Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής από την Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ, τα Τομεακά Συμβούλια της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, παράρτημα Λάρισας, στο Μεζούρλο, τόπο εκτέλεσης κομμουνιστών και αγωνιστών την περίοδο 1946-1949.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία από τον Άγγελο Σίμο, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Στη συνέχεια ακολούθησε θεατρικό αναλόγιο από τη ΚΝΕ και έγινε προσκλητήριο νεκρών. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, τα παραρτήματα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και την Επιτροπή Ειρήνης και ενός λεπτού σιγή.
Ο Άγγελος Σίμος, επισήμανε, μεταξύ άλλων:
«Τιμούμε σήμερα με αυτήν τη σεμνή εκδήλωση εδώ στο Μεζούρλο, τόπο μαρτυρίου, τους 450 καταγεγραμμένους αγωνιστές που εκτελέστηκαν εδώ, γιατί υπάρχουν και άλλοι σύντροφοί μας και αγωνιστές άγνωστο πόσοι, που στήθηκαν απέναντι στο απόσπασμα.
Στεκόμαστε με ιδιαίτερη περηφάνια και συγκίνηση μπροστά σ’ ένα μνημείο – σύμβολο για το Κόμμα μας και το λαό μας.
Εκατοντάδες σύντροφοί μας αλλά και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές πότισαν με το αίμα τους τούτο δω το λόφο (…).
Απ’ τον Σεπτέμβρη του ’46, στήνονται και λειτουργούν έκτακτα στρατοδικεία στη Λάρισα, όπως και σε όλη τη χώρα. Ηταν η εποχή του ένδοξου αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), του συνεχιστή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ που μάτωσε επί τριάμισι χρόνια και βρέθηκε μετά την κατοχή να έχει νέους δυνάστες στο σβέρκο του.Τους αστούς πολιτικούς και τους Εγγλέζους συμμάχους τους.
Ο ΔΣΕ συγκροτήθηκε από τους καταδιωκόμενους ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες που δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να πάρουν τα όπλα και να βγούνε στο βουνό. Κι’ αυτό γιατί ακόμη και μετά το Δεκέμβρη του ’44 και τη συμφωνία της Βάρκιζας, το λαϊκό κίνημα παρέμενε ζωντανό, παρέμενε ισχυρό.
Το ΚΚΕ, η ψυχή, ο καθοδηγητής και αιμοδότης του αντιστασιακού αγώνα, εξακολουθούσε να έχει την καθολική αναγνώριση του λαού. Η αστική τάξη έπρεπε να συντρίψει το λαϊκό κίνημα. Για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, για τους πρωτοπόρους αγωνιστές αποφάσισε τη φυσική τους εξόντωση. Οργάνωσε και καθοδήγησε εκατοντάδες συμμορίες από πρώην ταγματασφαλίτες, εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, κοινωνικά αποβράσματα κάθε μορφής που επιδόθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο σε δολοφονίες εκτελέσεις, εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων ΕΑΜιτών και κομμουνιστών. Πλιάτσικο, εμπρησμοί, βιασμοί γυναικών, παιδομαζώματα, βίαιες εκκενώσεις ολόκληρων χωριών με σκοπό την επιβολή φόβου και τρομοκρατίας.
Για τους αγωνιστές δεν υπήρχε άλλη διέξοδος παρά μόνο να ξαναπάρουν τα όπλα. Αυτή τη φορά αναγκάστηκαν να αναμετρηθούν καθαρά με τον ταξικό αντίπαλο. Ήταν η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα (…).
Στη Λάρισα τόπος εκτέλεσης είναι ο λόφος στο Μεζούρλο, εδώ που σήμερα στεκόμαστε και αποτίουμε φόρο τιμής. Ξεπερνούν τους 60 οι εκτελεσμένοι απ’ το Σεπτέμβρη του ’46, μέχρι το τέλος του ’46. Το ’47 κλιμακώνεται η τρομοκρατία. Τα στρατοδικεία και οι ομαδικές εκτελέσεις γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χρονιά με τη χρονιά οι καταδίκες και οι εκτελέσεις γίνονται όλο και περισσότερες. Το ’48 και μέχρι το καλοκαίρι του ’49, που υπήρξε το πιο αιματοβαμμένο.
Σαν να μην έλεγε να χορτάσει αίμα τούτος ο λόφος. Σαν να ζητούσε κάθε φορά και περισσότερο, σε αντιστοιχία με την αστική τάξη και τα κόμματά της.
Για τους αξιωματικούς του ΔΣΕ οι καταδίκες ήταν μεγαλύτερες, όπως του Γιώργου Παπαδημητρίου (Βύρωνα) και του Νίκου Μπάλαλα (Μπαντέκου), ταξίαρχου του ΔΣΕ, που καταδικάστηκαν δις εις θάνατο. Ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Βλαδίμηρος Κωστίμπας, ο Θανάσης Κωστίμπας, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαιωάννου, ο Παπαφλέσσας-Ταμουρίδης, είναι μερικοί μόνο απ’ τους εκατοντάδες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μεζούρλο.
