Η 38χρονη Λαμιώτισα, Κατερίνα Κυροδήμου του ΝΟΛ ξεκίνησε την υδατοσφαίριση στα 26 της και παίζει στην Α1
H εκ Λαμίας ορμώμενη Κατερίνα Κυροδήμου είναι από τις αθλήτριες που δεν ήταν στις πισίνες από μικρό παιδί. Ξεκίνησε το πόλο το 2007 στην ηλικία των 26χρονών. Δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στο άθλημα, ενώ είχε ασχοληθεί με την κολύμβηση για δύο μόλις χρόνια στην ηλικία των 12 ετών. Από το χώρο του μπάσκετ και του στίβου (αθλήματα με τα οποία είχε ασχοληθεί κυρίως στα μαθητικά και φοιτητικά της
χρόνια) βρέθηκε, μετά από παρότρυνση του φίλου και προπονητή της για πολλά χρόνια του Κώστα Ζουμπουλιά, στο χώρο της υδατοσφαίρισης. Ήταν ένα άθλημα που παρακολουθούσε πάντα με πολύ ενδιαφέρον και θεωρεί εαυτόν πολύ τυχερή που έστω και σ’ αυτή την ηλικία της δόθηκε η ευκαιρία να το γνωρίσει. Το ταξίδι της στο χώρο ξεκίνησε καθαρά ερασιτεχνικά και χωρίς μεγάλες προσδοκίες.
Τη χρονιά 2007-2008 αγωνίστηκε με το σκουφάκι του Ν.Ο. Λάρισας που τότε ήταν στη Β΄ εθνική κατηγορία.
Την επόμενη περίοδο (2008-2009) έπαιξε στο Νηρέα Λαμίας, ομάδα της πόλης της, επίσης στη Β΄ εθνική, όπου και ανακηρυχθαν πρωταθλήτριες. Έτσι την επόμενη αγωνιστική περίοδο (2009-2010) ήταν η πρώτη εμπειρία της στη Α2.
Την χρονιά 2010-2011 η γυναικεία ομάδα υδατοσφαίρισης του Νηρέα Λαμίας διαλύεται και παίρνει μεταγραφή για τη Ν.Ε. Λαμίας, νεοσύστατη τότε ομάδα, που χάρη στο μεράκι και την αγάπη των ανθρώπων που τη δημιούργησαν, καταφέρνει, βασιζόμενη κυρίως σε παιδιά της Λαμίας, να τερματίσει πρώτη στη Β’ κατηγορία και να ανέβει στην Α2, στην οποία αγωνίστηκε τις τρεις επόμενες περιόδους (2011-2014).
Το 2014 – και πάλι μετά από πρόταση του φίλου και μετέπειτα προπονητή της Γιώργου Ευαγγελού – πήρε μεταγραφή για το Ν.Ο. Λάρισας στον οποίο αγωνίζεται μέχρι και σήμερα και δεν διστάζει να πει ότι στην ομάδα της Λάρισας, συμπαίχτριες, προπονητές και παράγοντες, την έχουν ‘’αγκαλιάσει’’ σαν δικό τους παιδί. Ας δούμε τι μας λέει η 38χρονη πολίστρια του ΝΟΛ για την εμπειρία της στις πισίνες…
Για την καλύτερη στιγμή της στον υγρό στίβο…
«Όπως ανέφερα και παραπάνω, ξεκίνησα το πόλο καθαρά ερασιτεχνικά, χωρίς προσδοκίες, σαν διέξοδο από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και σαφέστατα σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Εντούτοις με πολλή αγάπη, μεράκι, ζήλο και ενθουσιασμό, αλλά και με πολλές θυσίες, κατάφερα σήμερα να αγωνίζομαι στα σαλόνια της Α1 εθνικής κατηγορίας. Στη σύντομη αυτή πορεία μου στο συγκεκριμένο χώρο οι όμορφες στιγμές ήταν πολλές και η καθεμιά είχε τη δική της μοναδική αξία. Απ’ την αρχή της πορείας μου, ανεξαρτήτως κατηγορίας και αντιπάλου, κάθε αγώνας για μένα ήταν ένα ‘’παιχνίδι’’ με όλη τη σπουδαιότητα και τη μαγεία της λέξης και κάθε επιτυχία με γέμιζε χαρά και χαμόγελο. Αυτό δεν είναι άλλωστε η ουσία του αθλητισμού; Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες στιγμές σίγουρα η μία θα ήταν η περσινή άνοδος με την ομάδα του Ν.Ο. Λάρισας στα σαλόνια της Α1. Οι επιτυχίες στον αθλητισμό παρέχουν στον αθλητή ικανοποίηση και ιδιαίτερη χαρά. Η κατάκτηση των στόχων είναι μια επιβράβευση των προσπαθειών και σου δίνει δύναμη για τη συνέχεια. Η φετινή εμπειρία της συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Α1 αγωνιστικής κατηγορίας ήταν και είναι για μένα μία μεγάλη πρόκληση και μία εμπειρία πρωτόγνωρη και μοναδική. Γι’ αυτό εξάλλου δέχτηκα με μεγάλη μου τιμή την πρόταση που μου έγινε να συμμετέχω και φέτος στην ομάδα, παρά το γεγονός των προβλημάτων που προκύπτουν λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων.
