Παρέμβαση του Μ. Χαρακόπουλου μετά τη συνάντηση με τον Λαρισαίο πανεπιστημιακό και μέλος του συλλόγου “Συνεπιμέλεια” Γ. Καραμανώλη
«Ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δίκαιου, που επεξεργάζεται ειδική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, θα πρέπει να επιλύει σοβαρά προβλήματα που αναδεικνύονται από την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, όπως είναι η ανατροφή των παιδιών από διαζευγμένους γονείς.
Η Ελληνική Πολιτεία, λαμβάνοντας υπόψη το νομικό πλαίσιο που έχει θεσπιστεί σε χώρες που έχουν αντιμετωπίσει πιο νωρίς την έκρηξη των διαζυγίων και της επιμέλειας των παιδιών, οφείλει να χειριστεί το ευαίσθητο αυτό ζήτημα με πρώτιστη έγνοια τη σωστή ανατροφή των παιδιών. Ευελπιστώ, επομένως, ότι οι ρυθμίσεις που προανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας -απαντώντας σε ερώτησή μου- πως θα έρθουν στις αρχές φθινοπώρου για νομοθέτηση στη Βουλή, θα είναι ισορροπημένες και δίκαιες».
Τα παραπάνω δήλωσε ο πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος μετά τη συνάντηση που είχε με τον Λαρισαίο καθηγητή Αρχαίας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης και μέλος του Συλλόγου «Συνεπιμέλεια» κ. Γιώργο Καραμανώλη σχετικά με τις προτάσεις της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την επιμέλεια των παιδιών σε περιπτώσεις διαζυγίων, καθώς και τις τελικές αποφάσεις που θα υιοθετηθούν από το επίσημο κράτος.
Το μέλος του συλλόγου εξέφρασε την αγωνία του για την κατεύθυνση στην οποία θα κινείται η πρόταση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και επιχειρηματολόγησε υπέρ της συνεπιμέλειας των τέκνων. Όπως εξήγησε, «στον σύγχρονο τρόπο ζωής, συνήθως εργάζονται και οι δύο γονείς και στην περίπτωση της ρήξης των σχέσεών τους η πολιτεία θα πρέπει να διαθέτει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο ικανό να ελαχιστοποιήσει τον αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά.
Οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες άλλα και η εμπειρία που αντλείται από παραδείγματα σε άλλες χώρες καταλήγουν στο ότι οι επιπτώσεις ενός διαζυγίου είναι σαφώς υποδεέστερες στις περιπτώσεις όπου δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να διατηρήσουν μια ολοκληρωμένη και ουσιώδη σχέση και με τους δύο γονείς, γεγονός που εξαρτάται και από τον χρόνο που μπορεί να έχουν τα παιδιά, με τον κάθε γονιό χωριστά». Καταλήγοντας, επεσήμανε ότι «θα πρέπει να αποφευχθούν αποφάσεις που απλά θα ‘‘εξωραΐσουν’’ την υπάρχουσα κατάσταση της αποκλειστικής επιμέλειας. Αντιθέτως θα πρέπει να υπάρξουν προτάσεις για ίσο χρόνο, κοινή παρουσία και συνεπιμέλεια και για τους δύο γονείς».
