Με τις ευχές μας μπουκωμένες από τα μελομακάρονα μας βρήκε η νέα χρονιά ακροατή μου ξενύχτη και λαμπερέ και αφού αποφύγαμε κείνους τους κουραμπιέδες της θείας Μερόπης που μας «κάρφωσαν» τις προάλλες (εγώ για νερό πήγα στην κουζίνα, δεν ξέρω πως καταλήξαμε έτσι),
βάλαμε τα καθωσπρέπει μας λόγω της ημέρας και βουρ για ρεβεγιόν.
Καταρχάς να καταγγείλω την απαράδεκτη που ζητούσε μελομακάρονα με στέβια, που λίγο έλειψε να τον τρέχουμε πρωτοχρονιάτικα τον επαγγελματία (όχι του το’ ταξα πως θα το καταγγείλω) και πάμε με φόρα για τα καλύτερα που έρχονται.
Και όπως είναι το πρέπον, ως εκπομπή που σέβεται πρωτίστως τον εαυτό της μα και το συναίσθημα του ακροατή ξεκινώ με το πρωταπριλιάτικο (ωχ, γράψε λάθος) μήνυμα που έγραψε στις καρδιές μας : “Στην αυγή του νέου χρόνου συνηθίζουμε να μοιραζόμαστε ελπίδες, προσδοκίες, ευχές, όνειρα για το αύριο. Σήμερα όμως επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μια βεβαιότητα:
Ο χρόνος που έρχεται θα είναι χρόνος ορόσημο για τη χώρα. Μετά από σχεδόν μια οκταετία, βγαίνουμε επιτέλους από τα μνημόνια και ανασαίνουμε. Αφήνουμε πίσω μας οριστικά την εποχή της επιτροπείας, των σκληρών μέτρων και των ταπεινώσεων. Και αυτός είναι ένας σπουδαίος λόγος για να αισιοδοξούμε ότι το 2018 θα είναι μια καλή χρονιά για τη χώρα μας και για το λαό μας.”
Με τον τρόμο στο μάτι και μόνο για τη λέξη «βεβαιότητα» που χρησιμοποιήθηκε ερμηνεύω κατά το δοκούν εκείνο το άλλο περί «ονείρων για το αύριο» και συνεχίζω μετά τις διαφημίσεις προκειμένου να συνέλθω από το πρωτοχρονιάτικο (τελικά) μήνυμα, που όσο να πεις με βρήκε απροετοίμαστη!
Στο χωριό μας πάλι ξεμείναμε από Θείο Βρέφος, μα περίσσεψε η βλακεία και δόθηκε μπόλικη δουλειά στους ψυχαναλυτές!
Χρονιάρες μέρες που λέτε και σαν κάτι για «στυτική δυσλειτουργία» να πήρε το αυτί μου για τον κακομοίρη που τον έφαγαν οι δρόμοι να τρέχει πίσω από τις δημιουργίες του «Τιριτόμπα» αφαιρώντας τρις το ομοίωμα του Χριστού.
Δεν θέλει και πολύ ο Λαρισαίος, μεγαλωμένος ως γνωστόν με μουσική παιδεία, το πιάνο, το μπαλέτο και τα γαλλικά του.
«Τιριτ(ρ)όμπα, τιριτ(ρ)όμπα» τραγουδούσε χορωδιακά η πόλη και από κούκλα πάπαλα μαθαίνουμε μέχρι του Αι-Γιαννιού, καθότι όσο «ταΐζεις» λέει το τέρας της ανοησίας τόσο και θεριεύει, οπότε ας πορευτεί ο απαράδεκτος με τα… τζουρνεμένα και από Απόκριες με το καλό εδώ θα’ μαστε, που θα πέσουν και οι μάσκες!
Κατά τα άλλα καλά, ευτυχές το νέο έτος που μας πρόσταζε σχεδόν η συχωρεμένη η γιαγιά μου, φάγαμε, ήπιαμε, τα σπάσαμε στου Ρέμου οι πιο σελέμπριτυ, πήξαμε και στη μπουζουκλερί οι έρμοι που επιλέξαμε κανάλια για τη διασκέδασή μας, τον ατελείωτο εκείνη η συνάντηση Νατάσας-Θεοφάνους (που πόσο καιρό είχαν να βρεθούν και το κάναν μια και καλή;) και δόξα να’ χει ο Γιαραμπής κόψαμε και την πίτα μας με το νόμισμα να πάει στην ομάδα του Μαραβέγια (παραλήρημα που ξώμεινε από άλλη εκπομπή).
Με την ευχή για λιγότερα «σκουπίδια» στις ζωές μας πάμε γερά με την αγαπημένη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου.
Από τη σπουδαία σύμπραξή του με το Θάνο Μικρούτσικο και το δίσκο «ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΚΑ», σε στίχους του Κ. Λαχά και μουσική Θ. Μικρούτσικου ακούμε «Ο ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΣ».
Ευτυχές το νέο φέτος και καλή μας ακρόαση…
Χικ FM
