24 συνολικά χρόνια βρέθηκε στο τιμόνι της μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου ο μητροπολίτης Ιγνάτιος ο οποίος πέρασε δια πυρός και σιδήρου μέχρι να φτάσει στην καθολική αποδοχή της τοπικής κοινωνίας, μετά τα πρώτα ταραγμένα χρόνια των αντιδράσεων για την ενθρόνισή του.
Ο κυρός Ιγνάτιος χειροτονήθηκε επίσκοπος Λαρίσης τον Ιούλιο του 1994, κάτω από τα χειροκροτήματα χιλιάδων πιστών αλλά και τις αποδοκιμασίες των “Αγωνιζόμενων Χριστιανών”.
Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, (κατά κόσμον Ιάκωβος Λάππας) , γεννήθηκε στη Σαλαμίνα στις 11 Ιανουαρίου 1946. Σπούδασε στην Νομική Σχολή και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκάρη Μοναχός στις 17 Ιανουαρίου 1976, Διάκονος χειροτονήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1976 και Πρεσβύτερος στις 25 Ιανουαρίου 1976.
Το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου έλαβε στις 30 Νοεμβρίου 1978. Από το 1976 έως το 1994 υπηρέτησε ευδόκιμος την γενέτειρά του, προσφέροντας στη νεολαία του νησιού, εκδίδοντας δε και το νεανικό περιοδικό Το Τάλαντο.
Από το έτος 1984 υπηρέτησε ως Α΄Γραμματέας – Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου εξελέγη στις 25 Μαΐου 1994 από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 28 Μαΐου του ιδίου έτους από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Η ενθρόνισή του πραγματοποιήθηκε στην Λάρισα στις 28 Ιουλίου 1994.
Εκοιμήθη στις 26 Ιουνίου 2018, στο Μαϊάμι των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί για μεταμόσχευση ήπατος από ανακοπή καρδιάς.
Στην ιστοσελίδα poimin.gr φιλοξενήθηκε πριν από λίγο καιρό άρθρο του Άγγελου Ν. Πάκλαρα, Θεολόγου για τον μητροπολίτη λαρίσης στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
“…Δια όλους εμάς που τον γνωρίσαμε από κοντά λίγους μήνες μετά την ενθρόνισή του, μία ευλογημένη εικοσαετία μετά, αισθανόμεθα χρέος τιμής και απείρου ευγνωμοσύνης να του ευχηθούμε ταπεινώς και εγκαρδίως προς τον Δωρεοδότη Κύριο να είναι τα έτη του πολλά φιλάγια, Θεοχορίτωτα και Παναγιοφρούρητα
Ένας επίσκοπος πράος, μειλίχιος, ταπεινός, φιλήσυχος, φιλακόλουθος, διακριτικός και προσιτός προς άπαντες. Με το εγκάρδιο χαμόγελό του, την γλυκύτητα των λόγων του και την ανυπόκριτη και έμφυτη ευγένεια της αγαπώσης καρδίας του, κερδίζει και εντυπωσιάζει με την απλότητα του χαρακτήρος του, όλους όσους τον πλησιάζουν διά να λάβουν την ευχή του.
Ιεροπρεπέστατος κατά την τέλεση των Θείων Μυστηρίων αρχοντικός και μεγαλοπρεπής κατά τις αρχιερατικές χοροστασίες του. Αεικίνητος, ακούραστος, κηρύττων, λειτουργών και αγιάζων.
Συγχωρητικός με όλην την σημασίαν της λέξεως, φιλεύσπλαχνος, καλοκάγαθος και ελεήμων.
Η προσφορά του όλα αυτά τα έτη προς την Εκκλησία και το ποίμνιο του ήταν και είναι σιωπηλή και αθόρυβη αλλά διαρκής, ουσιώδης και αυταπόδεικτη.
Αν και δεν καταγόμεθα από την πόλη της Λαρίσης η διακονία του πολυσέβαστου Γέροντος Μητροπολίτου κ. Ιγνατίου έχει διαδοθεί μακράν και πέραν των τοπικών ορίων της επαρχίας του.
Διά μέσω των είκοσι αυτών ετών της θεοφιλούς αρχιερατείας του, το έργο του τεράστιο, πολύπλευρο και παραδειγματικό εις απάντησιν όλων αυτών που ισχυρίζονται κατά καιρούς ότι η Εκκλησία δεν προσφέρει απολύτως τίποτε…
Ανακαίνισε και εγκαινίασε πάμπολλους Ι. Ναούς, οργάνωσε συσσίτια απόρων και το ευαγές ίδρυμα «Ο Επιούσιος». Καθιέρωσε εσπερινές ομιλίες υπό του ιδίου, ιερατικές συνάξεις και θεολογικά συνέδρια, ίδρυσε γραφεία νεότητος, κατηχητικά σχολεία, φροντιστήρια κατηχητών και κέντρα στηρίξεως οικογενείας.
