Εκδήλωση προς τιμήν των 100 χρόνων της Οκτωβριανής επανάστασης, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία και στην Τσαριτσάνη. Στην εκδήλωση που οργάνωση η ΚΟΒ Τσαριτσάνης έγινε παρουσίαση των εκδόσεων της Σύγχρονης εποχής “Από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων” και “Οκτώβρης 1917,
η πορεία των Μπολσεβίκων προς τη νίκη”, από τη Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε κείμενα του Λένιν, γραμμένα στα έτη 1905-1907 καθώς και 1908-1912, όπως και στις παραμονές της Οκτωβριανής επανάστασης, το Καλοκαίρι του 1917, συνδέοντας την πορεία των γεγονότων και τη δυναμική των εξελίξεων με την αναγκαιότητα της ταξικής πάλης σήμερα. Μεταξύ αυτών σημείωσε:
“Επιτελεία αστικά, οπορτουνίστικα, επιστημόνων και δημοσιολόγων, άλλων διάφορων διατάσσονται σ’ αυτό τον στόχο, μαζί με καπιταλιστικά κέντρα όπως η ΕΕ, που επεξεργάζεται την πολιτική γραμμή της εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό.
Κοινός τόπος όλων από όποια αφετηρία, να κλείσει η πόρτα στο μέλλον, να υψωθεί το δικό τους τείχος ανάμεσα ειδικά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, γενικότερα στους νέους και στη νέα κοινωνία, την σοσιαλιστική- κομμουνιστική, την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης της, τα μεγάλης αξίας διδάγματα που αντλούμε από αυτή.
Πυρήνας αυτών των διδαγμάτων είναι η πρωτόγνωρη ιστορικά, εσωτερική δύναμη αυτών, των ποιοτικά νέων και ανώτερων σχέσεων που διαμορφώνονται στη διαδικασία της παραγωγής – κι επόμενα κατανομής, διανομής- καθώς έχουν απαλλαγεί από την αλυσίδα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και “μεταμορφώνονται” σε σχέσεις ανώριμου κομμουνισμού, σοσιαλισμού, με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής, κατανομής, διανομής, σχεδίου, εργατικής δύναμης, πόρων και άλλων.
Η απελευθέρωση της εργατικής δύναμης από την μισθωτή σκλαβιά της, συμπαρασύρει μαζί της το σύνολο των εκμεταλλευμένων του καπιταλισμού, που με αυτές τις νέες πια σχέσεις, οργανώνει και φτιάχνει τη ζωή του. Έτσι, γεννιέται το μοντέλο του σοβιετικού ανθρώπου που χάρηκε στη ζωή του όσα σήμερα, 1Ο0 χρόνια μετά αποτελούν ζητούμενο για την εργατική τάξη, τους λαούς όπου γης.
Η ανάπτυξη της κύριας παραγωγικής δύναμης, του εργαζόμενου ανθρώπου σε τέτοιες μη εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, μεταφράζεται στη νέα ποιότητα ζωής και συγκρότησης του σαν ανθρώπου, μεταξύ αυτών στην εξάλειψη της ανεργίας, στην μορφωτική πολιτιστική του συγκρότηση, στο όλο πλέγμα των δικαιωμάτων που χαίρεται ο εργαζόμενος άνθρωπος, αφού τα δικαιούται.
Όπως τα χάρηκε ο σοβιετικός πολίτης, ως “οικοδόμος της νέας αυτής κοινωνίας”, διοικώντας το δικό του κράτος, το εργατικό,
Η δύναμη αυτών των νέων μη εκμεταλλευτικών σχέσεων, εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο αν σκεφτούμε το γενικό πλαίσιο από το οποίο εκκινούσε η Ρωσία του 17: εκτεταμένα ανειδίκευτη εργατική δύναμη, γενικευμένος αναλφαβητισμός, βαθιά ανισομετρία, λόγω και της αχανούς έκτασής της, προκαπιταλιστικές επιβιώσεις. Ασφαλώς τα πρώτα χρόνια ιμπεριαλιστική περικύκλωση, εμφύλιος πόλεμος.
Πώς τα κατάφεραν λοιπόν; θα μπορούσε να ρωτήσει ένας μαθητής, ένας νέος άνθρωπος που δεν τα ψάχνει και πολύ τα πράγματα, ή τι δεν πήγε καλά; Απαντήσεις υπάρχουν, που δεν είναι καθόλου μονοσήμαντες και δεν αφορούν άμεσα και την σημερινή εκδήλωση. Οπωσδήποτε όμως μπορούμε να κρατήσουμε το εξής βασικό:
Οι όροι για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη μπαίνουν πολλά χρόνια νωρίτερα, από την στιγμή που η εργατική τάξη συγκροτείται σε τάξη με το Κόμμα της, ” Νέου τύπου”, όπως ονομάστηκαν από το Λένιν, κόμματα εργατικά, επαναστατικά.
Με χρόνια και βασανιστική θεωρητική δουλειά το Κόμμα των Μπολσεβίκων κατακτά τη θεωρητική του ωριμότητα, ταυτόχρονα με “φωτιά και με μαχαίρι” κατακτά τη μαχητική πολιτική του πείρα, Έτσι, γίνεται ικανό να χαράξει “επαναστατική γραμμή για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, να την καθοδηγήσει μ αυτό τον στόχο την κρίσιμη στιγμή.
Τα κείμενα που παρουσιάζουμε σήμερα φωτίζουν διάφορες ” στιγμές ” – φωτογραφίες, αυτής της σκληρής ταξικής πορείας. Μας προσφέρουν το γενικό πλαίσιο της πορείας της ταξικής πάλης στη Ρωσία από τα χρόνια τους 1905, μέχρι και την «έφοδο στον ουρανό», την εργατική εξέγερση τις μέρες του Κόκκινου Οκτώβρη.”
