Γράφει ο Γιάννης Παιδής
Εχοντας στην πλάτη της λάθη, αστοχίες, παραλείψεις και αδιαφορία δεκαετιών, η ελληνική διπλωματία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση, το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων με το όνομα της Π.Γ.Δ.Μ.
Δυστυχώς η χώρα μας που απεμπόλησε κυριαρχικά της δικαιώματα τα τελευταία 80 περίπου χρόνια και επέτρεψε και πολύ νωρίτερα να διαιωνίζεται ένα πρόβλημα που εφηύραν οι γείτονές μας, και κυρίως οι Βούλγαροι, αλλά και οι Σέρβοι στα τέλη του 19ου αιώνα για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα, βρίσκεται σήμερα με την πλάτη στον τοίχο, με δεδομένο ότι στη γείτονα χώρα γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές με την ιδέα του “μακεδονικού έθνους” και της “μακεδονικής ταυτότητας”, που τους καλλιέργησαν οι πολιτικοί, παραποιώντας την ιστορία, υφαρπάζοντας ελληνικά σύμβολα, οικειοποιούμενοι πρόσωπα και καταστάσεις.
Το πρώτο τραγικό λάθος ήλθε στη δεκαετία του ’40 όταν ο στρατάρχης Τίτο δημιούργησε τη Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, και μετονόμασε τη Βαρντάρσκα Μπανοβίνα, σε Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας ενιαίας Μακεδονίας με μοναδικό του σκοπό να εξασφαλίσει η χώρα του έξοδο στο Αιγαίο. Κανένας Ελληνας πολιτικός εκείνης της εποχής δεν φρόντισε να διαμαρτυρηθεί, να θέσει ζήτημα στους διεθνείς οργανισμούς, και να υπερασπιστεί την ιστορία και το όνομα της Μακεδονίας.
Τότε, αυτό που ενδιέφερε τα κόμματα εξουσίας ήταν να κυνηγήσουν τους κομμουνιστές και να τους στείλουν φυλακές και εξορία, αλλά και να συμμετέχουν σε διεθνή παιχνίδια με τις μεγάλες δυνάμεις.
Το ίδιο συνέβη και λίγα χρόνια αργότερα στη δεκαετία του ’60 όταν ο Τίτο μετονόμασε τη Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας σε Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, όπου και πάλι υπήρχε το ομόσπονδο κράτος της Μακεδονίας. Και τότε σιγή ιχθύος και αδιαφορία από την ελληνική πλευρά.
Σαν να μην έφταναν αυτά, το 1959 η ελληνική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή, υπέγραψε συμφωνίες δικαστικής συνδρομής με όλες τις δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, αναφέροντας σε σχετικό ελληνικό διάταγμα του Βασιλείου της Ελλάδας, φαρδιά πλατιά τη λέξη Μακεδονία για τη δημοκρατία της γειτονικής χώρας.
Και φυσικά δεν είναι το μοναδικό μελανό σημείο. Σκοπιανοί όλα τα προηγούμενα χρόνια της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, μπαινόβγαιναν στην Ελλάδα με διαβατήρια που τους ανέφεραν ως μακεδόνες προερχόμενοι από τη δημοκρατία της Μακεδονίας. ‘Ελληνες φοιτητές πήγαν να σπουδάσουν στα Σκόπια, στο κρατικό πανεπιστήμιο της …Μακεδονίας, διδασκόμενοι στη …Μακεδονική γλώσσα, και ευτυχώς που ήλθε ο Στέλιος Παπαθεμελής στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, και έκλεισε αυτήν την πόρτα και πολλές άλλες.
Ετσι φτάσαμε στο τραγικό για την Ελλάδα 1991 όταν διασπάστηκε η Γιουγκοσλαβία και ήλθε η ώρα να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος. Αν και πανίσχυρη η Ελλάδα τότε, ούτε καν πέρασε από το μυαλό του τότε πρωθυπουργού Κων. Μητσοτάκη και του εθνικόφρονα υπουργού Εξωτερικών, Αντώνη Σαμαρά, να αντιδράσουν και να απαιτήσουν να σβήσει η γείτονα τον όρο Μακεδονία από το όνομά της. Το δέχθηκαν μια χαρά δημιουργώντας ένα νέο δεδομένο με το Π.Γ.Δ.Μ. ή FYROM που δυστυχώς για τα συμφέροντα τη χώρας μας εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία.
Τί να τα κάνεις μετά τα κροκοδείλια δάκρυα του κ. Σαμαρά, και τις επαναστατικές μακεδονομάχικες κορώνες; Το πουλάκι είχε πετάξει. Άλλωστε ο τότε πρωθυπουργός είχε πει ¨Ποιος θα θυμάται σε δέκα χρόνια το θέμα;”
Από το 1991 μέχρι σήμερα έγιναν κάποιες προσπάθειες εξεύρεσης λύσης ή προσπάθειες προσέγγισης των δύο πλευρών, αλλά πάντα με την Ελλάδα σε θέση άμυνας.
Ακόμη και στο Βουκουρέστι η Ελλάδα βρέθηκε να απολογείται που δεν άφησε τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ, αν και τότε πήγαμε στην εν λόγω σύνοδο με στόχο να αποδεχτούμε μια σύνθετη ονομασία για το κρατίδιο, φυσικά με τον όρο Μακεδονία.
Μετά από τόσα λάθη, παραλείψεις αλλά κυρίως μετά από πολλές προκλήσεις από τους εθνικιστές των Σκοπίων που ακόμη και τον Μέγα Αλέξανδρο τον θεωρούν σκοπιανό!!!, ήλθε η ώρα να μπούμε δυναμικά σε μία διαπραγμάτευση με τους γείτονες που βρίσκονται στην πιο δύσκολη περίοδο της σύντομης ζωής του κρατιδίου, με πολυδιασπασμένο τον σλαβικό πληθυσμό και με μία κυβέρνηση σλαβοαλβανική, με τη μία συνιστώσα -την αλβανική- να μην πολυενδαφέρεται για το πώς θα λέγεται η χώρα που κυβερνά, αφού το μόνο που διεκδικεί είναι κυρίαρχο ρόλο για το αλβανικό στοιχείο του κρατιδίου.
Τώρα πλέον είναι η ώρα μακριά από εθνικιστικές κορώνες, φανατισμούς και παραληρήματα, να μπει νηφάλια η Ελλάδα στη διαπραγμάτευση και να απαιτήσει πλήρη απαλοιφή του όρου Μακεδονία από το κρατίδιο, επειδή κάτι τέτοιο αλλοιώνει την ιστορία της Μακεδονίας, και να προσφέρει στους γείτονες ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.* μόνο αν αποδεχθούν την παλιά τους ονομασία, δηλαδή το Βαρντάρσκα που είναι το προσδιοριστικό επίθετο, και δίπλα τη λέξη ρεπούμπλικα (δημοκρατία).
Ετσι, και τα Σκόπια ως Vardarska Republika (Δημοκρατία του Βαρδάρη) θα επιστρέψουν εκεί που ήταν πριν τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, και όλα τα προβλήματα θα λύσουν με την Ελλάδα ως εταίροι σε οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.
*Αν και ο γράφων θεωρεί ότι δεν είναι δώρο η ένταξη των Σκοπίων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ διαφωνώντας πλήρως με τη φιλοσοφία αυτών των δύο οργανισμών.
