Ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας
Πριν τρεις μέρες η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά απεύθυνε επιστολή στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ναρκομανών στο κέντρο της Αθήνας που αποτελούν υγειονομική βόμβα, εφόσον «..περιφερόμενοι και κάνοντας χρήση θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία..»
Οι διατυπώσεις της επιστολής της είναι ξεκάθαρο ότι παραπέμπουν στην απαίτηση για μια «μαζική επιχείρηση εκκαθάρισης»
Ζήλεψε μάλλον την δόξα του άλλου «σοσιαλιστή» συναδέλφου της, του Ανδρέα Λοβέρδου που ως Υπουργός Υγείας το 2012 γνωμάτευσε και κήρυξε ως «απασφαλισμένη βόμβα» τις μολυσμένες με HIV ιερόδουλες και με την συνδρομή του τέως και νυν Υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ διαπόμπευσε και φυλάκισε δεκάδες οροθετικές γυναίκες.
Οι ρατσιστικές απόψεις της κας Βαγενά δεν είναι πρωτοφανείς και δεν προκλήθηκαν από την ανησυχία της για την εξάπλωση του κορωνοιού.
Το 2010 η ηθοποιός και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε τοποθετήσει συρματόπλεγμα ύψους 2 μέτρων στα παγκάκια έξω από το θέατρο της (παράνομα), για να μην κάθονται μετανάστες, με το επιχείρημα ότι κατουρούσαν έξω απ’ το θέατρό της.
Σε δεύτερη επιστολή της και προσπαθώντας να ανασκευάσει, μετά από την ανάδειξη του θέματος από δημοσιογράφο της πόλης , η κυρία Βαγενά αναφέρθηκε στο γκέτο που ζει δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφίες από σύριγγες και σκουπίδια έξω από το θέατρο της, ακόμη και ανθρώπων που κάνουν χρήση.
Όμως αν όντως ανησυχεί για τα γκέτο, γιατί δεν μίλησε ποτέ για τα γκέτο της Μόριας και των άλλων στρατοπέδων , μήπως επειδή δεν είναι κάτω από την πόρτα της;
Ο χαρακτηρισμός ενός πληθυσμού ως «υγειονομική βόμβα» που είναι έτοιμη να εκραγεί και να μολύνει τον «καθαρό πολίτη» στιγματίζει και κατόπιν νομιμοποιεί το επείγον του βιοπολιτικού ελέγχου τους. Έτσι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται ως πολιτικό και κοινωνικό αλλά στη βάση της ιδιωτικής σφαίρας και της ασφάλειάς της, με σκοπό την δημιουργία καθαρμένων πόλεων.
Το έδαφος πλέον έχει στρωθεί. Για τους «επικίνδυνους πληθυσμούς» όπως οι οροθετικές, οι πρόσφυγες και μετανάστες, οι τοξικοεξαρτημένοι κ.ά γίνεται αποδεκτό να πετιούνται με επιχειρήσεις σκούπα ή να εγκλείονται σε στρατόπεδα, αποστερημένοι από κάθε ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα.
Μπαίνουν δηλαδή σε ένα καθεστώς εξαίρεσης για το οποίο θα αποφασίσει ο «κυρίαρχος». Αυτό ακριβώς είναι που ζήτησε η Κα Βαγενά.
Για μας κα Βαγενά, η προστασία των ευάλωτων ομάδων είναι μέτρο της «υγείας» της κοινωνίας και όχι το αντίστροφο.
