“Κάποτε εμένα, κάτω από τη Λάρισα, με φώναζαν ‘Βούλγαρο’. Τον πατέρα μου τον κυνηγούσαν γιατί ήταν συνδικαλιστής και αριστερός, και τον είχαν πει και Εαμοβούλγαρο…”
Ο “Μεγαλέξανδρος” του ελληνικού ποδοσφαίρου μιλάει στην “Αυγή” της Κυριακής και παίρνει θέση για τα όσα συμβαίνουν στην πόλη της Θεσσαλονίκης το τελευταίο διάστημα, υπογραμμίζοντας: “Δεν έχει σχέση ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, με αυτές τις αθλιότητες. Ούτε οι άνθρωποι που ζουν στην Τούμπα. Ούτε βέβαια η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου του ΠΑΟΚ”.
* Κύριε Κούδα, βλέπουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση στη Θεσσαλονίκη το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει μια ένταση γενικότερα με αφορμή διάφορα πράγματα. Τι έχει παίξει ρόλο καθοριστικό; Πιστεύετε ότι έχει μείνει και μια δυσαρέσκεια σε έναν κόσμο από τον τρόπο που έχασε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα;
Δεν ξέρω αν ο κόσμος είναι αγανακτισμένος από κάποια πράγματα που έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά έχουμε θέματα. Έχουμε επεισόδια, ασχήμιες, παράνομες ενέργειες, όλα αυτά δηλαδή που είδαμε τελευταία.
* Χτύπησαν τον δήμαρχο, τον Γιάννη Μπουτάρη, αμαύρωσαν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος…
Όλα αυτά τα περιστατικά είναι όντως απαράδεκτα, θλιβερά και λυπηρά. Κοίτα, εμένα και τους συμπαίκτες μου, όταν κατεβαίναμε τη δεκαετία του ’60 για παιχνίδια στην Αθήνα, κάτω από τη Λάρισα μας φώναζαν “Βούλγαρους”…
Αν έπαιζα τώρα εγώ, τι θα ήμουνα; Ο “Μεγαλέξανδρος” του ελληνικού ποδοσφαίρου ή “Βούλγαρος” και “Σκοπιανός”; Ο πατέρας μου είχε σχέσεις με τον Στέλιο, τον πατέρα του Μπουτάρη. Το χτύπημα που είδα ήταν δολοφονικό, με σόκαρε. Μου θύμισε κάτι από τη δολοφονία του Λαμπράκη. Είπανε κάποιοι ότι ήταν ΠΑΟΚζήδες γιατί ο Μπουτάρης είναι Αρειανός… Ακροδεξιοί ήταν. Τι είναι αυτά; Έτσι θα λύσουμε τις όποιες διαφορές μας; Να κάτσουμε να συζητήσουμε, να κάνουμε διάλογο. Αν έχεις διαφορετική άποψη με τον Μπουτάρη ή με όποιον εκτίθεται, μην τον ψηφίσεις. Όχι να τον εξοντώσεις…
* Είσαι από οικογένεια που κυνηγήθηκε… Εσένα σε λέγανε “Βούλγαρο” κάτω από τη Λάρισα, τον πατέρα σου που ήταν στην Αριστερά τον φώναζαν εκείνη την εποχή “Εαμοβούλγαρο”…
Ναι, έτσι είναι… Δέχθηκα και εγώ μπούλινγκ όταν έπαιζα ποδόσφαιρο. Κάποιοι, ακόμα και από τους συμπαίκτες μου, ακόμα και μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου λέγανε ότι “είμαι αριστερός με δεξιά τσέπη”… Θυμάμαι τον αείμνηστο Παντελάκη, τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Όταν εγώ βγήκα και είπα το 1974 ανοιχτά ότι είμαι αριστερός, μου είχε πει συμβουλευτικά: “Κράτα για τον εαυτό σου αυτό που πιστεύεις…” Ήθελε με τον τρόπο του τότε να με προστατεύσει…
Εγώ όμως είχα από τον πατέρα μου μια παιδεία. Ό,τι και να πίστευα, δεν δίχασα ποτέ, δεν έδινα το δικαίωμα να μου πουν ότι είμαι ακραίος. Όταν ήμουν μικρός και ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί να πάμε στη δουλειά του, αγόραζε από ένα περίπτερο την “Αυγή” και την έβαζε στη μασχάλη… Μέχρι τη δουλειά μάς ακολουθούσε κάθε μέρα ένας “φύλακας άγγελος” της Ασφαλείας. Ήταν συνδικαλιστής ο πατέρας μου και κυνηγήθηκε…
* Μεγαλωμένος στην Τούμπα, από τα 12 πήγες στον ΠΑΟΚ. Πώς είναι η Τούμπα σήμερα;
Εγώ γνώρισα την προσφυγιά, δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ όταν έγινε η ανταλλαγή με το γήπεδο στο “Συντριβάνι”. Κυριολεκτικά έξω από τη “θύρα 1” υπήρχαν τα “τολ” με τους πρόσφυγες. Στην Τούμπα ανέκαθεν ήταν προοδευτικός ο κόσμος, είχε την προσφυγιά μέσα στο αίμα του…Αυτός ο κόσμος δεν είχε σχέση με αυτές τις ασχήμιες που βλέπουμε σήμερα…
Στη Θεσσαλονίκη μετά τον εμφύλιο είχε δημιουργηθεί το λεγόμενο “παρακράτος”. Δεν δρούσε μόνο εναντίον των αριστερών, κυνηγήθηκαν και δημοκράτες, από συμμορίες που είχαν ενδυθεί ανοιχτά τον φασιστικό μανδύα…
Αυτές οι πληγές δεν κλείσανε δυστυχώς τόσα χρόνια, παρά τις προσπάθειες από αρκετές πλευρές. Αυτός που χτύπησε με το κοντάρι της ελληνικής σημαίας τον άνθρωπο που πήγαινε στην εκδήλωση είναι πιο Έλληνας από εμένα ή από τον άνθρωπο που υποστηρίζει μια άλλη άποψη;
Δεν έχει σχέση σχέση ο κόσμος της Θεσσαλονίκης με αυτές τις περιθωριακές ομάδες… Ούτε η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου του ΠΑΟΚ.
