Το άρθρο του πρωθυπουργού σε τρεις ευρωπαϊκές εφημερίδες προκαλεί ορισμένα ερωτήματα για την πορεία που έχει χαράξει στη διαχείριση της σοβαρής ελληνοτουρκικής κρίσης:
- Αρκούν πλέον οι δηλώσεις, τα άρθρα και η αναμονή της “εξωτερικής παρέμβασης” για να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας;
- Γράφει για “έγγραφη συμφωνία του Βερολίνου”, μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας για την οποία οι Έλληνες πολίτες δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα! Δεν γνωρίζουμε αν ξέρουν και τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου τι συμφωνήθηκε, όπως γράφει ο πρωθυπουργός, από τα οποία υπαναχώρησε η Τουρκία.
- Γράφει ο πρωθυπουργός για “διαφορές” με την Τουρκία. Ποιες είναι οι διαφορές; Απ΄ όσο γνωρίζουμε όλοι εμείς οι Έλληνες πολίτες μία είναι η διαφορά μας με την Τουρκία. Έχει αλλάξει αυτή η θέση;
- Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται βέβαιος ότι η ΕΕ θα αποφασίσει αποτελεσματικές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας αν δεν αλλάξει στάση έναντι της Ελλάδας. Μακάρι να είναι έτσι και να γνωρίζει ο πρωθυπουργός κάτι παραπάνω που του δίνει αυτή τη βεβαιότητα. Τα σημάδια δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά.
Κατά τ΄ άλλα αφήνουμε τον περαιτέρω σχολιασμό του άρθρου Μητσοτάκη στην πάντα ψύχραιμη πένα του κ.Στέλιου Φενέκου ,Υποναύαρχου ε.α και προέδρου της Κοινωνίας Αξιών. Γράφει:
“Διάβασα με προσοχή την επιστολή – άρθρο του πρωθυπουργού στα ξένα ΜΜΕ.
Αβασάνιστη, εγωκεντρική κάποιες στιγμές, λες και η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι προσωπική υπόθεση του κ. Μητσοτάκη (και μάλιστα διαχρονικά, με την άκαιρη προσωπική σύνδεση που επιδιώκει με την αναφορά στο θείο του πατέρα του), με αντιφάσεις, αυτοαναιρέσεις, υπεκφυγές, διαστρεβλώσεις γεγονότων και καταφανή αδυναμία στις νομικές ερμηνείες που επιχειρεί (για να καλύψει τις ασυνέπειες).
Φθάνει στο σημείο να μιλάει ο ίδιος εξ ονόματος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να προκαταλαμβάνει τις ενέργειες των κρατών μελών της (και θα δεχθεί κριτική γι αυτό)!
Δεν εμβαθύνω περισσότερο, για να μην δώσω έτοιμα επιχειρήματα στην Τουρκική πλευρά.
Αλλά αν νομίζει, ότι δεν θα γίνει η επιστολή του αυτή (και τα αδύναμα σημεία της), αντικείμενο εκμετάλλευσης από την Τουρκία είναι γελασμένος.
Απορώ όχι μόνο με την άγνοια κινδύνου για να εκτεθεί έτσι διεθνώς και δημόσια (η επιστολή αυτή είναι επίσημο έγγραφο εξωτερικής πολιτικής που λαμβάνεται υπ΄ όψη μάλιστα από κάθε διεθνές δικαστήριο), αλλά και με την ανεπάρκεια των συμβούλων και υπουργών του (έαν όμως την έγραψε μόνος του και δεν τους συμβουλεύθηκε, τότε είναι μεγάλο θεσμικό ατόπημα)”.
militaire.gr
