Γράφει ο Γ. Λαμπρούλης βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ και αντιπρόεδρος της βουλής, για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τα προσωπικά δεδομένα
Με ευρεία συναίνεση από τα κόμματα του κεφαλαίου, ψηφίστηκε προχθές στη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τα προσωπικά δεδομένα, το οποίο καθιερώνει γενικευμένο φακέλωμα, ενσωματώνοντας και αντίστοιχη ευρωενωσιακή Οδηγία.
Η συζήτησή του στην Ολομέλεια έγινε με την απαράδεκτη διαδικασία του «κατεπείγοντος».
Το σχέδιο νόμου υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του ΜέΡΑ25, ενώ η Ελληνική Λύση το καταψήφισε εστιάζοντας σε επιμέρους πλευρές.
Το επικίνδυνο για τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων περιεχόμενο του νομοσχεδίου κατήγγειλε και καταψήφισε το ΚΚΕ, με τις παρεμβάσεις των βουλευτών τονίστηκε, ότι ανάβει πράσινο φως στο προληπτικό φακέλωμα και σηματοδοτεί την επί της ουσίας κατάργηση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
Αν και το νομοσχέδιο αναφέρεται στην «προστασία των προσωπικών δεδομένων», εντούτοις πρόκειται για νομιμοποίηση του φακελώματος, με την ενσωμάτωση μιας ακόμα αντιδραστικής ευρωενωσιακής διάταξης, που προστίθεται στη σύμβαση Σένγκεν, στο φακέλωμα των επιβατών αεροσκαφών και σε ένα σωρό παρόμοιες ρυθμίσεις.
Η ενσωμάτωση της συγκεκριμένης Οδηγίας στο εθνικό Δίκαιο είναι «εκκρεμότητα» που παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση από την προηγούμενη και συμπληρώνει το αντιδραστικό πλαίσιο των νόμων που ψήφισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Στόχος αυτού του αντιδραστικού πλέγματος που διαρκώς ενισχύεται, είναι να μεγαλώσουν τα εμπόδια στην οργανωμένη λαϊκή πάλη και διεκδίκηση ενάντια σε μια πολιτική που τσακίζει εργατικά δικαιώματα σε όλη την ΕΕ.
Έχει στόχο να λύσει τα χέρια της εργοδοσίας για την πολύμορφη παρακολούθηση των εργαζομένων μέσα κι έξω από το χώρο δουλειάς, να διευκολύνει τη διαβίβαση και ανταλλαγή δεδομένων ανάμεσα στις αρχές ασφαλείας, στις διάφορες μυστικές υπηρεσίες και κατασταλτικούς μηχανισμούς μέσα κι έξω από την ΕΕ, καθώς και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και χώρες (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.λπ.).
Ουσιαστικά οικοδομείται ένα νέο σύστημα φακελώματος. Για παράδειγμα, με τις διατάξεις του νόμου που ψηφίστηκε επιτρέπεται η συλλογή και ανταλλαγή δεδομένων, ακόμα και των ονομαζόμενων «ευαίσθητων», που αφορούν π.χ. πολιτικά φρονήματα, συνδικαλιστική δράση, θρησκευτικές πεποιθήσεις, βιομετρικά δεδομένα, φυλετική ή εθνοτική καταγωγή και ποινικές καταδίκες.
Οι εκατοντάδες «εξαιρέσεις» που βάζει ο νόμος στους «κανόνες» περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, τελικά καθιστούν «κανόνα» το γενικευμένο φακέλωμα και εξαίρεση την προστασία τους.
Νομιμοποιείται το προληπτικό φακέλωμα, στο στόχαστρο των κρατικών υπηρεσιών μπαίνουν όλοι οι πολίτες, ακόμα κι αν δεν είναι ύποπτοι, στο όνομα της «δημόσιας τάξης και ασφάλειας», που βέβαια, όπως δείχνει η πείρα, ερμηνεύεται «κατά το δοκούν», για την ένταση της καταστολής.
Είναι χαρακτηριστική η δυνατότητα που δίνεται για την επεξεργασία δεδομένων, ακόμη και ευαίσθητων, από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, και μάλιστα για διαφορετικό σκοπό από αυτόν για τον οποίο έχουν συλλεχθεί.
Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το ότι λίγες μέρες μετά την κατάργηση από την κυβέρνηση της ΝΔ του «βάσιμου λόγου απόλυσης», με τον υπουργό Εργασίας να επικαλείται τα «προσωπικά δεδομένα», λέγοντας ότι έτσι καταργείται τάχα το «ηλεκτρονικό φακέλωμα» των εργαζομένων, τώρα, με τον χτεσινό νόμο, η κυβέρνηση συστηματοποιεί την παρακολούθηση από την εργοδοσία, νομιμοποιώντας ακόμα και τις κάμερες οπτικής παρακολούθησης στους χώρους δουλειάς, πάντα με τη …συγκατάθεση των εργαζομένων!
Αποκορύφωμα της υποκρισίας αποτελεί η πρόβλεψη – δήθεν μέριμνα – του νόμου να μην είναι τα «ντοκουμέντα» της κάμερας τα «αποκλειστικά κριτήρια» αξιολόγησης του εργαζόμενου.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης ότι «βάζει τάξη» στη συγκρότηση και τη λειτουργία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ώστε πιο αποτελεσματικά να επιτελεί το ρόλο της, δηλαδή την εφαρμογή στην πράξη και του συγκεκριμένου νόμου.
Αυτό που δεν αλλάζει είναι ο χαρακτήρας της Αρχής, αφού από τη συγκρότησή της καθώς και όλων των λεγόμενων «Ανεξάρτητων Αρχών» αποτελούν κι αυτές γρανάζια του κρατικού μηχανισμού, λειτουργώντας αφενός ως «τροχονόμοι» για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και αφετέρου ως φερετζέδες της αντιλαϊκής πολιτικής, ώστε να συμβάλλουν στην εξουδετέρωση των λαϊκών αντιδράσεων.
Με τον νέο αυτό αντιδραστικό νόμο επιβεβαιώνονται η περαιτέρω αυταρχικοποίηση του αστικού κράτους, η ένταση του κατασταλτικού πλαισίου σε βάρος του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Όμως, η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου, η ΕΕ και οι μηχανισμοί τους λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, τον ίδιο το λαό, που μπορεί με την πάλη του να ανατρέψει όλο αυτό το ασφυκτικό αντιδραστικό πλαίσιο.
Η λαϊκή πάλη πρέπει να ενταθεί για τη διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών, σε σύγκρουση με ένα σύστημα που θυσιάζει και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα για την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
