Τα γεφύρια του Αντώνη μας κρατούν άρρηκτα συνδεδεμένους με το ιστορικό παρελθόν αλλά, μας πάνε και στο μέλλον! σημειώνει ο επικεφαλής της “Νέας Λάρισας” που κατέθεσε τη σχετική πρόταση
Με αφορμή το «Δώρημα καρδιάς» (έκθεσης στην ΔΠ-Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα), από Καρδιάς δημοσιοποιώ τούτη τη γραφή- μνήμης. Για έναν άξιο συνάδελφο μηχανικό αλλά και διαρκώς ενεργό πολίτη της Λάρισας. Τον αξέχαστο Αντώνη Γαλερίδη.
Έναν μηχανικό που πρόσφερε πολλές φορές στο ΤΕΕ την πολύτιμη γνώση, εμπειρία και παρουσία του.
Από τις πολλές φορές θα αναφέρω εδώ δύο. Και οι δύο αναδεικνύουν την αγάπη του για το υγρό στοιχείο, τον υδάτινο πλούτο μας και, ειδικά το ποτάμι.
Στην διαγωνιστική διαδικασία που κάναμε ως ΤΕΕ με το Δήμο Λαρισαίων επί Δημαρχίας Τζανακούλη για την αναμόρφωση της παλιάς κεντρικής γέφυρας (των Πηνειάδων Νυμφών) ήταν στην επιτροπή αξιολόγησης ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Φίλων του Πηνειού και του Παραποτάμιου Πολιτισμού. Ως Πρόεδρος είχα την τύχη να αποκομίσω το ανοιχτό μυαλό και τη στέρεα άποψή του.
Το πλέον όμως σημαντικό του έργο που άφησε όχι μόνο στο ΤΕΕ και στη Θεσσαλία αλλά στο Πανελλήνιο και πέραν αυτού, ήταν το πόνημα της Επιστημονικής Ομάδας του ΤΕΕ όπου μεταξύ των άλλων (Κ. Σπανού, Κ. Μακρή, Ιω. Πυργιώτη, Β. Παπαγεωργίου, Βούλα Κάλφα) είχε τη δεσπόζουσα συμβολή: «Τα πέτρινα γεφύρια της Θεσσαλίας».
Μία δίγλωσση έκδοση του ΤΕΕ με τη συνδρομή του τότε Περιφερειάρχη Μουτσόπουλου και του ΕΟΤ. Μία υλοποίηση από τη ΔΕ του ΤΕΕ (1990-1993)υπό τον Πρόεδρο Διονύση Λιβέρη που έκανε δεκτή ομόφωνα την πρόταση συγκρότησης της συγκεκριμένης ΕΟΕ που καταθέσαμε ως Σύλλογος ελευθέρων επαγγελματιών μηχανικών ν. Λάρισας που είχα την τιμή να είμαι Πρόεδρος, μετά από σχετική εισήγηση του μέλους μας συν Χρυσόστομου Μπλάνα.
Το αποτέλεσμα θαυμαστό. Η παρακαταθήκη του Αντώνη Γαλερίδη κοσμεί ακόμα, και θα κοσμεί πάντα τις προθήκες του ΤΕΕ, φορέων αλλά και θα αποτελεί πάντα το καλύτερο αναμνηστικό δώρο τιμής.
Η πρότασή μας προς τη δημοτική αρχή είναι πιστεύουμε η ενδεδειγμένη τιμή. Η ονοματοδοσία μίας γέφυρας της πόλης στο όνομα του μηχανικού Αντώνη Γαλερίδη. Με αντίστοιχη ενθυμητική πλάκα.
