Η επιστολή της Παγώνας (Πόλας) Κουρέτσιου, προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Περιφερειακού Τμήματος Λάρισας με κοινοποίηση στο Γραφείο Προέδρου Κ.Σ., Dr Αυγερινού
Αξιότιμε πρόεδρε,
Μετά από πολλές διαφορετικές τοποθετήσεις μου στα Διοικητικά Συμβούλια σε προτάσεις ή αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, με τους κανόνες και τις αρχές του Κινήματος αλλά και με τις προσωπικές μου ηθικές αξίες και αξιοπρέπεια,
καθώς και οι αντίθετες θέσεις μου σε πολλές αποφάσεις και ενέργειες της κεντρικής διοίκησης, τις οποίες ή δέχεται αδιαμαρτύρητα το Δ.Σ. Λάρισας ή δεν ενημερώνεται καθόλου δεν επιτρέπουν την περαιτέρω παραμονή μου στην θέση του μέλους του Δ.Σ. του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας.
Και εγώ, όπως τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. μας, μέσα από μια μακρόχρονη κοινωνική και επαγγελματική πορεία κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της τοπικής κοινωνίας και θα τα υπερασπίσω με κάθε κόστος. Δεν είμαι διατεθειμένη εν ονόματι ενός τίτλου, αυτόν του μέλους του Δ.Σ. του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας, να χάσω τον σεβασμό και την εκτίμηση των Εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών – Ναυαγοσωστών γιατί από αυτούς προέρχομαι και αυτοί είναι η δεύτερη οικογένεια μου.
Μετά από αυτή τη εισαγωγή μου θα ήθελα να σας εξηγήσω τους ακριβείς λόγους της παραίτησης μου.
1) Έχω την τιμή να υπηρετώ την ιδέα του Ερυθροσταυρικού Κινήματος για 11 συνεχή έτη, από το 2006. Στο διάστημα αυτό έδωσα το μέγιστο των δυνάμεων μου πολλές φορές εις βάρος του οικογενειακού ή του επαγγελματικού μου χρόνου και πάντα ένιωθα υπερήφανη που υπηρετούσα τις αρχές και τις αξίες του Κινήματος προς όφελος της κοινωνίας. Από τις αρχές του 2015 είχα την τιμή να είμαι η Β’ Υπαρχηγός του Τμήματος Εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών – Ναυαγοσωστών και μέλος του Δ.Σ. Περιφερειακού τμήματος Λάρισας. Η συμμετοχή μου στο Δ.Σ. όμως δεν σημαίνει ότι θα γινόμουν άβουλο όργανο κανενός. Ξεκίνησα με ενθουσιασμό και πίστη ότι θα συμβάλλω και εγώ με τις όποιες δυνάμεις μου στην εύρυθμη λειτουργία του Περιφερειακού Τμήματος μας. Τα γεγονότα όμως με διέψευσαν. Με δεδομένο τον χαρακτήρα μου δεν υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσω την γραμμή κανενός και κυρίως να ξεφύγω από τις αρχές και τους κανονισμούς του Κινήματος χωρίς να υποκύπτω σε οποιεσδήποτε πιέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να απομονωθώ και να μην καλούμαι στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. οι οποίες γινόταν με προσωπικές τηλεφωνικές προσκλήσεις σε επιλεγμένα μέλη του. Υποθέτω γιατί δεν γνωρίζω τις πρακτικές της “ομάδας” αρεστών ή γιατί δεν έχω καμιά συγγενική σχέση με την ηγεσία του Κεντρικού Συμβουλίου.