Δημιούργησε ραδιοφωνικό σταθμό, σχολή βυζαντινής μουσικής, ενώ είναι γνωστή σε όλη την πόλη της Λαρίσης η «Λογία Φιλαδελφείας και αλληλεγγύης» προς ενίσχυση των χρηζόντων βοηθείας συνανθρώπων μας.
Προνοία του διανέμεται το διμηνιαίο εκκλησιαστικό περιοδικό «Το τάλαντο» ενώ είναι γνωστή η ποιμαντική μέριμνα και φροντίδα του Σεμβασμιωτάτου δια τους εν φυλακή αδελφούς μας αλλά και η ενεργός αντιαιρετική του δράση εις όλη την μητροπολιτική του περιφέρεια, ενημερώνοντας προφορικώς ή γραπτώς το ποίμνιό του διά κάθε κακόδοξη αίρεση ή παραφυάδα της.
Ενεργείαις του ποιμενάρχου Σεβ. κ. Ιγνατίου ιδρύθηκε εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και εκκλησιαστικό γηροκομείο. Επάνδρωσε ιερές μονές δεικνύοντας έμπρακτο ενδιαφέρον διά τον μοναχισμόν.
Καθ’ όλη την διάρκεια της εικοσαετούς αρχιερατείας του χειροτόνησε πλήθος αξίων κληρικών, νέων ως προς την ηλικία, οι οποίοι απεδείχθησαν αντάξιοι της μεγάλης αποστολής τους, τιμώντας με το αξιόλογο έργο τους και τον επίσκοπό τους αλλά και την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης εις την οποίαν διακονούν.
Επί αρχιερατείας του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ιγνατίου ελαμπρύνθη ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως η μνήμη του πολιούχου Αγ. Αχιλλείου, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης του θαυματουργού, του οσιομάρτυρος Γεδεών, πολιούχου Τυρνάβου, του Αγ. Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης, η σύναξις των Αγίων Ιεραρχών εν Λαρίση αλλά και πολλών άλλων τοπικών Αγίων.
Κατά την διάρκεια των μεγάλων εορτών διοργανώνονται πρωτοβουλίαις του Σεβασμιωτάτου, έρανοι αγάπης προς ενίσχυσιν των πολλών φιλοπτώχων ταμείων της Ι. Μητροπόλεως του.
Και όλα αυτά αποτελούν μία συνοπτική μόνον αναφορά του καθ’ όλου έργου και της διακονίας του.
Ο Σεβ. Άγιος Λαρίσης κ. Ιγνάτιος τηρεί επ’ ακριβώς την προτροπή του Αγ. Ιγνατίου διά τον Επίσκοπον: «θα πρέπει να είναι τόση η αρετή του, που και ενώ σιωπά κατορθώνει περισσότερα από αυτούς που μιλούν μάταια και είναι εναρμονισμένος στις εντολές του Θεού, όπως η κιθάρα στις χορδές της…» (Προς Φιλαδελφείς § 1).
Ευχόμεθα ολοψύχως ο σεπτός Ιεράρχης κ. Ιγνάτιος να λαμβάνει δύναμη και ενίσχυση παρά Θεού και διά πρεσβειών του Αγ. Ιγνατίου διά να συνεχίσει να προσφέρει «εν σιγή και ταπεινώσει» το μεγάλο και πολυσχιδές θεάρεστο έργο του διά το οποίο ουδεμία εκδήλωση ετελέσθη όλα αυτά τα έτη, ένεκα της μεγάλης ταπεινώσεώς του.
Ας θεωρηθεί από εμάς αυτή η μικρή και ελάχιστη αναφορά προς τον εορτάζοντα Ποιμενάρχη κ. Ιγνάτιο ως ένα μικρό αντίδωρο τιμής, σεβασμού, ευλαβείας, υικής αγάπης και αφοσιώσεως προς το θεοτίμητο πρόσωπό του επί τη ευκαιρία της συμπληρώσεως εικοσαετούς αρχιερατείας του αλλά και διά των σεπτών ονομαστηρίων του, αν και τα τελευταία έτη ο Σεβ. Μητροπολίτης συναισθανόμενος τις δυσκολίες της δοκιμαζόμενης εποχής μας, όπως και πολλοί άλλοι ιεράρχες δεν επιθυμεί από διάκριση να εορτάσει τα ονομαστήρια του.
Του ζητούμε ταπεινώς συγνώμη που δεν εκζητήσαμε εκ των προτέρων διά το μικρό αυτό αφιέρωμα προς τιμήν του, την σεπτή ευλογία του, αλλά ο λόγος που δεν το πράξαμε ήταν διότι είμεθα βέβαιοι ότι δεν θα μας την παρείχε…
Εμείς απλά τηρήσαμε την εντολή του προστάτου του, Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου: «Ο τιμών Επίσκοπον υπό του Θεού τετίμηται…» (προς Σμυρναίους VIII)”.
