρευνας. Για να παίξει αυτό τον ρόλο ο δημόσιος αγροτικός τομέας θα πρέπει να έχει προσανατολισμό παραγωγικό και αναπτυξιακό που θα εκφράζεται:
– Με την διαμόρφωση ολοκληρωμένων κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών, στην εφαρμογή των οποίων καθοριστικό ρόλο θα παίζουν οι δημόσιοι αγροτικοί οργανισμοί.
– Με την κατασκευή μεγάλων και μικρών έργων υποδομής που μειώνουν το κόστος παραγωγής και την σπατάλη των φυσικών πόρων όπως αρδευτικό, αντιπλημμυρικά, εκτροπή άνω ρου του Αχελώου, κ.ά.
– Με τη συμμετοχή του στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μέσα από την δημιουργία εξαγωγικών οργανισμών, την στήριξη των παραγωγικών συνεταιρισμών προς αυτή την κατεύθυνση μέσα από τις εξαγωγικές επιδοτήσεις καθώς και άλλες μορφές, την σύναψη ισότιμων διακρατικών συμφωνιών.
– Με την προώθηση της δημόσιας έρευνας στη χώρα μας, της τεχνολογίας, την εκπαίδευση των αγροτών στη σωστή χρήση τους, ώστε να προστατεύεται το περιβάλλον και η υγεία των καταναλωτών με την αποφυγή της σπατάλης σε γεωργικά εφόδια και φάρμακα.
– Με την ενίσχυση της βιομηχανικής υποδομής για την παραγωγή γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων.
Το ΚΚΕ πιστεύει πως ένα τέτοιο αναπτυξιακό πρόγραμμα της γεωργίας πρέπει να συνοδευτεί με ένα πρόγραμμα επίλυσης των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών του αγρότη και της αγρότισσας, δεν αρκεί μόνο ένα ικανοποιητικό αγροτικό εισόδημα σήμερα για να παραμείνει ο νέος άνθρωπος στην γεωργία και στην ύπαιθρο. Χρειάζεται μια συνολική αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης του στις υπηρεσίες υγείας- παιδείας- πρόνοιας- πολιτισμού- αθλητισμού- σύνταξης κ.λ.π.
Στην παραπάνω κατεύθυνση πρέπει να αναπτυχθεί η δράση της μικρομεσαίας αγροτιάς απο κοινού με την εργατική τάξη και τους μικρούς ΕΒΕ. Η δημιουργία της κοινωνικής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και το εκμεταλλευτικού συστήματος, δεν είναι υπόθεση μόνο των κομμουνιστών, αλλά συμφέρει την πλειοψηφία του λαού.
Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται στην διατύπωση της συνολικής πολιτικής του πρότασης. Μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης της μικρομεσαίας αγροτιάς, προτείνει αιτήματα για άμεσες λύσεις και έξω από τις λογικές της συμβατότητας με το Εοκικό «δίκαιο». Όλα τα άλλα κόμματα εκείνο που θέτουν είναι ζητήματα διαχείρισης της υπάρχουσας πολιτικής της Ε.Ε χωρίς να θίγουν την ουσία της.
Το ότι τα αιτήματα αυτά έρχονται σε αντίθεση με το Ευρωενωσιακό δίκαιο, καθόλου δεν μειώνουν τη ρεαλιστικότητά τους και τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν. Η ικανοποίηση τους είναι καθαρά ζήτημα πολιτικής, είναι ζήτημα αλλαγής του σημερινού πολιτικού συσχετισμού δύναμης, με ταυτόχρονη αποδυνάμωση ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, των άλλων κομμάτων υποστηρικτών του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και ενίσχυσης του ΚΚΕ.
