ΓΡΑΦΕΙ Ο Νίκος Τσικούρας
Δύο χρόνια πριν… Τρέχοντας το Αυθεντικό μαραθώνιο Αθήνας … Πήρα ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής.
Αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι-οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Μαραθώνα, οι ίδιοι άνθρωποι που πριν λίγες μόνο μέρες είχαν ζήσει τον εφιάλτη που στιγμάτισε για πάντα τις ψυχές τους, που θρηνούσαν ακόμη τους αδικοχαμένους ανθρώπους τους, τις περιουσίες τους, τις ζωές τους…
Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι είχαν βγει μαυροντυμένοι να υποστηρίξουν και να χειροκροτήσουν τη δίκη μας προσπάθεια. Στάθηκαν εκεί δείχνοντας σε όλους τη δύναμη και το μεγαλείο τους. Δείχνοντας σε όλους το δρόμο. Και ο δρόμος αυτός τερματίζει μόνο στη δικαίωση.
– Δεν ξεχνώ. Δεν ξεχνάμε. Δε θα σας ξεχάσουμε ποτέ.
