Ερώτηση προς την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτωνμε θέμα την κατάσταση στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, Γιώργος Λαμπρούλης, Γιάννης Γκιόκας, Λιάνα Κανέλλη, Νίκος Καραθανασόπουλος, Μαρία Κομνηνάκα και Μανώλης Συντυχάκης
Στην ερώτησή τους αναφέρουν τα εξής:
“Το φετινό κουδούνι χτύπησε, σχεδόν εδώ και έναν μήνα, αλλά για ακόμα μια χρονιά, εξαίρεσε από τη μαθησιακή διαδικασία, με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο, τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, μαθησιακές δυσκολίες και αναπηρίες. Αποδεικνύεται, οδυνηρά για τις λαϊκές οικογένειες, ότι υπηρετείται με συνέπεια, διαχρονικά απ’ όλες τις κυβερνήσεις, η “κανονικότητα” που θέλει αυτά τα παιδιά να λαμβάνουν την όποια εκπαιδευτική στήριξη με καθυστέρηση, ελλιπώς και πολλές φορές να ολοκληρώνουν το σχολικό έτος χωρίς να τους έχει παρασχεθεί η παραμικρή επιστημονική και παιδαγωγική βοήθεια. Η ίδια η πραγματικότητα φανερώνει περίτρανα, ότι η “ανάπτυξη για όλους” που ευαγγελίζεται η ΝΔ, στην θέση της “δίκαιης ανάπτυξης” που διατυμπάνιζε προηγούμενα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν περιλαμβάνει τις ανάγκες των παιδιών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Συγκεκριμένα, κανένα ειδικό σχολείο δεν άνοιξε σε πλήρη λειτουργία, καθώς ήταν μεγάλες οι ελλείψεις σε προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων. Ακόμα, και τώρα καταγράφονται σημαντικές ελλείψεις προσωπικού σε όλο το φάσμα των ειδικών δομών, στα ειδικά σχολεία, τα τμήματα ένταξης, την παράλληλη στήριξη.
Αυτή την περίοδο κανένα ειδικό σχολείο δεν λειτουργεί σε πλήρη ανάπτυξη το ολοήμερο, ελλείψει προσωπικού, καθώς έχει μειωθεί το ειδικό βοηθητικό προσωπικό, ειδικό επιστημονικό και ειδικό παιδαγωγικό προσωπικό, συνέπεια των μειωμένων πιστώσεων και της κατανομής προς τα ειδικά σχολεία. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, υπολείπονται ακόμα 1557 προσλήψεις Ειδικού Επιστημονικού και Ειδικού Βοηθητικού προσωπικού, που δεν καλύπτουν, έτσι κι αλλιώς τα κενά στα ειδικά σχολεία και ΚΕΣΥ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα είτε να συγκροτούνται υπερπληθείς και ανομοιογενείς, με διαφορετικές αναπηρίες, ομάδες μαθητών καθιστώντας την επιστημονική παρέμβαση αναποτελεσματική και ελλιπή, είτε τα παιδιά να μένουν σπίτι τους.
Με δεδομένες αυτές τις ελλείψεις, έχοντας διαμορφώσει το νομοθετικό πλαίσιο η κάθε κυβέρνηση συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων, οι οικογένειες εξαναγκάζονται, να αναλάβουν το κόστος στήριξης, στο κατά τα άλλα δημόσιο σχολείο, προσλαμβάνοντας ιδιωτική παράλληλη, που στην κυριολεξία, έχει κατακλύσει τα σχολεία, ειδικά και γενικά. Σίγουρα, δεν είναι το μοναδικό κόστος που επωμίζονται οι γονείς, καθώς είναι πολλαπλάσια τα παιδιά που αναγκάζονται να πηγαίνουν σε απογευματινά ιδιωτικά κέντρα για να κάνουν τις αναγκαίες δαπανηρές παρεμβάσεις, αποδεικνύοντας το κενό και τα ελλείμματα του, κατ’ όνομα, Δημόσιου σχολείου.
