Για ευελιξία και ανάπτυξη «πιπιλίζουν» την καραμέλα χρόνια τώρα οι κατά καιρούς κυβερνώντες, όμως στη χώρα που κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν όλο και θα ανακαλύπτουμε καινούργια… μαργαριτάρια!
Βλέπετε-σε άλλες πολιτείες- η αγορά μιας κλειδαριάς για τις ανάγκες ενός κρατικού ή αυτοδιοικητικού οχήματος προφανώς και θα ήταν δουλειά κάποιου υπαλλήλου, που έχοντας αρμοδιότητα για μικροποσά θα αποφάσιζε βάζοντας απλώς την υπογραφή του με τη σχετική σφραγίδα της υπηρεσίας του.
Στην Ελλάδα του 2018 η ίδια απόφαση πάρθηκε μετά από συνεδρίαση τριμελούς παρακαλώ επιτροπής!!! και φυσικά το σχόλιο είναι ενδεικτικό και δεν αφορά συγκεκριμένο δήμο, όπως στο παράδειγμα ο δήμος Λαρισαίων, αφού ανάλογα περιστατικά καταγράφονται καθημερινά κατά χιλιάδες με μια απλή βόλτα στη «Διαύγεια».
Ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις άνθρωποι συνεδρίασαν για να αποφασίσουν για την κλειδαριά, άντε μαζί με το μύλο της για να μην τους αδικούμε, υπογράφοντας για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 25 ευρώ, περίπου!
Χαμένες εργατοώρες για τη συνεδρίαση, τη σύνταξη του πρακτικού, την παραλαβή κ.λπ. Πού να φτάσει μετά το προσωπικό για να διεκπεραιώσει άλλες υποθέσεις.
Όταν η κεντρική (;) εξουσία δεν εμπιστεύεται και η Τ.Α φυλάει τα νώτα της άντε να τρέχεις να «ξεκλειδώσεις» τη ζητούμενη απ’ όλους ευελιξία…
Ε.Π.
