Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα συνεχίζει να στηρίζει την προβατοτροφία της… Ρουμανίας! Μολονότι φέτος αναμενόταν μια μείωση των ελληνικών εισαγωγών από Ρουμανία, επειδή υπήρχαν φήμες για συμφωνίες εξαγωγών αμνοεριφίων από τη Ρουμανία προς Αραβικές χώρες, η “πεπατημένη” φαίνεται πως εξακολουθεί να ισχύει, καθώς πυκνώνουν οι διαμαρτυρίες Ελλήνων κτηνοτρόφων
για συνεχιζόμενες ροές εισαγωγών αμνοεριφίων από τη Ρουμανία.
Πού πηγαίνουν, όμως, τα προβατοειδή καταγωγής-προέλευσης “Ρουμανίας” που εισάγονται στην Ελλάδα και δεν εμφανίζονται στα δεδομένα σφαγών του συστήματος “Αρτεμις”; Η τοποθέτηση του πρόβειου κρέατος καταγωγής-προέλευσης “Ρουμανίας” είναι στρατηγική στην ελληνική αγορά και δεν αφορά μόνο την περίοδο του Πάσχα.
Προφανώς, η απάντηση του παραπάνω ερωτήματος παραπέμπει στο γνωστό θέμα των παράνομων ελληνοποιήσεων αμνοεριφίων, είτε από Βουλγαρία είτε από Ρουμανία, το οποίο ταλανίζει για χρόνια την ελληνική αγορά και μάλιστα με αποτελέσματα τόσο την πίεση τιμών των εγχώριων κτηνοτροφικών προϊόντων, όσο και την εξαπάτηση του καταναλωτή.
Συνεπώς, αυτό που επείγει είναι η πάταξη των παρανόμων ελληνοποιήσεων , μέσω της αυστηροποίησης των ελέγχων και της ενίσχυσης των ελεγκτικών μηχανισμών με μέσα και ανθρώπους.
Τα ψιχία των εκτάκτων ενισχύσεων και οι αναστολές των όποιων οικονομικών υποχρεώσεων βαρύνουν τους κτηνοτρόφους, μπορεί να προσφέρουν μια παροδική ανακούφιση, αλλά δεν επιλύουν τα δομικά προβλήματα του κτηνοτροφικού κλάδου, που όλοι συναποδέχονται ότι μπορεί να λειτουργήσει ως ατμομηχανή για το σύνολο της ελληνικής Αγροτικής Οικονομίας.
Απαιτείται , λοιπόν , η διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδιασμού μακράς πνοής , που θα δίνει απαντήσεις στα κομβικά ζητήματα της κτηνοτροφίας , ένα εκ των οποίων είναι και η μάστιγα των παρανόμων ελληνοποιήσεων. Εκτός κι αν οι ελληνικές κυβερνήσεις εσκεμμένα ποιούν την νήσσαν, για να κρατούν χαμηλά τις τιμές με τεχνητό τρόπο.Αυτό μπορεί να είναι θεμιτό , όμως δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος των Ελλήνων κτηνοτρόφων , ενώ και ο Έλληνας πολίτης θέλει να γνωρίζει την προέλευση των τροφίμων που καταναλώνει, για να καθορίζει ο ίδιος τις επιλογές του.
Εν κατακλείδι, ο Έλληνας κτηνοτρόφος δεν είναι επαίτης.Δεν θέλει επιδόματα…ελεημοσύνης , ούτε …” καθρεφτάκια ιθαγενών “. Αυτό που θέλει είναι ένα συνεκτικό σχέδιο ανάταξης και αναγέννησης της κτηνοτροφίας , για να μείνει στο επάγγελμα που αγαπά και για να συνεχίσει να προσφέρει στον καταναλωτή ασφαλή προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας και ποιότητας. Αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΑΤ, αμέσως μετά την πανδημία του κορωνοϊού. Εξάλλου, με βάση την επίτευξη ή μη του στόχου αυτού θα κριθεί από τον Έλληνα κτηνοτρόφο και καταναλωτή και όχι από τις πρόσκαιρες “ασπρίνες” επιδοματικού τύπου.
*Πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και βουλευτής Λάρισας
