Σχετικά με την ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λάρισας της 8/8/2020 ο διευθυντής Β/βαθμιας του νομού Ιωάννης Καψάλης σε απάντησή του αναφέρει:
Υπό διαφορετικές συνθήκες θα μου προκαλούσε μεγάλη έκπληξη η ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΛΜΕ ή, για την ακρίβεια, της πλειοψηφίας των δύο από τις τέσσερις παρατάξεις, δηλαδή της ΔΑΚΕ και των Παρεμβάσεων, (υπερψήφισαν πέντε σε σύνολο εννέα) οι οποίες έσπευσαν Σάββατο βράδυ Αυγουστιάτικα και μάλιστα δια περιφοράς (δεν μπορούσαν να περιμένουν μέχρι τη Δευτέρα το πρωί) να με καταγγείλουν.
Φαίνεται πως αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα, που βλέπει η συγκεκριμένη ευκαιριακή πλειοψηφία για να τρέξει σαββατιάτικα μια νύχτα του Αυγούστου και να βγάζει ανακοινώσεις.
Προς τι η βιασύνη άραγε όταν οι άλλες παρατάξεις δήλωσαν ότι δεν είχαν επαρκή στοιχεία προκειμένου να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο; Δεν θα μπορούσαν έστω να μου ζητήσουν εξηγήσεις όπως πάντα μέχρι τώρα έκανε το ΔΣ και, αν δεν τους κάλυπτα, να προέβαιναν στην ανακοίνωση;
Αυτό κατέστη τελικά δυνατό, μετά τις επανειλημμένες, χωρίς επιτυχία προσπάθειες του Δ. Γεωργούση και του Διον. Διονυσίου να αποσπάσουν πάση θυσία μια ανακοίνωση από ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ, προκειμένου να την χρησιμοποιήσουν για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από το Βατερλό, στο οποίο έχουν καταλήξει όσες εκ των πολυάριθμων μηνύσεων εναντίον μου αλλά και άλλων μελών του ΠΥΣΔΕ, έχουν εξεταστεί από τη δικαιοσύνη, έως τώρα. Τον τελευταίο λόγο για την ετερόκλητη αυτή οριακή πλειοψηφία βέβαια τον έχει η εκπαιδευτική κοινότητα, η οποία θα κρίνει ψύχραιμα και μακριά από φωνές και πάθη. Και μακριά από προσωπικές επιδιώξεις και εμπάθειες. Η δημοκρατία και η ελευθερία λόγου και έκφρασης επ’ ουδενί μπορεί να περιλαμβάνει τον διασυρμό, την κατασυκοφάντηση και την ύβρη και αυτό καλύτερα από καθέναν το γνωρίζει η εκπαιδευτική κοινότητα.
Εγκρίνουν, αλήθεια, τις αναίτιες ύβρεις και προσβολές προς εμένα αλλά και συναδέλφους από το δίδυμο Γεωργούση – Διονυσίου, θεωρώντας τες ως δικαίωμα έκφρασης; Πώς αλήθεια υπερασπίστηκαν τους έξι Διευθυντές, οι οποίοι ουσιαστικά «παύθηκαν» από την τέως Περιφερειακή Διευθύντρια, χωρίς προηγούμενη κλήση σε απολογία και με τον κατ’ εξακολούθηση δημόσιο διασυρμό τους από τον Δ. Γεωργούση και οι οποίοι δικαιώθηκαν δικαστικά από το Διοικητικό Εφετείο Λάρισας; Πώς αλήθεια υπερασπίστηκαν τον κατ’ εξακολούθηση αναίτιο δημόσιο διασυρμό συναδέλφων από τον Δ. Διονυσίου;
Αν ο Προεδρεύων (μέλος της ΔΑΚΕ) και το στέλεχος των Παρεμβάσεων στην ΕΛΜΕ θεωρούν φίμωση την προσπάθεια να προστατεύσει κανείς την αξιοπρέπειά του και το κύρος της εκπαίδευσης, ζητώντας απολογία από τους δυο συναδέλφους για τέσσερις από δεκάδες συκοφαντικές και εξυβριστικές επιστολές στον τύπο, ας κάνουν απλώς τον κόπο να τις διαβάσουν και να δουν ποια από αυτά που γράφουν είναι αληθή, ποια είναι υβριστικά και αν ταιριάζει σε εκπαιδευτικό το ύφος και το ήθος που αποπνέουν.
Και αν θεωρούν “πανηγυρική αθώωση” μια για τυπικούς λόγους ακύρωση πειθαρχικής απόφασης από το Πειθαρχικό Συμβούλιο, χωρίς καν να φτάσει να εξετάσει την ουσία, τότε ας διαβάσουν απλώς την απόφαση του Πειθαρχικού.
Και εν πάση περιπτώσει να θυμίσω σε όσους επικαλούνται τη δημοκρατία ότι εκλέχθηκα για τη θέση του Διευθυντή Εκπαίδευσης με ευρύτατη πλειοψηφία, η δε λειτουργία μου ήταν και είναι πάντα ανοιχτή και δημοκρατική υπέρ των συναδέλφων, πάντα με την τήρηση της νομιμότητας και γνώμονα το καλό της εκπαίδευσης, το οποίο όσο και αν τους πονάει γνωρίζει η εκπαιδευτική κοινότητα του νομού.
Κάποια δε από τα μέλη του ΠΥΣΔΕ που ωρύονται (και ομνύουν) στο όνομα της δημοκρατίας να θυμίσω επίσης ότι είναι διορισμένα μέλη από την τ. Περιφερειακή Διευθύντρια και χωρίς καμία άλλη δημοκρατική νομιμοποίηση. Και ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ασκούν διοίκηση κάνοντας άνω-κάτω τα συλλογικά όργανα και την εκπαίδευση εν γένει με βάση προσωπικά κίνητρα, όπως άλλωστε δέχεται η Εισαγγελέας Πρωτοδικών που έθεσε στο αρχείο τη σε βάρος μου και άλλων μελών του προηγούμενου ΠΥΣΔΕ μήνυσή του Διον. Διονυσίου, σε πρώτο τουλάχιστο βαθμό.
Συνδικαλιστικά «παιχνίδια» τέτοιου είδους δεν χωρούν, διότι ο μόνος που προσβάλλεται τελικά είναι η εκπαίδευση.