Αλλά η στιγμή που με στιγμάτισε σαν παίχτρια και ήταν το εφαλτήριο για να συνεχίσω ήταν το 2011, όταν με την ομάδα της Ν.Ε. Λαμίας κατακτήσαμε στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής, πράγμα που σήμανε την άνοδο στην Α2. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να είμαι αρχηγός σε μια ομάδα που ξεκίνησε σαν παρέα από κορίτσια της πόλης μου και καταφέραμε με πολλή αγάπη, μεράκι και ζήλο γι’ αυτό που κάναμε και με την καθοδήγηση και την απόλυτη στήριξη του προπονητή μας, καθώς και την ανιδιοτελή προσφορά κάποιων ανθρώπων, να εκπροσωπήσουμε την πόλη μας για κάποια χρόνια στην Α2 κατηγορία της γυναικείας υδατοσφαίρισης».
Για το πώς είδε το ΝΟΛ στα έως τώρα παιχνίδια…
«Γνωρίζαμε από την αρχή της χρονιάς ότι η φετινή αγωνιστική περίοδος όσον αφορά στη συμμετοχή του Ν.Ο. Λάρισας στο πρωτάθλημα της Α1, με σκοπό την παραμονή στην κατηγορία, θα ήταν μία υπόθεση κάθε άλλο παρά εύκολη. Όπως επίσης ξέραμε ότι το πρωτάθλημα δεν κρίνεται ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη, ούτε στην τρίτη αγωνιστική. Οι ήττες και τα «στραβοπατήματα» – ειδικά για μια ομάδα που κάνει την παρθενική της εμφάνιση στην Α1, γεγονός που συνεπάγεται απειρία τόσο αθλητική και προπονητική όσο και διοικητική – είναι αναπόφευκτα. Οι αποτυχίες όμως και οι κακές στιγμές στον αθλητισμό πρέπει να αποτελούν κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια. Ο καθένας οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και να «βάζει πλάτη» για την ομάδα. Η αποποίηση ευθυνών και ακόμα χειρότερα η απόδοση ευθυνών σε εξιλαστήρια θύματα μόνο προβλήματα και διάσπαση μπορεί να προκαλέσουν. Σπασμωδικές κινήσεις και αποφάσεις, όπως για παράδειγμα η αλλαγή προπονητή στα μισά της πρώτης φάσης, αποπροσανατολίζουν αν μη τι άλλο – έστω και προσωρινά – από το στόχο και δημιουργούν κλίμα σύγχυσης. Στην πρώτη φάση του πρωταθλήματος αντιμετωπίσαμε ομάδες που έχουν αγωνιστεί χρόνια στην κατηγορία. Παρ’ όλα αυτά η παρουσία της ομάδας στο γήπεδο ήταν όχι μόνο αξιοπρεπής αλλά και ανταγωνιστική. Η ομάδα σε όλες τις αγωνιστικές «κόντραρε στα ίσα» τον αντίπαλο και τα παιχνίδια χάθηκαν στο ένα ή στα δύο τέρματα. Η απουσία συνοχής, εμπειρίας αλλά και η απουσία αθλητριών (λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων) από κάποιες αγωνιστικές έφερε αυτά τα αποτελέσματα. Ωστόσο δεν πρέπει να ψάχνουμε δικαιολογίες. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα, οφείλουμε να προσαρμοστούμε και με αυτά να πορευτούμε στη συνέχεια. Την ευθύνη μέσα στο γήπεδο έχουμε εμείς οι παίχτριες και ο προπονητής. Δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε στην τύχη ή την ατυχία αντίστοιχα».
