Ξύπνησε θύμησες μια βόλτα στα παράλια του νομού, Κυριακή του Μάη στον Αγιόκαμπο με τον υδράργυρο ψηλά και τα κλειστά καταστήματα να σου θυμίζουν τις δύσκολες μέρες που περνάμε 2,5 μήνες τώρα.
Αγαπημένος τόπος ο Αγιόκαμπος, δεν γινόταν να μην περπατήσεις σε μέρη γνώριμα και λατρεμένα και ας ένοιωθες το «σφίξιμο» των ντόπιων μα και των επισκεπτών που γέμιζαν την παραλία του.
Θεριό η φύση, χαμομήλια και παπαρούνες έκαναν τα δικά τους βγάζοντας τη γλώσσα στον ιό που στοίχειωσε λες το καλοκαίρι μας, χορταριασμένος και καταπράσινος ο τόπος, ούτε καταλαβαίνεις για πότε σε οδηγεί σε μέρη που περπάτησες στα παιδικά σου χρόνια.
Όμορφη η βόλτα, χαλαρή, μα έλα που ένα αλλιώτικο κουφάρι, «ξέμπαρκο» παράταιρα σε κάποιο οικόπεδο, ήρθε να την ταράξει.
Μνήμες για τσαπαρί, καθετή και ατέλειωτες κουβέντες στη φεγγαράδα των παιδικών μου χρόνων ξύπνησε η βάρκα του κυρ-Θανάση, «φευγάτος» από χρόνια ο ίδιος, γερμένο από τα χρόνια και το μικρό και γνώριμο σκαρί που βρέθηκε στον δρόμο μου.
Πήρα να το ξεχορταριάσω μα κοντοστάθηκα, “άσε τη φύση, όταν έρθει η ώρα πάντα ξέρει τι να κάνει”, θυμήθηκα τον μπάρμπα-Θανάση και τις κουβέντες μας και απομακρύνθηκα…
Ε.Π.
