Ανακοίνωση της Γραμματείας Λάρισας των ΣΥΝΕΚ
Ήδη από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρη η πρόθεσή της να παρουσιάζει ένα στρεβλό και δυσλειτουργικό πρόσωπο του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου, προπαγανδίζοντας παράλληλα μια ιδιωτική εκπαίδευση «λίγων» και «αρίστων».
Οι σχεδιαζόμενες εκπαιδευτικές αλλαγές που προτάσσονται (κάποιες τροπολογίες έχουν ήδη κατατεθεί στη βουλή) είναι αυτές που βάζουν φραγμούς στην είσοδο των αποφοίτων λυκείων στο δημόσιο πανεπιστήμιο και ανοίγουν τον δρόμο προς τα ιδιωτικά κολέγια.
Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και τις δηλώσεις του υφυπουργού παιδείας Β. Διγαλάκη, ο σχεδιασμός της προσανατολίζεται στη δραματική μείωση του αριθμού των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς η νέα ηγεσία του υπουργείου θα ακολουθήσει τον μειωμένο αριθμό εισακτέων που προτείνουν τα πανεπιστήμια.
Σχεδιάζεται, επίσης, ελάχιστη βάση του 10 για είσοδο στα πανεπιστήμια, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στις σχολές να ορίζουν οι ίδιες την ελάχιστη βάση εισαγωγής σε αυτές, ακόμα και με βαθμό πάνω από 10. Αντιθέτως, δεν υπάρχει καμία σχετική προϋπόθεση για τη φοίτηση στα ιδιωτικά κολέγια και το μοναδικό «κριτήριο» είναι η οικονομική ευχέρεια του υποψηφίου.
Στην ίδια πολιτική λογική που θέτει μόνο προσκόμματα στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, κατατέθηκε ήδη τροπολογία για κατάργηση των «πράσινων σχολών». Πρόκειται για σχολές με μικρό αριθμό υποψηφίων (σχολές χαμηλής ζήτησης), στις οποίες οι υποψήφιοι μπορούσαν να περάσουν με ελεύθερη πρόσβαση χωρίς τη δοκιμασία των πανελληνίων και άρα χωρίς οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών τους.
Η τελευταία σχεδιαζόμενη ρύθμιση που κατατίθεται επίσης με τροπολογία εξπρές και συνεχίζει το καταστροφικό έργο για τη δημόσια εκπαίδευση είναι η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πανεπιστημίων με εκείνα των κολεγίων και των ιδιωτικών πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Ενώ, λοιπόν, οι προϋποθέσεις για την πρόσβαση στο δημόσιο πανεπιστήμιο γίνονται όλο και πιο αυστηρές, εξασφαλίζεται η χωρίς περιορισμούς πελατεία για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης, οδηγώντας τις οικογένειες σε ακόμα μεγαλύτερη οικονομική αφαίμαξη. Αντί να επιλέγεται η πολιτική της αύξησης πόρων και εκπαιδευτικού προσωπικού, οι διορισμοί σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, η ενίσχυση των υποδομών και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς, επιλέγονται οι πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν τους μαθητές και τις μαθήτριες στην ιδιωτική εκπαίδευση μετακυλύοντας όλο το οικονομικό βάρος στις οικογένειες.
