Κείμενο Κωνσταντινιά Πατσή διευθύντρια του σχολείου
Ο σύλλογος των διδασκόντων στο ΓΕ.Λ Τυρνάβου στις 23 Ιουνίου 2018 επισκέφθηκε την Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ , η οποία βρίσκεται στην βόρεια Εύβοια, στην καρδιά μιας πυκνόφυτης έκτασης στα χαμηλά των βουνών «Καβαλάρης» και «Ξηρόν όρος» σε υψόμετρο 927 μέτρων αντίκρυ του χωριού Δρυμώνα
και πάνω από το χωριό Καλαμούδι. Απέχει 21 χιλιόμετρα βόρεια της Λίμνης Ευβοίας, περίπου 30 χιλιόμετρα από την Αιδηψό και 16 χιλιόμετρα από τις Ροβιές.
H Mονή είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και τόσο η ίδρυση όσο όμως και ανέγερση της Μονής, περί το έτος 1540, οφείλεται στον Όσιο Δαυΐδ. Ο Όσιος Δαυίδ καταγότανε από τη Γαρδινίτζα που βρισκόταν κοντά στο Ταλάντιο, ένας τόπος παραθαλάσσιος απέναντι από την Εύβοια, στην Φθιώτιδα. Έζησε όταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήτανε ο Ιερεμίας, περί το 1519. Τον πατέρα του τον έλεγαν Χριστόδουλο και ήτανε ιερέας, τη δε μητέρα του Θεοδώρα ενώ ο όσιος Δαβίδ είχε άλλον έναν ακόμη αδελφό αλλά και δύο αδελφές. Από μικρός ο Όσιος έδειξε εξαίσια μορφή και έμαθε άριστα τα Ιερά γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών υποτάχθηκε σε έναν άγιο γέροντα, τον Ακάκιο, σε ένα μοναστήρι στη Μαγνησία που τον εκπαίδευσε στις αρετές της μοναχικής πολιτείας. Στη συνέχεια, οι Δαυίδ και Ακάκιος εγκατέλειψαν το συγκεκριμένο μοναστήρι για να μεταβούν στο μοναστήρι του Κομνηνείου, στην περιοχή της Όσσας, όπου ο Όσιος δέχτηκε το αξίωμα της διακονίας. Όχι πολύ καιρό μετά, ο Ακάκιος και ο Όσιος Δαυίδ επισκέφτηκαν το Άγιο Όρος και τη Μεγίστη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, ιδρυτή του Αγίου όρους, προκειμένου να προσκυνήσουν τα ιερά κοινόβια. Κατόπιν, ο Όσιος Δαυίδ ακολούθησε τον Ακάκιο, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε χειροτονηθεί Αρχιερέας της «Αγιοτάτης Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Άρτης», στην επισκοπή του, όπου σύντομα τον χειροτόνησε Ιερέα και Λειτουργό των Αγίων του Θεού Μυστηρίων.Ο Όσιος Δαυίδ Διετέλεσε ηγούμενος της περίφημης Μονής Βαρνακόβης (1520 – 1532). Φεύγοντας, αργότερα, από εκεί, μετέβη στο όρος Στείρι, ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό, όπου ίδρυσε ένα νέο, μικρότερο μοναστήρι. Κάποια στιγμή, όμως, κατηγορήθηκε ότι αποτέλεσε την αιτία φυγής μερικών σκλάβων, κάποιου Αγαρηνού άρχοντα της Λιβαδειάς, και για τον λόγο αυτό συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Όταν, όμως, ελευθερώθηκε δεν επέστρεψε στο Στείρι αλλά, στην αναζήτησή του για έναν τόπο όπου θα μπορούσε να ασκητέψει, βρέθηκε στην Εύβοια. Εγκαταστάθηκε εκεί που σήμερα βρίσκεται το προς τιμήν του αφιερωμένο το μοναστήρι. Τότε, στο σημείο υπήρχε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, πάνω από τις Ροβιές και «τελείαν συνεστήσατο Μονήν», στην οποίαν συνέρρευσαν σύντομα πολλοί μοναχοί.
