Ανακοίνωση της Οργάνωσης Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ
Με την διάταξη που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας φεύγει πλέον από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς το θέμα του συνδικαλιστικού νόμου, χωρίς να αλλοιώνει ή να καταργεί κανένα εργασιακό κεκτημένο και δικαίωμα.Αντιθέτως υποχρεώνει την ηγεσία του σωματείου να δημιουργεί πλειοψηφικό ρεύμα
για χρήση του δικαιώματος της απεργίας, γεγονός που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα. Εξάλλου στους συνδικαλιστικούς χώρους υπάρχει δυστυχώς εμπειρία καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της απεργίας από μικρές μειοψηφικές ομάδες που δεν λαμβάνουν υπόψιν την ωρίμανση των συνθηκών για την άσκηση του.
Η διάταξη επομένως δεν αλλάζει: α) το ότι η απεργία στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις (Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα) και στις τριτοβάθμιες οργανώσεις (Γ.Σ.Ε.Ε.) κηρύσσεται με απόφαση του Δ.Σ., β) το ότι η απεργία στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης κηρύσσεται με απόφαση του Δ.Σ., γ) το ότι οι στάσεις εργασίας σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσονται με απόφαση του Δ.Σ. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση των πρωτοβάθμιων σωματείων που δεν είναι ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης, η διάταξη δεν αλλάζει τον τρόπο λήψης της απόφασης για απεργία. Η απόφαση λαμβάνεται με σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών και όχι με το 50% + 1 των μελών. Η διάταξη δεν φέρνει κάτι εντελώς καινούργιο καθώς υπάρχουν ήδη διατάξεις νόμου που επιβάλλουν μεγαλύτερη απαρτία από το 1/3 των μελών στη Γ.Σ. για σοβαρά σωματειακά ζητήματα, όπως η απόφαση για τροποποίηση του καταστατικού ή για μεταβολή του σκοπού του σωματείου. Η απεργία αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα για τους εργαζόμενους και δικαιολογημένα απαιτείται μεγαλύτερη συμμετοχή στη Γ.Σ. που την αποφασίζει, δεδομένου ότι η μη συμμετοχή στην απεργία αποτελεί παράβαση απόφασης της Γ.Σ. και πειθαρχικό παράπτωμα του μέλους.
Στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης αποκρούστηκαν πολλές απαιτήσεις των θεσμών σε ζητήματα του συνδικαλιστικού νόμου όπως η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας (λοκαουτ), η αλλαγή στο χρόνο προειδοποίησης για την κήρυξη της απεργίας, η θεσμοθέτηση γενικής ρήτρας απόλυσης των συνδικαλιστικών στελεχών αλλά και η συρρίκνωση του χρόνου των συνδικαλιστικών αδειών. Η μόνη αλλαγή που συμφωνήθηκε αφορά τον κανόνα της απαρτίας στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων και μόνο σωματείων που δεν είναι ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης όταν συγκαλούνται προκειμένου να ληφθεί απόφαση για απεργία. Το ισχύον πλαίσιο προβλέπει ότι στις σχετικές συνελεύσεις πρέπει να παρίσταται το 1/3 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με τη διάταξη το 1/3 τροποποιείται σε 1/2. Η απαρτία δεν υπολογίζεται στα εγγεγραμμένα μέλη, αλλά στα οικονομικά τακτοποιημένα, δηλαδή αυτά που έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους. Καμία αλλαγή δεν επέρχεται στα πρωτοβάθμια σωματεία ευρύτερης περιφέρειας (π.χ. Αττικής) ή πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς και στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις και στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση.
Εν κατακλείδι θεωρούμε εντελώς παράδοξο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται για την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος όταν ο ίδιος καλεί και συστρατεύει τις δυνάμεις και τα μέλη του σε οποιαδήποτε μορφή δίκαιης διαμαρτυρίας και όταν ο ίδιος έχει θεσμοθετήσει την εργατική πρωτομαγιά ως επίσημη αργία. Η προστασία των εργαζομένων είναι προτεραιότητα μας και για το λόγο αυτό οι πρόσφατες αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αποκαθιστούν την τάξη και δίνουν προτεραιότητα στην πληρωμή των εργαζομένων που είδαν μεγάλα χρηματικά ποσά από εργασία(δεδουλευμένα) να χάνονται σε περιπτώσεις πτώχευσης των επιχειρήσεων, καταδικάζοντας οικογένειες σε ανέχεια, δυσπραγία και πολλές φορές απελπισία. Θεωρούμε λοιπόν ότι όλη αυτή η παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση της κυβερνητικής πολιτικής επιδιώκει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό για μικροπολιτικά συμφέροντα. Παράλληλα αποτελεί και μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν βαθιά αντιδημοκρατικές και αυταρχικές μεθόδους όπως η ‘’έφοδος’’ στο Υπουργείο Εργασίας από μέλη του Π.Α.Μ.Ε. Μια ‘’έφοδος’’ σε αφύλακτο ανοιχτό χώρο που φυσικά δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το αγωνιστικό φρόνημα και το ήθος της Αριστεράς.
