ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Ανακοίνωση της Ταξικής Πορείας Λάρισας που καλεί τον κόσμο στη συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία

Με σφοδρή επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργα-ζομένων συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ την εφαρμογή της αντεργα-τικής-αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλουν τα ξένα και ντόπια αφεντικά της, οι ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ-ΕΕ και το ντόπιο κεφάλαιο.

Μέσα στο λεγόμενο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη από τις αντεργατικές ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ, και πάει ακόμη παραπέρα:

Θέλει να επιβάλει στα σωματεία τον ασφυκτικό κρατικό έλεγ-χο, να τα μετατρέψει σε εργαλεία της εργοδοσίας, να τους στε-ρήσει κάθε δυνατότητα αγωνιστικής διεκδίκησης και ιδιαίτερα της απεργίας.

Ηλεκτρονικό φακέλωμα σωματείων και εργαζομένων, και ηλεκτρο-νικές ψηφοφορίες, παρουσιάζονται ως μέθοδοι για τη δήθεν καλύ-τερη και «αντικειμενική» οργάνωση του συνδικαλισμού, ενώ στην πραγματικότητα έχουν στόχο να ελέγχουν κάθε κίνηση των εργαζο-μένων, να δέσουν χειροπόδαρα τα σωματεία, να τα απονεκρώσουν από την αναγκαία ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων.

Θέλει να καταργήσει ό,τι έχει απομείνει από τις συλλογικές συμβάσεις, θέλει να θυσιάσει κάθε κατοχυρωμένο εργατικό δικαίωμα στο βωμό της κερδοφορίας του κεφάλαιου και των ξένων «επενδυτών».

Μοιράζονται απλόχερα εξαιρέσεις επιχειρήσεων από την εφαρμογή συλλογικών συμβάσεων (επιχειρήσεις της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», νομικά πρόσωπα «μη κερδοσκοπικού σκοπού», επιχει-ρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα), οι τοπικές συμβάσεις υπερισχύουν των κλαδικών, περιορίζεται η δυνα-τότητα προσφυγής των εργαζομένων στον ΟΜΕΔ και η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων (των ελάχιστων που έχουν απομείνει), καθώς κριτήριο αποτελούν «η λειτουργία της ελληνικής οικονομίας» και «οι επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα».

Αυτή λοιπόν είναι η «ανάπτυξη» την οποία οραματίζεται το κε-φάλαιο και οι κυβερνήσεις του! Περισσότερα κέρδη, προνόμια και πλήρης ασυδοσία για το κεφάλαιο – μεγαλύτερη φτώχεια, λεηλασία δικαιωμάτων και υποταγή για τους εργαζόμενους. Θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι η μόνη ελπίδα τους βρί-σκεται στην «προσέλκυση επενδύσεων» με κάθε τρόπο, στη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας» της χώρας, δηλαδή στο ξεπούλημα του λαού και της χώρας. Θέλουν να μας πείσουν ότι η οικονομία θα βελτιωθεί αν διευκολύνουμε την επέλαση της εργασιακής βαρβαρό-τητας και του εργασιακού μεσαίωνα. Θέλουν να μας πείσουν ότι το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι να σκύψει το κεφάλι στους εχθρούς και δήμιούς της.

Και θέλουν να είναι βέβαιοι ότι ακόμη και αν η εργατική τάξη δεν το αποδεχτεί, θα είναι ανήμπορη να το αντιπαλέψει, να αντισταθεί, να διεκδικήσει. Δεν τους φτάνει που τα σωματεία είναι απομαζι-κοποιημένα, που κυριαρχούν σε αυτά οι δυνάμεις του συμβι-βασμού και της υποταγής δυσφημίζοντας την έννοια της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Θέλουν να πάνε ακόμη παρα-πέρα: Θέλουν να στραγγαλίσουν τα σωματεία, θέλουν να τους στερήσουν κάθε δυνατότητα αγώνα, θέλουν να κηρύξουν παράνομη κάθε έννοια ταξικής οργάνωσης και συλλογικής ταξικής διεκδίκησης! Θέλουν την εργατική τάξη αποσυγκροτημένη, χωρίς συνείδηση της πραγματικής της θέσης και του πραγματικού της ρόλου. Δεν θέλουν να γνωρί-ζει ότι χάρη σε αυτήν και μόνο παράγεται ο πλούτος και τα αγαθά της κοινωνίας. Τη θέλουν να σέρνεται και να ζητια-νεύει για μια δουλειά κι ένα ξεροκόμματο από τους εκμεταλ-λευτές τους. Από τα παράσιτα της κοινωνίας που έχουν το θράσος παρουσιάζονται ως «παραγωγικές δυνάμεις». Από αυτούς που με τη δράση τους δεν διστάζουν να καταστρέ-φουν χώρες και λαούς, τον πλανήτη ολόκληρο.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο μόνος που μπορεί να τους σταματήσει είναι οι εργαζόμενοι με την πάλη τους. Γι’ αυτό και θωρακίζονται. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι εργατικές αντιστάσεις απέναντι σε αυτήν την αδικία είναι αναπόφευ-κτες. Γι’ αυτό και προετοιμάζονται. Ξέρουν πολύ καλά ότι είναι μία ισχνή μειοψηφία εκμεταλλευτών. Γι’ αυτό και θέλουν τους εργαζόμενους –τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που στενάζει– διασπασμένους και ανοργάνωτους.

Αυτό όμως πρέπει να το συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι! Να μην αποδεχτούν τη νέα επέλαση του εργα-σιακού μεσαίωνα. Να σκεφτούν και να δράσουν συλλογικά, με βάση το κοινό ταξικό τους συμφέρον. Να οργανώσουν την πάλη και τη δράση τους. Να μαζικοποιήσουν τα σωματεία τους, να τα πάρουν από τα χέρια της εργοδοσίας και των συμβιβασμένων, όλων αυτών που επέτρεψαν τη συνδιαλλαγή των συνδικάτων με το αστικό κράτος, που αποδέχτηκαν την επέμβαση του αστικού κράτους και της αστικής δικαιοσύνης στα συνδικάτα.

Σήμερα –περισσότερο από ποτέ– υπάρχει ανάγκη να ξαναμπούν οι βάσεις για τη ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης και των εργαλείων της. Σήμερα –περισσότερο από ποτέ– υπάρχει ανάγκη ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ με τον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο και την κυβερνητική πολιτική, αλλά και με τη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής που κυριαρχεί στο εργατικό κίνημα.