* Τι εξήγηση δίνεις εσύ;
Πιστεύω ότι έχει παίξει μεγάλο μέρος στο λεγόμενο “Μακεδονικό”, η παραπληροφόρηση και η προσπάθεια κάποιων να σπρώξουν ένα εθνικιστικό κλίμα. Αυτό το κλίμα καταλήγει να διχάζει τον λαό. Αυτός είναι ο στόχος τους… Παλιότερα αυτός ο στόχος ήταν πολύ πιο φανερός. Προσπάθησαν τότε να ξεριζώσουν ότι δημοκρατικό και προοδευτικό υπήρχε. Δεν τα κατάφεραν σε πολύ πιο δύσκολες εποχές, δεν θα τα καταφέρουν ούτε σήμερα…
* Πώς βλέπεις τον αποκλεισμό των μεγάλων ομάδων στο Μουντιάλ;
Πάντα το Παγκόσμιο Κύπελλο έκρυβε εκπλήξεις. Εγώ αγαπάω το καλό ποδόσφαιρο, πέρα από ομάδες.
* Βλέπουμε όμως να ζορίζονται οι θεωρητικά μεγάλες ομάδες. Μεγάλοι παίκτες φαίνονται “κλαταρισμένοι”..
Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ορισμένες αντοχές. Δεν αντέχει να παίζει 70-80 παιχνίδια τον χρόνο. Βλέπεις παιδιά 23 χρονών ή και 30 και πέφτουν κάτω στο γήπεδο και δεν ξανασηκώνονται. Δεν είναι δυνατόν να φεύγουν από τη ζωή νέοι άνθρωποι μέσα στο γήπεδο, γιατί δεν άντεξε ο οργανισμός τους. Οι αντοχές κάποιων φτάνουν στο τέρμα…
* Στον βωμό του κέρδους;
Άλλο επαγγελματισμός, άλλο να είσαι ένα εργαλείο και επειδή πληρώνεσαι να φτάνεις σε τέτοιο βαθμό πίεσης και να πεθαίνεις μέσα στο γήπεδο.
* Φέτος είδαμε καλύτερο πρωτάθλημα, παρά τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στον κόσμο του ΠΑΟΚ;
Ναι, συμφωνώ, είδαμε καλύτερο πρωτάθλημα, θα έλεγα ότι έγινε το πρώτο βήμα. Αλλά θα πρέπει να έχει και συνέχεια…Ήταν βελτιωμένο. Εγώ δεν είμαι μόνο ΠΑΟΚ, εγώ υπήρξα Έλληνας ποδοσφαιριστής και εκείνα τα χρόνια έφτασα τις 44 συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα, μεγάλη υπόθεση για την εποχή.
Πρέπει να βελτιωθεί το ποδόσφαιρό μας, να προσέξουμε τα ταλέντα τα δικά μας στις ακαδημίες, να φτιάξουμε δική μας ταυτότητα στο άθλημα. Ούτε πορτογαλική ταυτότητα, ούτε γερμανική.
* Πώς βλέπεις το σχέδιο αναδιάρθρωσης στη Σούπερ Λιγκ;
Την πιστεύω, πρέπει να γίνουν αλλαγές. Δεν γίνεται να υπάρχουν ομάδες με μηδέν πόρους, που δεν πληρώνουν τους ποδοσφαιριστές. Τι νόημα έχει να είσαι στη Σούπερ Λιγκ όταν δεν μπορείς να καλύψεις τα στοιχειώδη; Αυτοί οι άνθρωποι, που εμπλέκονται στις διοικήσεις τέτοιων ομάδων, μπορεί να έχουν άλλες επιδιώξεις. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό…
* Πες μια τελευταία κουβέντα. Πώς βίωσες το “Πότε Βούδας, πότε Κούδας” όταν το άκουσες;
Έμπαινα στο αυτοκίνητο, το ακούω στο ραδιόφωνο και σκέφτομαι: “Τι έκανα;”. Δεν είχα κάνει κάτι την προηγούμενη Κυριακή, ούτε αρκετές Κυριακές πριν, που να το δικαιολογεί. Βρήκα τον Ρασούλη μετά. Ένα εξαιρετικό άνθρωπο, έναν Έλληνα με σοφία, κοσμοπολίτη που αγαπούσε όλο τον κόσμο. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον γνώρισα.
Ημιτελικός κυπέλλου 1977, ο Γ. Κούδας επελαύνει, ο Α. Καψής προσπαθεί μάταια να τον ανακόψει…
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της Κυριακής
