Ανακοίνωση του Τομέα Υγείας του ΜΕΡΑ 25 για την “Αξιολόγηση” του ΕΣΥ
Για την υποτιθέμενη αξιολόγηση του ΕΣΥ, γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι έχει κατασκευαστεί ένα σαθρό και παράνομο οικοδόμημα. Το ΜέΡΑ25 τάσσεται υπέρ της αναγκαιότητας της αξιολόγησης των παρόχων υπηρεσιών υγείας με χαρακτήρα δημόσιο και με τρόπο διαφανή, ωστόσο, με το νόμο 4715/2020 – ΦΕΚ 149/Α/1-8-2020, μια αμφιβόλου ποιότητας ιδιωτική εταιρία Α.Ε. (με ποια διεθνή επιστημονικά πρότυπα και κριτήρια άραγε;) που θα «διασφαλίζει» την ποιότητα στην υγεία!
Βάσει του νόμου, ο δημόσιος έλεγχος ανατίθεται στην ΟΔΙΠΥ ΑΕ, μια ανώνυμη εταιρία με άγνωστους μελλοντικούς μετόχους, η οποία θα λειτουργεί υπό ερμαφρόδιτο καθεστώς μείγματος δημοσίου – ιδιωτικού τομέα, με άγνωστους μετόχους και συνεργάτες, χωρίς ουσιαστικά κανέναν έλεγχο παρά μόνο από το αρμόδιο υπουργείο, τα πεπραγμένα της οποίας θα ελέγχονται μόνο από δικαστήριο, μόνο ανά τριετία και μάλιστα χωρίς να παύει η ισχύς τους έως μια τελεσίδικη απόφαση τους, συχνά βραδυπορούσα μέχρι του σημείου να παύει να έχει νόημα, όπως δείχνει η εμπειρία όλων μας.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μια ανώνυμη εταιρία θα έχει, κατά πρωτοφανή τρόπο, τις αρμοδιότητες δημόσιου ελεγκτικού μηχανισμού, κάτι που ανοίγει το δρόμο για την δημιουργία μελλοντικά ανωνύμων εταιριών και για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούνται πολλές νέες εστίες διαφθοράς και ποδηγέτησης των ανυπάκουων, των αντιρρησιών και των μη εχόντων.
Η κυβέρνηση δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν η εταιρία αυτή είναι ιδιωτική Α.Ε. ή δημόσια Α.Ε. μίας μετοχής. Το καθεστώς θυμίζει ιδιότυπη offshore δημόσια εταιρία χρηματοδοτούμενη από τον τακτικό προϋπολογισμό με τα χρήματα των φορολογουμένων. Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει επίσης για περιπτώσεις ιδιωτικών νοσοκομείων ή άλλων που κάνουν δωρεές μέσω τρίτων προς κάποια ευνοϊκή συνεργασία», ενώ τα περιθώρια χρηματοδότησής της είναι τόσο ανοιχτά, ώστε υπάρχει χώρος ακόμη και για την εισροή παράνομου χρήματος.
Χαρακτηριστικό είναι το ότι γίνεται σαφής ονομαστική αναφορά, κάτι πρωτοφανές και απαράδεκτο σε ένα νόμο, σε ιδιωτικό ίδρυμα, έτσι ώστε να μην μπορεί να υπάρξει εύκολα λύση της συνεργασίας, όπως μπορεί να γίνει σε περιπτώσεις άλλων φορέων. Αναφέρονται επίσης γενικά και αόριστα συνεργασίες με μη κυβερνητικές οργανώσεις (που υπάρχουν ή θα δημιουργηθούν, με άγνωστους ιδρυτές, σκοπούς και επιδιώξεις).
Ο νόμος δεν κάνει καμία αναφορά στην ποιότητα των αξιολογητών ούτε και στην απαιτούμενη εκπαίδευσή τους. Προβλέπει αστυνομικές μεθόδους επόπτευσης μέσω ποινών, χρηματικών και άλλων. Καθίσταται υποχρεωτική η αξιολόγηση των δημοσίων δομών αλλά όχι και των ιδιωτικών, για τις οποίες παραμένει προαιρετική. Επιχειρείται να δημιουργηθεί μια στρεβλή εικόνα περί ήδη προβληματικών νοσοκομείων (προφανώς, εξαιτίας των κακοσχεδιασμένων πολιτικών και των μνημονιακών περικοπών) ώστε αυτά να θεωρηθούν το μαύρο πρόβατο της υγείας και κατόπιν να δοθούν, μέσω τρίτων οργανισμών, προς «εξυγίανση» από ιδιώτες.
Ως προς τη σκοπιμότητα αυτών των πρακτικών, ας μην ξεχνάμε το παράδειγμα των ασφαλιστικών ταμείων, τα αποθεματικά των οποίων «παίχτηκαν» κυριολεκτικά στον τζόγο στα καζίνο των χρηματιστηρίων και κατόπιν συγχωνεύθηκαν όλα σε ένα προς «εξυγίανση», ενώ η ευθύνη ρίχτηκε στους «κακούς» συνταξιούχους και όχι στις πολιτικές ψηφοθηρικές αποφάσεις, που σκοπό είχαν να παρουσιάσουν μια πλασματική ανάπτυξη, των αριθμών και όχι των ανθρώπων.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει, οι προθέσεις είναι ξεκάθαρες: οι μοριακές εξετάσεις για την πανδημία Covid-19, ήδη παραχωρήθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες σε συγκεκριμένο ιδιωτικό κέντρο, με πολλαπλάσιο κόστος για το δημόσιο ταμείο, με δικαιολογία την «αιφνίδια» ανεπάρκεια, η οποία φυσικά και θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί και αποφευχθεί. Υπενθυμίζουμε ότι δύο σχετικά ερωτήματα που είχαν τεθεί από τον Τομέα Υγείας του ΜέΡΑ25 προς το Υπουργείο Υγείας έχουν μείνει αναπάντητα.
Νομοθετήθηκε έτσι, με λίγα λόγια, η πλήρης ιδιωτικοποίηση της υγείας, αφού κατέστη νόμιμο, ο πολίτης να πάψει να έχει πλέον πρόσβαση στη δημόσια υγεία λόγω κόστους, ενώ και οι εργαζόμενοι και κατ’ επέκταση όλοι οι επαγγελματίες υγείας, θα μπορούν να χάσουν τη δουλειά τους ή να γίνουν είλωτες, ευγνώμονες για ένα μισθό πείνας, με εξαντλητικά ωράρια σε απάνθρωπες συνθήκες, με κριτήριο την εξαγωγή κέρδους από ένα αγαθό που μέχρι σήμερα είναι δημόσιο. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι γνωστό και το έχουμε δει και σε άλλα κράτη. Οι έχοντες θα έχουν την ευκαιρία να λάβουν ιατρική βοήθεια και παροχές, ενώ η μεσαία και η κατώτερη τάξη θα αφεθούν στην τύχη τους. Η αξιολόγηση αυτού του είδους θα οδηγήσει, αν δεν οδηγεί ήδη, εκ των πραγμάτων σε διαλογή του ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με εισοδηματικά κριτήρια, ενώ υποτίθεται ότι ακριβώς αυτή τη διαλογή πασχίζουμε, με τη θυσία ακόμη και ατομικών ελευθεριών, να αποφύγουμε στην πανδημία Covid-19! Αυτή την κοροϊδία θέλουμε;
