Ανακοίνωση της Οργάνωσης Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ
Ένας βασικός θεμέλιος λίθος των δημοκρατικών πολιτευμάτων είναι το αίσθημα ασφάλειας και ελευθερίας των πολιτών τους. Εξαιτίας αυτού λοιπόν, η πολιτική μας στον τομέα αυτό είναι μια σύγχρονη αστυνομία στο πλευρό του πολίτη και απέναντι στην εγκληματικότητα.
Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσεται και το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΛ.ΑΣ. προκειμένου να εξομαλυνθούν παρελθοντικές στρεβλώσεις επιλεκτικής αστυνόμευσης περιοχών (π.χ. Δυτική Αττική) και να εξισωθούν στον «επιχειρησιακό χάρτη αστυνόμευσης» όλοι οι πολίτες.
Η εδραίωση όμως του αισθήματος ασφάλειας δεν είναι μόνο υπόθεση επιχειρησιακής επάρκειας της Αστυνομίας αλλά συνδέεται και με την κοινωνική συνοχή, την ισότητα και την δικαιοσύνη. Αρχές και ιδανικά που πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα κράτος δικαίου και τις δημοκρατικές κυβερνητικές πολιτικές, όχι μόνο στην καθημερινή αστυνόμευση, αλλά και στον έλεγχο, στην εκδίκαση των δικαστικών υποθέσεων και στον σωφρονισμό των παραβατών.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας αναμασώμενης προβολής και ανάδειξης εκνόμων ενεργειών (από τα Μ.Μ.Ε. αλλά και στην Βουλή) που προϋπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν στις ανθρώπινες κοινωνίες, με σκοπό την καλλιέργεια φόβου στους πολίτες. Η φοβική και μισαλλόδοξη αντιμετώπιση καθημερινών κοινωνικών προβλημάτων και φαινομένων αποτελεί βασικό εργαλείο κοινωνικού ελέγχου και καταστολής πράγμα που αποτελεί γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων και όχι της σύγχρονης δημοκρατίας.
Η κατάσταση αυτή, έχοντας εκφάνσεις σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού, στιγματίζει ολόκληρες ομάδες ανθρώπων με σκοπό την ιδεολογική χειραγώγηση των πολιτών. Συνεπακόλουθα λοιπόν, παράγει ανθρώπους στιγματισμένους από ψεύδη και ιδεοληψίες, δημιουργώντας κοινωνικές μειονότητες-κάστες που βασίζονται σε φοβικά ως προς αυτές συναισθήματα και συμπεριφορές. Λόγου χάρη, οι πρόσφυγες ως καταπατητές, οι τοξικομανείς ως εγκληματίες και φτωχοί, οι ομοφυλόφιλοι ως ψυχικά άρρωστοι κ.α. αποσιωπώντας και αποκρύπτοντας σκόπιμα από την κοινωνία τις ρίζες και τις αιτίες των πραγματικών προβλημάτων ή φαινομένων ( προσφυγικό, ναρκωτικά κ.λ.π.) καθώς επίσης πως σε αυτές τις ομάδες δεν εντάσσονται μονό πολίτες από τα χαμηλά οικονομικά στρώματα αλλά και πολίτες της υψηλής κοινωνίας και της αστικής τάξης.
Η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή βασίζεται κυρίως σε μεσαιωνικές ιδεολογικές αντιλήψεις, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια, στον κοινωνικό εκφασισμό και την περιθωριοποίηση ατόμων. Με τον τρόπο αυτό «ποινικοποιείται» στην συνείδηση του λαού οποιαδήποτε μορφή διαφορετικότητας (φυλετικής, θρησκευτικής, ταξικής, σεξουαλικής κ.α.).
Η επιδερμική και επαναλαμβανόμενη αυτή προσέγγιση, βασιζόμενη στην διαστρέβλωση των γεγονότων, στην δημιουργία «fake news», στην λασπολογία αλλά και στα ακροδεξιά ιδεολογήματα, αποκρύπτει την πραγματική κατάσταση στον τομέα της ασφάλειας από την ελληνική κοινωνία. Για παράδειγμα, η εφαρμογή του καθολικού και δίκαιου μοντέλου αστυνόμευσης σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση της ΕΛ.ΑΣ., από την αρχή εφαρμογής τους, έχει οδηγήσει σε 868 εξαρθρώσεις σε σπείρες και εγκληματικές οργανώσεις, χιλιάδες εξιχνιάσεις κοινού και οργανωμένου εγκλήματος και γενικότερα παρατηρείται σημαντική μείωση σε κατηγορίες παραβάσεων που επηρεάζουν άμεσα το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, με βάση τα στατιστικά στοιχεία που ανακοινώνει η ΕΛ.ΑΣ.
Οφείλουμε λοιπόν, να μετατοπίσουμε το βάρος του δημόσιου διαλόγου από την αστυνόμευση και την ευκαιριακή καταστολή, απαλλάσσοντάς τον από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογικές αγκυλώσεις και να τον μεταφέρουμε στην αντιμετώπιση των αιτιών που προκαλούν τα φαινόμενα αυτά.
Ειδικότερα, οφείλουμε να συζητήσουμε τον εναρμονισμό μας με τις σύγχρονες σωφρονιστικές μεθόδους (κάτι που προσπαθεί να κάνει ο «νόμος Παρασκευόπουλου») και την απαγκίστρωση του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος από τις τιμωρητικές αποτυχημένες μεθόδους του παρελθόντος, με πλήρη σεβασμό στα καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα των δημοκρατικών κοινωνιών.
Εν κατακλείδι, μέσω του δημόσιου διαλόγου θα καταφέρουμε να υπερκεράσουμε κοινωνικά «ταμπού» και μικροαστικά κατάλοιπα του παρελθόντος, που με την σειρά τους οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό και την «γκετοποίηση».
