Ο Λαρισαίος Αλέκος Παπαδημητρίου θυμάται το έργο του θείου του με αφορμή την παράσταση του «Θεσσαλικού»
Άγνωστη σε πολλούς η ιστορία και η δράση αρχαιολόγων μα και απλών ανθρώπων που εργάστηκαν για να γλυτώσουν οι θησαυροί του τόπου μας από βομβαρδισμούς, κλοπές και λεηλασίες την περίοδο της κατοχής, ενώ τεράστια ήταν η συμβολή δύο εξαίρετων αρχαιολόγων του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου, που πρωτοστάτησαν στη διάσωση των αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Πρόκειται για μια σπουδαία σελίδα της ιστορίας που αναδείχτηκε μέσα από την παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου «Τα αγάλματα περιμένουν», ξυπνώντας θύμησες στον Λαρισαίο πρώην δημοτικό σύμβουλο Αλέκο Παπαδημητρίου, που συγκινημένος γύρισε τον χρόνο πίσω μιλώντας στο paidis.com για τον θείο του Χρήστο Καρούζο, μεγάλο πρωταγωνιστή εκείνης της εποχής.
«Θυμάμαι να μου αφηγείται πως τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην Αθήνα και τα στρατεύματα κατοχής φτάνουν στο Αρχαιολογικό Μουσείο, άναυδοι διαπιστώνουν ότι οι προθήκες του με όλα τα πολύτιμα εκθέματα είναι άδειες και όλα τα αγάλματα έχουν εξαφανιστεί» μας εξιστορεί ο κ. Παπαδημητρίου, μιλώντας για τον πρώτο ξάδελφο της μητέρας του και τις αφηγήσεις του, την περίοδο που ο Αλέκος Παπαδημητρίου φοιτητής ακόμη άκουγε έκπληκτος από τον τότε διευθυντή του Μουσείου τα όσα είχαν συμβεί.
«Δούλευαν αξημέρωτα, κατέγραψαν τα πάντα και τα έκρυψαν με επιμέλεια στα υπόγεια του μουσείου ρίχνοντας από πάνω μπετόν», συνεχίζει ο κ. Παπαδημητρίου, περιγράφοντας το ζεύγος των αρχαιολόγων για τους οποίους «το Μουσείο ήταν η ζωή τους» και έχαιραν της εκτίμησης και της συντροφιάς του Ν. Καζαντζάκη, του Αγγ. Σικελιανού, αλλά και σπουδαίων Γερμανών αρχαιολόγων της εποχής.
«Με την κατοχή, αν και είχαν κάνει ανώτερες μεταπτυχιακές σπουδές στο Βερολίνο και ήταν μέλη του περίφημου Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, είχαν το θάρρος να ζητήσουν τη διαγραφή τους από αυτό, ενώ δεν έλειψαν ακόμη και Γερμανοί συνάδελφοί τους, που διαφωνώντας με τις χιτλερικές μεθόδους, τους προστάτευσαν μετά την απίστευτη πράξη τους», συνεχίζει ο κ. Παπαδημητρίου, ενθυμούμενος μάλιστα πως στην κηδεία του Χρ. Καρούζου το 1967 πολλοί Γερμανοί συνάδελφοί του έδωσαν το παρών κλαίγοντας με λυγμούς για την απώλεια.
«Αρκεί να σας αναφέρω πως το 1952 με πρωτοβουλία Γερμανών αρχαιολόγων τόσο ο θείος μου όσο και η σύζυγός του εγγράφηκαν ξανά στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, δείγμα της τεράστιας εκτίμησης που τους είχαν», ανέφερε ο κ. Παπαδημητρίου, ενώ κλείνοντας την κουβέντα μας στάθηκε και στο έργο του Ανδρέα Φλουράκη «Τα αγάλματα περιμένουν», σημειώνοντας πως πρόκειται για ένα θαυμάσιο εγχείρημα που αναδεικνύει κρυφές πτυχές μιας σπουδαίας ιστορίας.
«Φυσικά και θα επιδιώξω να το δω και χαίρομαι που ακούω από φίλους πως ήδη το αγκάλιασε η Λάρισα», δυνάμωσε τη φωνή του ο αειθαλής Λαρισαίος, δίνοντάς μας ραντεβού στην παράσταση!
Ειρήνη Παπουτσή
