Με την απομάκρυνση της μονάδας απεξάρτησης με χορήγηση υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ από τον χώρο της Ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, «δεδομένου ότι αποδείχθηκε πως επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία της κλινικής» φαίνεται πως ασχολούνται ένα χρόνο τώρα οι… αρμόδιοι,
την ώρα που σκηνές απείρου κάλλους που άπτονται της συγκεκριμένε επιστήμης εκτυλίσσονται καθημερινά στο πρόγραμμα, αφού οι αποφάσεις χορήγησης παίρνονται με ευθύνη των νοσηλευτών, ενώ κατά περίπτωση η χορήγηση απορρίπτεται μετά από τηλεφωνική επικοινωνία νοσηλευτών με τα κεντρικά των Αθηνών!
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του paidis.com η παντελής απουσία ειδικού παθολόγου και ψυχιάτρου από τη μονάδα πέταξε το μπαλάκι της διαχείρισης του φαρμάκου και μαζί τη διαχείριση δεκάδων εξαρτημένων από ουσίες ατόμων που παρακολουθούν το πρόγραμμα (κυρίως από τη Λάρισα και τη γειτονική Καρδίτσα) στους νοσηλευτές, οι οποίοι συν τοις άλλοις καλούνται να διαχειριστούν τόσο “δύσκολα” περιστατικά υποτροπών, όσο και τους ίδιους τους χρήστες που αντιδρούν στις αποφάσεις τους επιμένοντας-και δικαίως-πως κρίνονται αναρμόδιοι.
Σε μια τριτοκοσμική και επικίνδυνη για την υγεία των τοξικοεξαρτημένων διαδικασία, νοσηλευτές, σε περίπτωση που αντιληφθούν υποτροπή, έρχονται σε τηλεφωνική επικοινωνία με τα κεντρικά των Αθηνών προκειμένου να πάρουν έγκριση για μη χορήγηση του φαρμάκου, ενώ εξαρτημένος που μπορεί να μην γίνει αντιληπτός έχοντας υποτροπιάσει χορηγείται κανονικά, με τους καυγάδες με τους νοσηλευτές αλλά και μεταξύ των ασθενών να αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο.
Η μονάδα, που υποτίθεται πως «τρέχει» πρόγραμμα απεξάρτησης πλέον των 200 ασθενών, βρίσκεται κυριολεκτικά «στον αέρα», ενώ συχνά-πυκνά καταγράφονται σημαντικές ελλείψεις σε αντιδραστήρια, πράγμα που οδήγησε μεγάλη μερίδα χρηστών να εγκαταλείψει το πρόγραμμα της Λάρισας επιλέγοντας αντίστοιχες μονάδες στο Βόλο και τα Τρίκαλα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται τόσο σε κόστος όσο και σε κίνδυνο εγκατάλειψης του προγράμματος.
Στο πλαίσιο της έρευνας θα ήταν άδικο να μην σταθούμε στις άοκνες προσπάθειες του νοσηλευτικού προσωπικού, των ψυχολόγων, μα και των εργαζόμενων ασφαλείας της μονάδας (σεκιούριτι) που υπερβάλλοντας εαυτόν καλούνται να διαχειριστούν μια απαράδεκτη κατάσταση κρατώντας «ζωντανό» το πρόγραμμα, ανθρώπων που θα πρέπει να επισημανθεί πως υπήρξαν περίοδοι που παρέμεναν απλήρωτοι για εύλογο χρονικό διάστημα.
Όσο για το… κύρος του προγράμματος, στο οποίο ας μην ξεχνάμε έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους εκατοντάδες οικογένειες χρηστών της ευρύτερης περιφέρειας, καλύτερα να μην το θίξουμε καθόλου, αφού τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα και φυσικά χωρίς τη βοήθεια του… κοινού ή του τηλεφώνου!
Ούτε τηλεπαιχνίδι πια η υγεία τόσων ανθρώπων, αλήθεια όμως μέχρι πότε το αρμόδιο υπουργείο θα βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του απαξιώνοντας ένα ενταγμένο πρόγραμμα;
Ειρήνη Παπουτσή