Έδωσαν τη ζωή τους προσφορά στον ταξικό αγώνα. Πάλεψαν απέναντι στο παλιό, το ιστορικά ξεπερασμένο, ανοίγοντας δρόμο στις νεότερες γενιές. Η φυσική τους εξόντωση ατσάλωσε νέους, καινούριους κομμουνιστές και πρωτοπόρους αγωνιστές».
Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στις προσπάθειες της κυβέρνησης να καπηλευτεί τέτοιες ηρωικές στιγμές της ιστορίας του λαού μας, με διάφορες κινήσεις, όπως και με την πρόσφατη επίσκεψη υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Μακρόνησο, ρωτώντας ρητορικά:
«Τι σχέση όμως έχουν με αυτό το μεγαλείο των κομουνιστών και των αγωνιστών με τους υπουργούς, τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα έχουν δώσει όλα στην αστική τάξη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις; Τι σχέση έχουν τα χιλιάδες παραδείγματα περήφανης στάσης των Μακρονησιωτών και άλλων αγωνιστών με τη μοιρολατρία, το “ρεαλισμό” της υποταγής που κηρύττει η κυβέρνηση “πρώτη φορά αριστερά”; Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί οι ήρωες, όπως οι 200 της Καισαριανής, ο Ναπολέων Σουκατζίδης και η στάση τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, που αυτές τις μέρες αποτυπώνεται στην ταινία “Το τελευταίο σημείωμα” που παίζεται στους κινηματογράφους, με τις “αξίες” του σάπιου και βάρβαρου καπιταλισμού που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, που αποτελούν “στρατηγικούς εταίρους” της ελληνικής κυβέρνησης;
Τι σχέση έχουν όλοι εκείνοι που “δεν υπέγραψαν” με τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει “δήλωση” στον ιμπεριαλισμό την οποία δεν έχει υπογράψει, που είναι κόμμα – “δηλωσίας” στον καπιταλισμό από τα γεννοφάσκια του, που συνευρίσκεται στα ακριτικά νησιά με τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής;
Τι σχέση έχουν οι χιλιάδες ζωντανοί και νεκροί αταλάντευτοι αγωνιστές, που η αστική εξουσία προσπάθησε να τσακίσει για πολλές δεκαετίες, με την κυβέρνηση που την κανακεύουν όλα τα αστικά επιτελεία, όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, αφού κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό τους; Καμιά σχέση δεν έχουν και αυτό το ξέρουν πολύ καλά και η κυβέρνηση, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ».
Και κλείνοντας την ομιλία του ο Άγγελος Σίμος τόνισε:
«Αποτίουμε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες συντρόφους μας εδώ στο Μεζούρλο, όχι γιατί δολοφονήθηκαν, όχι γιατί ήταν Έλληνες, όχι γιατί ήταν συγγενείς μας, αλλά γιατί πάνω απ’ όλα αυτά ήταν αταλάντευτοι αγωνιστές στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Γιατί πάνω απ’ όλα επέλεξαν να αποτελέσουν προσωπικό παράδειγμα αδιαλλαξίας, ανυποχωρησίας μπροστά στην κοινωνική αδικία, την ταξική εκμετάλλευση. Γιατί η υπόθεση για την οποία έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν, υπερβαίνει προσωπικά και ατομικά συμφέροντα. Υποτάχθηκαν στο συμφέρον, στα καθήκοντα του συλλογικού αγώνα και δεν λύγισαν. Δεν πρόδωσαν αυτήν την υπόθεση, ούτε μπροστά στο απόσπασμα.
Δίνουμε όμως την υπόσχεση ότι σαν ΚΚΕ καθημερινά θα κρατάμε ζωντανό στη μνήμη τον αγώνα τους. Θα αναδεικνύουμε το πόσο σκληρός και δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας, μα ταυτόχρονα και την ομορφιά του.
Σ’ αυτές τις αξίες και τα ιδανικά αναπτύσσεται και ατσαλώνεται η ΚΝΕ, στρατιά νέων κομμουνιστών και πρωτοπόρων εργατών.
Μέσα απ’ τον “Ριζοσπάστη”, μέσα απ’ τις άλλες εκδόσεις του Κόμματος μπροστά και στη συμπλήρωση των 100 χρόνων δράσης του, μέσα απ’ την καθημερινή συζήτηση θα διδάσκουμε στη νεολαία, στις νέες γενιές την πραγματική ιστορία, τους πραγματικούς ήρωες στους οποίους χρωστάνε τις όποιες κατακτήσεις έχουνε.
Θα μπούμε μπροστά στην πάλη με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα ενάντια στα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα που παίρνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν τούτο το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να υποστείλουμε τη σημαία μπροστά σε δυσκολίες ή υποχωρήσεις του κινήματος. Με ισχυρό ΚΚΕ και κοινωνική συμμαχία είμαστε αισιόδοξοι για την τελική νίκη του λαού, όπως το απαιτεί η ιστορία μας, για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό».