Οι 4500 μόνιμοι διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση, όποτε και αν γίνουν, που έχουν καθυστερήσει με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, αν και συνεχίζεται και στη δική σας θητεία, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών της ειδικής. Από το σύνολο των περσινών προσλήψεων πάνω από το 50% αυτών κατευθύνθηκε για την κάλυψη αναγκών της ειδικής εκπαίδευσης. Βέβαια, τα νούμερα που δίνει το υπουργείο και παραμένουν ακάλυπτα δεν αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, αφού στην πρωτοβάθμια είναι πάρα πολλά τα αδιάγνωστα παιδιά ενώ στην δευτεροβάθμια απόλυτα μειωμένα. Μια μείωση που δεν γίνεται με επιστημονικά κριτήρια αφού ακόμα και στην πιο ήπια μορφή τους οι ειδικές εκπαιδευτικές δυσκολίες βελτιώνονται αλλά δεν εξαλείφονται. Επομένως, αυτός ο αριθμός, των 4500 διορισμών, καλύπτει μόνο ένα ελάχιστο μέρος των αναγκών.
Στην εικόνα της υποστελέχωσης των δομών προστίθεται η κακή κτιριακή κατάσταση των ειδικών σχολείων που φιλοξενούνται σε παλιά κτίρια, προκάτ αίθουσες, ή τα τμήματα ένταξης που στεγάζονται σε αίθουσες που περισσεύουν στα γενικά σχολεία καθιστώντας την καθημερινότητα, τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εργαζόμενους, δυσβάσταχτη, απαγορευτική την ουσιαστική επιστημονική και παιδαγωγική παρέμβαση.
Επιπλέον, στο ιδιωτικοποιημένο σύστημα μεταφοράς, υπάρχουν ακάλυπτα σχολεία, όπως για παράδειγμα το ειδικό νηπιαγωγείο αυτισμού Αιγάλεω κ.α. με αποτέλεσμα είτε να αναλαμβάνουν οι γονείς, με δικά τους έξοδα, την μετακίνησή τους είτε τα παιδιά, πάλι, να μένουν σπίτι τους.
Η εικόνα αυτή, βέβαια, δεν κακός σχεδιασμός ή αστοχία του υπουργείου αλλά η υλοποίηση της στρατηγικής κατεύθυνσης για παραπέρα συρρίκνωση των διακριτών ειδικών δομών, γιατί είναι κοστοβόρες, με την επίκληση της “συμπεριληπτικής” πολιτικής, στο όνομα της δήθεν ένταξης. Κατά την γνώμη μας, η ίδια η εμπειρία αποδεικνύει ότι αυτή η πολιτική επιλογή οδηγεί στην παραπέρα περιθωριοποίηση των παιδιών, καθώς τα απεντάσσουν από το αναγκαίο γι’ αυτούς πλαίσιο, τοποθετώντάς τα σε ένα άλλο που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις σύνθετες ανάγκες του.
Εκτιμάμε ότι το σημερινό Υπουργείο, παίρνοντας την σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση, υλοποιεί τον νόμο για τις “Νέες Δομές”, σε ό,τι αφορά την ειδική αγωγή. Ο νόμος αυτός θέτει επιπλέον εμπόδια στη διαδικασία της διάγνωσης και καθιστά τη γενική εκπαίδευση αρχικά και καθολικά υπεύθυνη για την υποστήριξη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μόνο στην περίπτωση που θα αποτύχουν οι παρεμβάσεις το παιδί θα εντάσσεται μέσα από μια χρονοβόρα διαδικασία, που κυριολεκτικά κυλά σε βάρος τους, σε άλλο πλαίσιο, πιθανά ειδικό σχολείο.
Ερωτάται η κ. Υπουργός τι μέτρα προτίθεται να πάρει για:
Να γίνουν άμεσα όλοι οι αναγκαίοι διορισμοί μόνιμου ειδικού εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού, να μονιμοποιηθούν όλοι οι αναπληρωτές, για να λειτουργούν κανονικά και με πλήρη πρόγραμμα όλα τα ειδικά σχολεία, τα τμήματα ένταξης και η παράλληλη στήριξη.
Δημόσιες δομές πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης με ευθύνη του υπουργείου, για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη από διεπιστημονική ομάδα που θα διαπιστώνει, θα καταγράφει και θα εντάσσει τα παιδιά στο κατάλληλο γι’ αυτά ειδικό πλαίσιο.
Να ιδρυθούν και να στελεχωθούν από μόνιμο προσωπικό νέες μονάδες ειδικής αγωγής (ΣΜΕΑΕ, Τ.Ε.,) για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες που υπάρχουν.
Να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα για τη λειτουργία των Ειδικών Σχολείων: χρήματα, υλικά, βιβλία, βελτιώσεις υποδομών, κατάλληλα αναλυτικά προγράμματα.
Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Μεταφορών με ασφαλή μέσα και εξειδικευμένο, μόνιμο προσωπικό”.
