Γράφει η Ειρήνη Παπουτσή
Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να είναι μακροσκελές. Το κείμενο, που η ανάγνωσή του ή όχι αποτελεί σεβαστή επιλογή των αναγνωστών, θα μπορούσε να γραφεί εν θερμώ δίχως κανείς να μπορεί να μας ψέξει γι’αυτό.
Και τελικά το κείμενο που ενδεχομένως να διαβάσετε δεν εμπεριέχει κανένα από τα παραπάνω στοιχεία. Αντίθετα γράφτηκε με βάρος στην πλάτη, κούραση, μα πάνω από όλα με πείσμα.
Το να επανέλθουμε σε χιλιοειπωμένα για την έρμη τη δεοντολογία λόγια μάλλον θα κούραζε παρά θα εξυπηρετούσε κάτι.
Οι «δημόσιες συγγνώμες» για… εκ παραδρομής «θανάτους» (!), που κατατίθενται με αστερίσκους και παρεμπιπτόντως, είναι ανάξιες σχολιασμού και θα μείνουν τέτοιες.
Αντί άλλου σχολίου και με κίνδυνο να κουράσουμε θυμίζουμε πρόσφατο απόσπασμα από ανακοίνωση της Ένωσης Συντακτών: «Μέχρι τότε τους θυμίζουμε ότι η δημοσιογραφία είναι σαν το κάρβουνο. Όταν είναι αναμμένο καίει, αλλά όταν είναι σβηστό, λερώνει…».
Όχι άλλο κάρβουνο ρεεεεεε, κατάντησε να λερώνει η «μαχόμενη» δημοσιογραφία σας.