Για το τι κατά τη γνώμη της θα κρίνει τη μάχη της παραμονής…
«Πρέπει λοιπόν να οπλιστούμε με την ψυχολογία της νίκης. Δεν αρκεί πάντα μια πολύ καλή εμφάνιση. Αν θέλουμε να επιτευχθεί ο σκοπός της ομάδας, που είναι η παραμονή στην κατηγορία, πρέπει να φέρουμε και νίκες. Αυτό που λείπει από την ομάδα σίγουρα δεν είναι ο ενθουσιασμός, η ποιότητα των παικτριών ή το αγωνιστικό πνεύμα. Οι εμπειρίες που αποκτήσαμε στην πρώτη φάση, η γνώση της δυναμικότητας των αντίπαλων ομάδων, η συνοχή που αποκτάμε σαν ομάδα παιχνίδι με παιχνίδι, σε συνδυασμό με την εφαρμογή της σωστής προπονητικής τακτικής αλλά και τη στήριξη των παραγόντων μπορούν να μας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και στην επίτευξη του στόχου μας. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα για διοργάνωση πολλών φιλικών παιχνιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας – ούτε καν η δυνατότητα κοινής προετοιμασίας για όλες τις παίχτριες, κάτι που για τις περισσότερες ομάδες της Α1 θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο. Εντούτοις με πίστη στις δυνατότητες μας, προσπάθεια ατομική και ομαδική, επιμονή, υπομονή και σκληρή δουλειά μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Για το αν βλέπει την υδατοσφαίριση να αποτελεί πόλο έλξης των νέων τα επόμενα χρόνια στη Λάρισα….
«Η Λάρισα είναι μια επαρχιακή πόλη που διαθέτει όμως τις υποδομές, προκειμένου η υδατοσφαίριση να αποτελέσει πόλο έλξης των νέων τα επόμενα χρόνια. Και σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή μπορούν σίγουρα και πρέπει να διαδραματίσουν και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν την ευθύνη της προβολής του αθλήματος. Απαραίτητη βέβαια είναι και η συνεργασία των ομάδων υδατοσφαίρισης με την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια αλλά και τριτοβάθμια εκπαίδευση, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας πυρήνας από ντόπιο αθλητικό δυναμικό. Η διάρκεια και η βιωσιμότητα μιας ομάδας στο χρόνο – ειδικά στην επαρχία – εξαρτάται καλώς ή κακώς σε μεγάλο βαθμό από τα «δικά της παιδιά». Κύριο μέλημα λοιπόν των ομάδων – προπονητών και παραγόντων – είναι να δείχνουν ενδιαφέρον, να στηρίζουν, να προωθούν και να δίνουν ευκαιρίες στα παιδιά αυτά. Και η Λάρισα έχει αποδείξει ότι και ξέρει και μπορεί να βγάζει αθλητές και προπονητές που έχουν τα προσόντα, τις δυνατότητες και τη θέληση να αναδείξουν το άθλημα της υδατοσφαίρισης στην πόλη».
Τέλος, για το τι να περιμένουμε από το ΝΟΛ μέσα στο 2019 μας λέει…
«Η ελπίδα για την παραμονή στην κατηγορία παραμένει ζωντανή. Ας σφίξουμε τα δόντια κι ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, ο καθένας απ’ το μετερίζι του, να κρατήσουμε την ομάδα στην κατηγορία και να αποδείξουμε ότι η περσινή άνοδος – για την οποία παλεύαμε τρία χρόνια – δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Με όπλο την αισιοδοξία και τη σκληρή δουλειά θέλουμε να δημιουργήσουμε ισχυρές αθλητικές βάσεις για τη συνέχεια της ομάδας και την καταξίωσή της στο χώρο. Και στο δύσκολο αυτό αγώνα θέλουμε τον κόσμο της Λάρισας στο πλευρό μας».
