Θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου για τη λειτουργία του 1ου Αποτεφρωτηρίου Νεκρών στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Ριτσώνα.
Με την απώλεια του συζύγου μου Λουκιανού, βίωσα μια προσωπική οδυνηρή εμπειρία, όπως ίσως γνωρίζεται, καθώς αναγκαστήκαμε να πάμε για την αποτέφρωση της σορού του στη Σόφια της Βουλγαρίας.
Αισθάνομαι λοιπόν ότι συνέβαλα και εγώ με τη σειρά μου στην προσπάθεια λειτουργίας των Κ.Α.Ν. στην Ελλάδα.
Με επίκαιρη ερώτησή μου στη Βουλή στις 3/3/17, προς τον τότε Υπουργό Εσωτερικών, κ. Πάνο Σκουρλέτη με θέμα «Σύσταση και Λειτουργεία Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών», άνοιξε ο δρόμος για να ολοκληρωθεί ο νόμος από τη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να δοθεί η δυνατότητα ακόμη και σε ιδιότητες να τα ιδρύσουν, εφόσον οι δήμοι δεν έχουν την τόλμη να προχωρήσουν στη δημιουργία τους.
Έτσι καταφέραμε να έχουν τη δυνατότητα οι πολίτες να επιλέξουν αυτοί το δρόμο της διαχείρισης του σώματός τους μετά το θάνατο τους και στην Ελλάδα.
Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το θέμα, έλαβα πολλά μηνύματα αγωνίας συνανθρώπων μας που είχαν κάνει αυτή την επιλογή αλλά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να την πραγματοποιήσουν σε άλλη χώρα.
Ακόμη μια φορά θέλω να τονίσω ότι το τι θα γίνει με το σώμα μας μετά το θάνατό μας δεν συνδέεται με τον θρησκευτικό αίσθημα του καθενός. Άλλωστε όπως είναι γνωστό και στο χριστιανισμό υπάρχουν δόγματα και χώρες που ακολουθούν συστηματικά και διαχρονικά τη πρακτική της αποτέφρωσης και ότι όλοι αυτοί που την εφαρμόζουν δεν είναι λιγότερο θρησκευόμενοι από εμάς. (πχ. Βρετανία, Γαλλία, Ουγγαρία).
Αυτή η πρακτική έχει ακόμα το καλό της αποσυμφόρησης των κοιμητηρίων που συχνά λόγω έλλειψης ελεύθερου χώρου, βεβιασμένες ενταφιάσεις προκαλούν άσχημες ψυχολογικές συνέπειες στους οικείους του νεκρού.
Ελπίζω και εύχομαι κάποιοι «τολμηροί» δήμαρχοι να προχωρήσουν και στη δημιουργία δημοτικών αποτεφρωτηρίων έτσι όπως τους έδωσε τη δυνατότητα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ψηφίσαμε το σχετικό νόμο.
