Ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της οργάνωσης Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, επαληθεύτηκαν οι υποθέσεις μας για το είδος της πολιτικής που εκπροσωπεί ο κ. Μπαργιώτας. Και το δυστύχημα είναι ότι ενώ θα μπορούσε να συμβάλει δημιουργικά στην αναγκαία προοπτική της συγκρότησης ενός σύγχρονου Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,
επιλέγει να σέρνεται πίσω από τις αντιφάσεις μιας αντιπολιτευτικής γραμμής που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα από τις συνέπειες ενός ξεπερασμένου μοντέλου ανάπτυξης και στα θέματα παιδείας.
Και ενώ στο νομοσχέδιο για την συγκρότηση του Πανεπιστήμιου αναδεικνύεται με σαφήνεια και αντικειμενικότητα -μετά από τόση διαβούλευση και δημόσια συζήτηση – η δυναμική της δημιουργίας ενός νέου τύπου ιδρύματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αντίστοιχου προς τις απαιτήσεις της σύγχρονης επιστήμης και των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Θεσσαλίας, ο κ. Μπαργιώτας με την καθιερωμένη πλέον τακτική του της καταστροφολογίας επιχειρεί να συμβάλει σε διαδικασίες που στέκονται συνολικά αντίθετες με την ποιότητα και το μέγεθος των επιχειρούμενων αλλαγών.
Παίζοντας με τις λέξεις και χρησιμοποιώντας τα ρήματα όπως βολεύουν στην αλλοπρόσαλλη πολιτική που υπηρετεί, επιχειρεί να απαξιώσει την ποιότητα και την εμβέλεια του νέου πανεπιστημίου, με τις αιτιάσεις μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας των ΤΕΙ που στέκονται αντίθετοι, σε αναντιστοιχία με την διάχυτη αποδοχή των αλλαγών από το τεράστιο μέγεθος της εκπαιδευτικής κοινότητας, εκπαιδευτών, εκπαιδευομένων και γονέων.
Μάλιστα επιχειρεί να παρουσιάσει τον υπουργό Παιδείας σαν αθετούντα υποσχέσεις, σε μια διαβούλευση που πέρα από τοπικισμούς διαμορφώνει μια υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκή και αναπτυξιακή προοπτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και της Θεσσαλίας, που εκτός των άλλων αποκαθιστά και τις υποβαθμισμένες συνέπειες ενός αδιέξοδου μοντέλου ανάπτυξης και στον χώρο της παιδείας.
Ο κ. Μπαργιώτας παίζει με τις συνθήκες και τα αδιέξοδα που έστησε σε εκπαιδευτικούς χώρους και τοπικές κοινωνίες ο παλαιοκομματισμός. Αυτός με την πελατειακή λογική του ευελπιστούσε την αναβίωση και την επιβίωση διαδικασιών που συμμετείχαν στην αποδιάρθρωση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
Παραβλέπει τα κύρια και καθοριστικά και αξιοποιεί τις αναπόφευκτες αντιφάσεις, σε ένα πολιτικό ακροατήριο που ιχνηλατεί με οποιοδήποτε τρόπο και μέθοδο αντιπολιτευτικά επιχειρήματα σε βάρος των αναγκαίων- μετά την χρεωκοπία- αλλαγών. Ίσως δεν κατανοεί πού οδηγεί αθροιστικά και μακροπρόθεσμα αυτού του είδους η παλαιοκομματική πολιτική που επέλεξε όψιμα να υπηρετήσει.
Το νέο και αναγκαίο θα επικρατήσει ανεξάρτητα από κομματικές επιλογές, συμφέροντα μικροχώρων και εξαρτημένες λογικές και στον χώρο της παιδείας. Και όλοι αυτοί που διεκδικούν να κινούνται καιροσκοπικά και μάλιστα επιχειρούν τραγελαφικά να φορτώσουν σε άλλους τα μικροπολιτικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και θα φανεί η αναξιοπιστία τους.