Όσον αφορά το έτος της πρώτης οικοδόμησης της Μονής προϋπήρχε του 1500, καθώς ο Όσιος Δαυίδ που έζησε γύρω στο 1550, δημιούργησε τη Μονή επάνω στα ερείπια ενός προϋπάρχοντος ναού τον οποίο όμως κατέστρεψαν οι Τούρκοι μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470. Καθώς η φήμη του Οσίου εξαπλώνονταν, όλο και περισσότεροι Χριστιανοί προσέτρεχαν κοντά του για να τον επισκεφτούν και να τον γνωρίσουν, με συνέπεια να προκύψει έντονη η ανάγκη να κτισθεί στον τόπο εκείνο ένα μοναστήρι. Ως εκ τούτου, ο Όσιος Δαυίδ έφυγε προσωρινά από το μέρος, προκειμένου να διενεργήσει εράνους μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών κοινοτήτων, έφτασε μάλιστα μέχρι και την Ρωσία, ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για την ανέγερση του μοναστηριού, κάτι που τελικά κατάφερε λίγα χρόνια αργότερα, με το νεοαναγερθέν μοναστήρι να αφιερώνεται στη δόξα της Μεταμορφώσεως του Δέσποτα Χριστού.
Ο Όσιος παρέμεινε εκεί μέχρι την κοίμησή του, σε αρκετά προχωρημένη ηλικία. Επίσης υπήρξε ένας από τους φωτισμένους διδάσκαλους του Ελληνικού Γένους, προσφέροντας πάρα πολλά στην παιδεία των τότε υποδουλωμένων Ελλήνων. Στον ναό του Μοναστηριού φυλάσσονται σε καλλίτεχνη λειψανοθήκη τα ευωδιάζοντα και θαυματουργά οστά του Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, το θυμιατό και το πετραχήλι του Αγίου, ρωσικής προέλευσης, και άλλα πολύτιμα κειμήλια.
Η Μονή, στα χρόνια του Βυζαντίου είχε τιμηθεί με Αυτοκρατορικούς τίτλους, οι οποίοι δυστυχώς καταστράφηκαν κατά την πυρπόλησή της. Ακόμη, Πατριαρχικό σιγίλιο του 1638, επί Πατριάρχου Κυρίλλου, αναγνώριζε την Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική αξία της Μονής. Κατά τη διάρκεια της επαναστάσεως του 1821, οι Μοναχοί βοήθησαν στον Αγώνα, με αποτέλεσμα νά προκαλέσουν την οργή των Τούρκων, οι οποίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το Μοναστήρι, το οποίο ανακαινίσθηκε το 1877.
Σε μικρή απόσταση περίπου 20 λεπτών νότια της Μονής βρίσκεται η σπηλιά όπου ασκήτεψε ο θαυματουργός Όσιος.
Η ιερά μονή του Οσίου Δαυίδ είναι πολύ γνωστή και για τις θείες αρετές ενός χαρισματικού γέροντα μοναχού του μακαριστού πλέον Ιακώβου Τσαλίκη, που για πολλά χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε ο ηγούμενος της (1975 – 1991) και ο τάφος του βρίσκεται στον περίβολο της Μονής.
Το εσωτερικό του κελιού του Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη
Ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος έζησε οσιακά επί σαράντα περίπου χρόνια στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ τον οποίο μιμήθηκε και βάδισε στα ίχνη του.
Οι ασκητικοί του αγώνες ήταν γνωστοί και εφάμιλλοι των παλαιών οσίων. Όσο μεγάλωναν οι δοκιμασίες, οι ασθένειες και τα βάσανα του, τόσο ο Θεός τον χαρίτωνε με σπάνια πνευματικά χαρίσματα και τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ακτινοβολία του.
Στη μονή προσέρχονταν για να τον δουν, να μιλήσουν αλλά και να ζητήσουν την συμβουλή του εκατοντάδες απλοί άνθρωποι, αλλά ακόμη και πατριάρχες, αρχιερείς και κληρικοί κάθε βαθμού ακόμη και μοναχοί, πολιτικοί άρχοντες αλλά και ανώτατοι δικαστές, καθηγητές Πανεπιστημίου και επιστήμονες.
Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνεδριάσε στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, και αποφάσισε τη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017 – την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991). Η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
