Υπήρξαμε από τους τυχερούς που τη χειροκρότησαν απολαμβάνοντας τα πρώτα της μπασκετικά βήματα στο κακοφωτισμένο τότε κλειστό του Αλκαζάρ, κάπου στα μέσα του ’90, όταν με τη φανέλα της Ολυμπιάδας Λάρισας, παιδάκι του δημοτικού ακόμη, έδινε τα πρώτα δείγματα ταλέντου και σπάνιας μπασκετικής ευφυΐας.
Σέρβικο αίμα, πλούσια αθλητικά προσόντα και ένα απίστευτο πείσμα σε συνδυασμό με μια μοναδική αγάπη για το άθλημα έκαναν την ηρωίδα της ιστορίας μας να ξεχωρίσει και γρήγορα να ανοίξει τα φτερά της για άλλες πολιτείες.
Πρώτος σταθμός της πλούσιας καριέρας της ο Ηρακλής, για να ακολουθήσει ο πρωταθλητής τότε Πανιώνιος, η ΦΕΑ και το Ελληνικό, με κατάληξη το 2015 τον Ολυμπιακό, όπου η περίφημη φανέλα με το «11» για τρία χρόνια κατέκτησε τα πάντα, πανηγύρισε 3 σερί νταμπλ και μετείχε σε κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Στο ενδιάμεσο πλούσια παρουσία σε όλες τις εθνικές ομάδες, με κορυφαία αυτή στην Εθνική Γυναικών, μετάλλια, διακρίσεις, όλα με πολλή δουλειά και ατέλειωτες ώρες στο γήπεδο.
Στα 33 της χρόνια ένα σπουδαίο κεφάλαιο κλείνει για να ανοίξει προφανώς το επόμενο, άγνωστο ακόμη που και με ποιόν.
Και αν μέχρι τώρα δεν αναφέραμε το όνομά της είναι γιατί η Τάνια Χαλιβέρα δεν χρειάζεται συστάσεις. Εμείς τη χρειαζόμαστε, εμείς και το γυναικείο μπάσκετ που λατρεύει.
Ειρήνη Παπουτσή