2) Απογοητεύομαι καθώς κάποιοι που έχουν προσβάσεις στην κεντρική εξουσία λειτουργούν σαν μια μυστική υπηρεσία πληροφοριών με πράξεις που καταπατούν ακόμη και το ιερό δικαίωμα της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής μας, μας προσέβαλλαν βάναυσα και σαν άτομα και σαν τμήμα όπως και με την προσπάθεια χειραγώγησης αποφάσεων. Η ατολμία του Δ.Σ. να υπερασπιστεί της αποφάσεις του που δεν γινόταν δεκτές από την κεντρική διοίκηση, η ανυπαρξία αντίδρασης του στις αποφάσεις που ερχόταν από την Αθήνα τηλεφωνικά ή με mail παρακάμπτοντας το, το καθιστούσαν διακοσμητικό στοιχείο ή τείχος πίσω από το οποίο καλυπτόταν η κεντρική ηγεσία και το περιβάλλον της με έκαναν να νιώθω άβουλη. Λυπάμαι για τη σκληρότητα της έκφρασης μου αλλά δεν υπήρξα ΠΟΤΕ μαριονέτα ΚΑΝΕΝΟΣ σε όλη την διαδρομή μου. Έχω άποψη και κρίση και θα τις εκφράζω. Εάν δεν είναι χρήσιμες τότε η παρουσία μου είναι περιττή.
3) Ο τρόπος που γινόταν οι “συνεδριάσεις” του Δ.Σ. μας ήταν πολύ “περίεργος”. Μυστικές συναντήσεις επιλεγμένων μελών του μετά από τηλεφωνική πρόσκληση και συζητήσεις για θέματα που αφορούσαν τον Τομέα ήταν άτυπες συνεδριάσεις και λήψη αποφάσεων που δεν περνούσαν από κανονικές συνεδριάσεις όπως θα έπρεπε. Οι συνεχείς δικαιολογίες «δεν ήταν κανονική συνεδρίαση γι’ αυτό δεν σε καλέσαμε» ήταν τουλάχιστον αστείες.
4) Εκφράζω – όπως το έκανα και με δημόσια δήλωση μου – την αντίθεση μου με τον λόγο και τον τρόπο της τιμωρίας της εθελοντικής διοίκησης του τοπικού τμήματος Σαμαρειτών (στην οποία είχα την τιμή να συμμετέχω). Επειδή δεν γνωρίζετε τι σημαίνει Εθελοντής δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι οι τίτλοι στο Τμήμα Σαμαρειτών είναι τυπικοί και ότι είμαστε μια οικογένεια. Οι Εθελοντές Σαμαρείτες όμως, σε όλη την Ελλάδα, θέλουν επικεφαλής τους άτομα που να τους εμπνέουν και να στηρίζονται πάνω τους όχι γιατί δεν σέβονται ή αγνοούν τα υπόλοιπα όργανα του Κινήματος αλλά γιατί με τους αρχηγούς τους βρίσκονται σε κάθε κάλυψη άσχετα με τις καιρικές συνθήκες, με αυτούς επεμβαίνουν όταν παραστεί ανάγκη, από αυτούς εκπαιδεύονται και σε αυτούς απευθύνονται για κάθε πρόβλημα τους. Απόδειξη αυτών είναι το έγγραφο διαμαρτυρίας που σας απεστάλη με 73 υπογραφές από τα 80 περίπου ενεργά μέλη του τμήματος και το οποίο τόσο εσείς όσο και η κεντρική διοίκηση τεχνηέντως αποκρύπτετε.
5) Επειδή προέρχομαι από Εθελοντικό κίνημα, εξοργίζομαι γιατί τα ερωτήματα και κάποια αιτήματα των Εθελοντών δεν έχουν απαντηθεί ακόμη εγγράφως ή προφορικώς απαξιώνοντας και ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων την τεράστια προσφορά τους. Στην ερώτηση τους για την τύχη των ερωτημάτων τους εισέπραξαν ποινές άδικες και εξοντωτικές. Κάθε ένας από οποιαδήποτε θέση, που δεν υποκύπτει και δεν σιωπά, αποκεφαλίζεται. Γεγονός που συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στην Λάρισα. Για όλα αυτά υπάρχουν αποδείξεις που προέρχονται από επίσημα έγγραφα.
6) Οι συνεχείς ψευδείς ανακοινώσεις της κεντρικής διοίκησης, η προσπάθεια να επικεντρωθεί το θέμα στην τιμωρία των τριών Αρχηγών στην Λάρισα ενώ υπάρχει καθολική αντίδραση από τους Εθελοντές Σαμαρείτες, οι αποφάσεις που έρχονται τηλεφωνικά ή σε επιλεγμένα mail καθιστούν το Δ.Σ. μας διακοσμητικό στοιχείο. Ακόμη και συνέντευξη τύπου δόθηκε πρόσφατα από κλιμάκιο που ήρθε από την Αθήνα με την διακοσμητική συμμετοχή κάποιων συγγενών και φίλων μελών του Δ.Σ. Περιφερειακού τμήματος Λάρισας και στην οποία ειπώθηκαν τερατώδη ψέματα σε έναν καλά σχεδιασμένο μονόλογο μια και αρνούνται πεισματικά την δημόσια αντιπαράθεση. Ίσως γιατί γνωρίζουν το αποτέλεσμα της. Λυπάμαι αλλά αρνούμαι να συμμετέχω σε τέτοιες πρακτικές που με θίγουν και με υποβιβάζουν σαν άτομο. Δεν υπάρχει θέση για μένα σε όλο αυτό το σκηνικό.
7) Με προβληματίζουν, για να μη πω με φοβίζουν, τα μηνύματα που έρχονται από όλη την Ελλάδα για μια αυταρχική διοίκηση του Ε.Ε.Σ. με στόχο την υποταγή στις αποφάσεις του προέδρου του Ε.Ε.Σ. και της “αυλής” του. Τη νοοτροπία αυτή δείχνει η δημόσια δήλωση του στην κοπή της πίτα του Περιφερειακού Τμήματος Θεσσαλονίκης: «Ή θα κάνω το Ερυθρό Σταυρό όπως εγώ τον θέλω ή θα τον κλείσω». Είχα την εντύπωση ότι ο Ε.Ε.Σ. δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός και ότι ανήκει στο σύνολο των μελών του –Διοικήσεις, Εργαζόμενους και Εθελοντές – και προσφέρει τις υπηρεσίες του στον άνθρωπο όπου και αν αυτός βρίσκεται.
Θεώρησα ότι η παραμονή μου στο Δ.Σ. του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας μετά την τιμωρία των αρχηγών του τμήματος αρχικά και τις απανωτές τιμωρίες Εθελοντών στη συνέχεια θα βοηθούσε στην εξομάλυνση της κατάστασης και στην εξεύρεση κάποιας κοινής πορείας. Γρήγορα τα γεγονότα με διέψευσαν. Αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί και ζητώ δημόσια συγνώμη από τους Εθελοντές Σαμαρείτες που δεν τα κατάφερα. Ήταν αδύνατον όμως αυτό μέσα από ένα Δ.Σ. με διακοσμητικό ρόλο και χωρίς να έχω καμιά πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας.
Έτσι το μόνο που μου απομένει είναι να πράξω αυτό που μου υπαγορεύει η συνείδηση μου και οι αρχές με τις οποίες μεγάλωσα και πορεύομαι στην ζωή μου.
Κύριε Πρόεδρε του Δ.Σ. του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας σας υποβάλλω την παραίτηση μου την οποία σας παρακαλώ να την κάνετε άμεσα αποδεκτή για να επιστρέψω σύντομα στην δεύτερη οικογένεια μου, του Εθελοντές Σαμαρείτες. Έστω και εκτός Ε.Ε.Σ. οι γνώσεις και η Εθελοντική συνείδηση μας δεν σβήνουν με μια “τιμωρία”.
Η κοινωνία μας χρειάζεται όλους και εμείς θα είμαστε παρόντες. Εκεί, στους δρόμους και όχι στα γραφεία μας.
Εύχομαι καλή συνέχεια στο δικό σας έργο.
