16ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ 20 & 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ

Ανακοίνωση – κάλεσμα της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας

«…Η Ανδριάνα ήταν τυφλή και έζησε σχεδόν όλη της τη ζωή …από τα 7 της χρόνια στο Παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών,  μέσα σε ένα κλουβί «για την προστασία της»… … πέθανε στις 22/8/2019 στα 20 της χρόνια,  δίχως να ζήσει ούτε μια στιγμή ελεύθερη…»

Άραγε η φυλάκιση της Ανδριάνας σε ένα κλουβί συνιστά μια ανωμαλία, μια έκφανση ακραίας βίας,  ή αποτελεί τη νομιμοποιημένη λειτουργία ενός συστήματος που περιθωριοποιεί ανθρώπους ως περιττούς;

Μια  παγκόσμια φυλακή για εκατομμύρια ανθρώπους που η «αγορά» πέταξε ως  «περιττούς».

Άνεργοι, άστεγοι, φτωχοί, κοινωνικά αποκλεισμένοι που το κεφάλαιο δεν πρόκειται να «απασχολήσει» ακόμη και με τη -πρωτοφανή ιστορικά- δυνατότητά του να υπερεκμεταλλεύεται. Οι δε «τυχεροί» ζούν για να εργάζονται ώρες ατελείωτες, ευέλικτα,  για να καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Φυλακές και φράχτες στα σύνορα από τους ισχυρούς Ε.Ε και ΗΠΑ – τον «πολιτισμένο» κόσμο- για τους  πρόσφυγες και μετανάστες που θέλουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια που αυτοί επέβαλλαν στις  πατρίδες τους. Νέες φυλακές  και στρατόπεδα συγκέντρωσης  για όσους το πετύχουν. Κανένα δικαίωμα στη ζωή (ακόμη και αν θαλασσοπνίγονται), στο άσυλο , στην ιθαγένεια, εκτός αν έχουν να επενδύσουν κάποια εκατομμύρια. Πολιτικά δικαιώματα με εξαγορά. Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Όμως η φυλακή άλλοτε είναι ορατή, άλλοτε αόρατη που δεν έχει ημερομηνία λήξης .

Φυλακισμένοι/ες με το που θα γεννηθούμε στην αόρατη φυλακή του δημόσιου «χρέους», αποτελεσματικό μέσο πειθάρχησης των λαών, αλλά και του ιδιωτικού, ως μέσο πειθάρχησης των ζωών μας. Λένε ότι χρωστάμε την ίδια ώρα που ο  χρηματοπιστωτικός τομέας, τζογάρει (ύψος ενεργητικού το λένε) ποσά  πάνω από το τετραπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Επιτηρούμενοι/ες  για την «προστασία μας»  από αόρατους και ορατούς μηχανισμούς καταστολής, σε πόλεις που δικαίωμα έχουν μόνο οι ελίτ και οι επενδυτές και όχι οι κάτοικοι τους

Αιχμάλωτοι/ες σε αναρίθμητες δουλείες, ακόμη και αν τις συνυπογράφουμε.

Χειραγωγούμενοι/ες ψηφοφόροι με τη διαρκή υπόσχεση μιας «ανάπτυξης» (με αριστερό ή δεξιό πρόσημο), για την επιβίωση του  καπιταλισμού. Της ανάπτυξης που  αφήνει τρομακτικό αποτύπωμα πάνω στη φύση και την ευημερία των ανθρώπων: αλλαγή του κλίματος, κατάρρευση οικοσυστημάτων, εξάντληση φυσικών πόρων.

Απειλούμενοι/ες από φασιστικά τάγματα εφόδου, ντοπαρισμένοι από εθνικιστικές ιαχές για το μεγαλείο τους έθνους, για να μην ενωθούμε ποτέ στη ταυτότητα της τάξης μας.

Περιορισμένα και μηχανοποιημένα σώματα, αποκομμένα από την φύση και τις κοινωνικές σχέσεις, καταναλωτές, καθηλωμένοι στον καναπέ, με ένα κινητό να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας στο διαδίκτυο και ας ζούμε στην ίδια πόλη, στο ίδιο σπίτι.

Σώματα με ελεγχόμενη σεξουαλικότητα ώστε να είμαστε «κανονικά», παραγωγικά και αναπαραγωγικά.

Φονεύσιμα και βιασμένα  σώματα από την  πατριαρχική εξουσία του «αρσενικού», την  εξουσία του αφεντικού, του κράτους και της θρησκείας .

Όσο και αν αυτά φαντάζουν δυστοπικά «ο ωκεανός της δυνατότητας είναι πάντα μεγαλύτερος από την ξηρά της πραγματικότητας». Είμαστε η πλειοψηφία και  έχουμε μια ακατάλυτη δύναμη  που έχει  ρίζες στη συλλογική μνήμη και παίρνει οξυγόνο από το συλλογικό φαντασιακό, ώστε να κάνουμε το πέρασμα από την δυστοπία στην ετεροτοπία. Γιαυτό:

των φυλακών τούτου του κόσμου δραπέτες ελευθερίας μονοπάτια αναζητούμε

Γιατί ο μόνος τρόπος για να μην ζήσουμε σαν δούλοι, είναι  η απειθαρχία μας, οι αντιστάσεις μας, οι στρατηγικές επιβίωσης που αναπτύσσουμε, η αλληλεγγύη και η αυτοργάνωση, οι κοινότητες μας πέρα από το κράτος και την αγορά, οι  κοινωνικές σχέσεις που δημιουργούμε με άλλες αξίες, συναισθήματα, εμπειρίες, οι αγώνες μας ενάντια στον καπιταλισμό και την εξουσία

Για να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σύστημα και στις φυλακές του, να ανοίξουμε δρόμους χειραφέτησης. Για να πάρουμε πίσω τα σώματά μας και το χρόνο που μας έχουν κλέψει.

Για έναν  ένα κόσμο διαφορετικό, χωρίς σύνορα, πολέμους και στρατούς, εγκλεισμούς και διακρίσεις, ένα κόσμο ισότητας, δικαιοσύνης  και ελευθερίας.

Πρόγραμμα 16ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/9/2019

18.30 Παιχνίδια του κόσμου (ξύλινα, παραδοσιακά, χειροποίητα παιχνίδια από διάφορους πολιτισμούς ανά τον κόσμο, για παιδιά και ενήλικες) από το Πρόγραμμα Προαγωγής αυτοβοήθειας Λάρισας

19.00 «Στο μυαλό είναι ο στόχος»  Εικαστικό δρώμενο από το Σωματείο Εικαστικών Λάρισας 8

19.30 Συζήτηση με θέμα: «Γυναικοκτονία: η κατάληξη της έμφυλης βίας & της πατριαρχίας»

συμμετέχουν:

Ιωάννα Στεντούμη, Δικηγόρος

Κική Σταματόγιαννη, μέλος της  Ομάδας  Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride

Δίκτυο Fight back club

21.30  «Secret»  performance  από την OFF ART

22.00 Συναυλίες

Happens every time

Άψινθος

Renovatio

Moukliomos

ΣΑΒΒΑΤΟ 21/9/2019

18.00  Σεμινάριο από τα μέλη του δικτύου Fight back club για την  αυτοάμυνα – αυτοπροστασία – αυτοεκτίμηση. Απευθύνεται σε όλους και όλες  που βρίσκονται στο στόχαστρο της πατριαρχίας και της έμφυλης/σεξιστικής βίας .

18.30 Παιχνίδια του κόσμου από το Πρόγραμμα Προαγωγής αυτοβοήθειας Λάρισας

19.30 Συζήτηση με θέμα:

«Προσφυγικό : Τα τραγικά αποτελέσματα του δόγματος «της ασφάλειας» και των πολιτικών ελέγχου των συνόρων της ΕΕ»

συμμετέχουν:

Γιώργος Τσιάκαλος, ομότιμος  καθηγητής Παιδαγωγικής στο ΑΠΘ

Ηρώ Διώτη,  εργαζόμενη στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ

Πρωτοβουλία Αλβανών μεταναστών και αλληλέγγυων

22.00 Συναυλίες

Artifice

Lostre Community

Γλέντι με τραγούδια του Καφέ αμάν : Γιάννης Παπαγεωργίου: Κιθάρα, Ναταλία Λαμπαδάκη: Τραγούδι,  Βασίλης Ζιγκερίδης: Κανονάκι,  Ιάκωβος Μωυσιάδης: Πολίτικο Λαούτο,  Χαριτίνη Κώττη: Βιολί

Εκθεση έργων εικαστικών δημιουργών Λάρισας

Εκθέσεις φωτογραφίας και κόμικς

Βιβλιοπωλείο

Θεματικά περίπτερα.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