Που δεν τον πιάνεις πουθενά τούτο τον λαό ακροατή μου ακριβοθώρητε ένεκα μέτρων, που εκεί που δεν τον σήκωνες από τον καναπέ έχει πλέον τον ασυμμάζευτο και ας ωρύονται οι νουνεχείς για τον ιό που μας βρήκε.
Το… come to see σου λέει σε πεζόδρομους και καφέ στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, μέχρι να βάλει τις φωνές και με το δίκιο του ο δήμαρχος, την ώρα που απτόητη η γριά συνεχίζει τα σούρτα φέρτα σε εκκλησιές και λαϊκές αντάμα, με τις σουρεάλ εικόνες να μην έχουν τελειωμό και τα σχόλια στο διαδίκτυο ανάμεσα στα αντίπαλα «στρατόπεδα» επίσης.
«Έκανα το σταυρό μου και βγήκα» ένα πράγμα, που τι θα πει ο δέσποτας σαν δεν πιάσω στασίδι και από την άλλη μην και μας λείψει το μπρόκολο και το κουνουπίδι και ο Θεός να βάλει το χέρι του σαν τολμήσεις και τις επιπλήξεις για την ανευθυνότητά τους.
Όχι υπήρξαν και πιο υπεύθυνες θέσεις, στάσεις και συμπεριφορές. Να καλή ώρα ο αντιπρόεδρος του Κυριάκου που ήρθε και μας ξεστράβωσε για την ελεύθερη αγορά, που ξεκίνησε η νοσοκομειακή μάσκα από τα 0.15 cent για να καταλήξει πιο ακριβή και από κείνες τις περίτεχνες τις βενετσιάνικες, για να μη σου πω για τα αντισηπτικά γιατρέ μου, που συναγωνίζονται τα black που θα καταναλώναμε αν δεν μας «μπουντρούμιαζαν» τα μέτρα.
Από την άλλη πάλι είναι και η προσωπική ευθύνη, που όσο να πεις ερμηνεύτηκε αναλόγως, τύπου αδειάζω εγώ το ράφι και ας πρόσεχε ο επόμενος που δεν ήρθε αξημέρωτα να «σηκώσει» ρύζια και μακαρόνια και άμα λάχει στραβοκοιτάω και την έρμη την υπάλληλο που ψελλίζει για λιγότερες προμήθειες μπρος στο γενικό καλό, που με καθυστερεί και από πάνω που έχω να πάω και εκκλησία βοήθειά μας.
Με εκείνες που ανησύχησαν πάλι σπεύδοντας να φτιάξουν ρίζα και ημιμόνιμο λέω να μην ασχοληθώ, σε ερωτήσεις του τύπου κάνει η βότκα για απολύμανση εκ των έσω σας παραπέμπω αρμοδίως και όσο για κείνους που λαχτάρησαν με τον συναγερμό στα κινητά που τους έλαχε εν μέσω παράστασης δεν έχω λόγια.
Βάλε και λογάριασε αντιδράσεις, δεν φτάνει που βγήκαν έξω και συνωστίστηκαν σε κλειστό χώρο παρά τις συστάσεις, δεν φτάνει που παρακολουθούσαν παράσταση έχοντας ανοιχτά τα κινητά, δεν φτάνει που βρήκαν να γκρινιάζουν για τον συναγερμό που δεν έλαβαν, στο τέλος σου λέει βρήκαν χρόνο να σχολιάσουν και τον έρμο τον ηθοποιό που αποσυντονίστηκε οι θεατρόφιλοι!!!!
Με τα πλακάκια του μπάνιου μου μετρημένα, τα χεράκια πλυμένα, τον «βούρδουλα» των κυβερνητικών μέτρων να βάζει κάπως τα πράγματα στη θέση τους και τα νεύρα κάπου στο ταβάνι με τις Κεραμέως και τις Ράπτες να με βομβαρδίζουν για τα καλώς καμωμένα των ανεύθυνων επιλέγω τραγούδι.
Από τον αγαπημένο Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον δίσκο «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ» ακούμε και τραγουδάμε δυνατά, καθαρά και ξάστερα «ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΣΠΙΤΙ».
Τελεία και παύλα…
Υ.Γ. Αν αληθεύει πως οι κοντές νευριάζουν πιο εύκολα γιατί τους ανεβαίνει πιο γρήγορα το αίμα στο κεφάλι να φυλάγεστε ορισμένοι…
Χικ FM
