Ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβαση-Συνεργαζόμενοι με αφορμή τη θλιβερή επέτειο του θανάτου του εκπαιδευτικού
Τότε, στα τέλη του 1990 (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με υπουργό τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο, μετέπειτα υπουργό του ΠΑΣΟΚ) ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούσε η κυβέρνηση.
Με ένα πολυνομοσχέδιο ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής κλπ), και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.).
Σήμερα «η επέλαση των βαρβάρων», των κυβερνήσεων της χώρας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) με τους θεσμικούς εκπροσώπους της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ) θέλουν να επιβάλουν την κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης και παιδείας ως κοινωνικού αγαθού και ως πανανθρώπινου δικαιώματος. Επιδιώκουν να καταστήσουν την εκπαίδευση αγοραίο εμπόρευμα που θα πουλιέται και θα αγοράζεται στο χρηματιστήριο των οικονομικών αναγκών και συμφερόντων του κεφαλαίου.
Η συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου μέσω των συγχωνεύσεων καταργήσεων σχολικών μονάδων και τμημάτων, τάξεων (ΓΕΛ), τομέων και ειδικοτήτων (ΕΠΑΛ), καθώς και της αύξησης του αριθμού μαθητών στα τμήματα έχουν ήδη δημιουργήσει σοβαρό πλήγμα στο δημόσιο σχολείο. Η προσπάθεια υλοποίησης απ’ την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ των σχεδιασμών της για το «Νέο Σχολείο», με πρώτους σταθμούς την εφαρμογή της Μαθητείας ως βασική μορφή επαγγελματικής κατάρτισης και του Νέου Λυκείου που θα αποδομεί τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών του, οδηγεί στη καταβαράθρωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την «αυτόνομη» λειτουργία του δημόσιου σχολείου που θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης και θα αξιολογείται με βάση τις επιδόσεις των μαθητών του, θα ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Τότε, στα τέλη του 1990 αρχές 1991, το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Για να καθυποτάξουν αυτό το μεγαλειώδες κίνημα αντίστασης ενεργοποίησαν τις πιο σκοτεινές πρακτικές της εξουσίας, γνωστές άλλωστε από παλιά. Ενεργοποίησαν την προσπάθεια ανακατάληψης των σχολείων μέσω «προθύμων» στην εκπαιδευτική διοικητική ιεραρχία με προφορικές εντολές, αλλά και την ενεργοποίηση ομάδων «αγανακτισμένων» που ούτως ή άλλως υπήρχαν έτοιμες στις πολιτικές οργανώσεις της νεολαίας του τότε κυβερνητικού κόμματος.
Οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο δεν ενέδωσαν στις αντιδραστικές προφορικές εντολές, αλλά στάθηκαν στο πλευρό των μαθητών τους. Όταν στην Πάτρα οι «αγανακτισμένοι» τραμπούκοι της τότε ΟΝΝΕΔ των Καλαμπόκα – Σπίνου – Μαραγκού επέδραμαν για την ανακατάληψη του 3ου Λυκείου Πάτρας βρήκαν απέναντί τους όχι μόνο τους μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, γονείς και δημοκρατικούς πολίτες. Ο Νίκος Τεμπονέρας, καθηγητής στο σχολείο, μπροστά απ’ όλους στην υπεράσπιση των μαθητών του και του δημόσιου σχολείου. Ήταν αυτός που δέχθηκε τα δολοφονικά χτυπήματα της συμμορίας των τραμπούκων.
Σήμερα ο λαός μας και η νεολαία βρίσκονται δέσμιοι στην φυλακή της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας που επιβάλλουν τα απανωτά μνημόνια όλων των κυβερνήσεων της μαύρης οκταετίας. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιάνοντας το αντιλαϊκό νήμα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βαθαίνει ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή πολιτική συντρίβοντας όλες τις κούφιες ελπίδες που ανέξοδα έσπειρε.
Τις επόμενες μέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, χέρι-χέρι με τις φάλαγγες των Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-ΟΟΣΑ, ετοιμάζουν νέο αντιδημοκρατικό κι αντιλαϊκό χτύπημα στη χώρα, με το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης , με νέα μέτρα από το αντισυνδικαλιστικό νόμο για το χτύπημα της απεργίας, μείωση επιδομάτων, συντάξεων, μέχρι νέες ανατροπές σε φόρο εισοδήματος, ακινήτων και ΦΠΑ, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς όχι μόνο για την πρώτη κατοικία αλλά και για οφειλές προς την εφορία ή τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ά που θα προστεθούν στην μείωση του αφορολόγητου, το ιδιώνυμο της απαγόρευσης αντίδρασης στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας κ.λ.π. Στα σχολεία της χώρας το νέο χτύπημα θα συνοδευτεί με νέες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, αξιολόγηση για όλους μέσα στο 2018, υποχρεωτικό εργασιακό 30ωρο για όλους, συμμετοχή του ΑΣΕΠ στην επιλογή στελεχών κ.ά, δηλαδή την συμφωνία Γαβρόγλου-Θεσμών που περιλαμβάνει και όλα όσα δεν έχουν προλάβει να υλοποιήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως η αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων, πάντα στο πλαίσιο της συρρίκνωσης των δημόσιων σχολείων και των περικοπών.
Η συστράτευση όλων των δυνάμεων του λαού και της νεολαίας για την ανατροπή των αντιδραστικών πολιτικών που επιβάλλουν οι εντολοδόχοι των οικονομικών συμφερόντων, που διαλύουν ό,τι απέμεινε όρθιο απ’ τα κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα και τις καταχτήσεις του κόσμου της εργασίας, είναι πολύ πιο αναγκαία σήμερα. Ο κάθε ένας και κάθε μια πρέπει να στρατευτεί σ’ αυτόν τον αγώνα. Ο άλλος δρόμος, αυτός της απάθειας και της υποταγής είναι δρόμος προς την εκβαρβάρωση της κοινωνίας και της ανθρώπινης υπόστασης.
Ο Ν. Τεμπονέρας δίνει το στίγμα του ανυποχώρητου αγώνα. Είναι το παράδειγμα του αγωνιστή εκπαιδευτικού που αναγνωρίζει πως “όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε ο αγώνας γίνεται καθήκον” και βρίσκεται στις γραμμές των μαχόμενων ανθρώπων, στο σχολείο, στη γραμμή του πυρός όταν “θεοί και δαίμονες” ξορκίζουν το μαθητικό σκίρτημα.
Ο αγώνας και η θυσία του Αριστερού Δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα μαζί με τους Σ. Πέτρουλα και Γρ. Λαμπράκη αλλά και τους Κουμή – Κανελλοπούλου – Καλτεζά – Γρηγορόπουλο – Φύσσα, που δολοφονήθηκαν από τα χέρια της δεξιάς, του παρακράτους και του φασισμού, μαζί με τον ιδρώτα και το αίμα των χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων φωτίζουν τον πραγματικό δρόμο για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Αποτελεί τιμή μας που συνεχίζουμε και φωνάζουμε το όνομα του Νίκου Τεμπονέρα ως απόδειξη πως αποτελεί «λευτεριάς λίπασμα», οδηγητική πυξίδα και φάρο μέσα στο ζόφο που ζούμε.
