Το «ξεκαθάρισμα» των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κεντρικής κυβέρνησης αποτελεί το αντικείμενο του νέου νομοσχεδίου το οποίο το υπουργείο Εσωτερικών θα θέσει τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση. Το εν λόγω νομοσχέδιο αποτέλεσε θέμα στην ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την Τρίτη 6 Οκτωβρίου, στο υπουργείο, με τη συμμετοχή του υπουργού και του υφυπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου και Θεόδωρου Λιβάνιου, καθώς και των περιφερειαρχών.
Στη σύσκεψη, ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Θεσμών Κοινωνικής Προστασίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Ξενοφών Κοντιάδης –πρόεδρος της επιτροπής τεχνοκρατών που συγκρότησε το υπουργείο Εσωτερικών, με αντικείμενο τη δημιουργία του πλαισίου για τη μεταρρύθμιση του κράτους– ανέλυσε τις βασικές αρχές και παραμέτρους του νομοσχεδίου, τους βασικούς πυλώνες του οποίου προτείνεται να αποτελούν:
α) Η ενίσχυση του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης με τη μεταφορά στις Περιφέρειες των περισσότερων αρμοδιοτήτων από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, στις οποίες παραμένουν μόνο οι αρμοδιότητες που προβλέπει το Σύνταγμα (μεταξύ των οποίων η διαχείριση των δασών και των υδατικών πόρων).
β) Η μεταφορά στις Περιφέρειες –και συγκεκριμένα στις Γενικές Διευθύνσεις Υγείας– όλης της υποδομής της πρωτοβάθμιας υγείας (ΤΟΜΥ, Κέντρα Υγείας, πολυϊατρεία).
γ) Η μεταφορά στις Περιφέρειες της επαγγελματικής εκπαίδευσης στο σύνολό της (ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, Σχολές ΟΑΕΔ, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, εκπαίδευση ενηλίκων, γεωργικές, τουριστικές σχολές), ενώ ιδρύεται Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Κοντολογίς, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της επιτροπής, ένας από τους δυο άξονες του σχεδίου είναι η εκπαίδευση και συγκεκριμένα προδιαγράφεται… σύσφιγξη της σχέσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που σήμερα περιορίζεται στα σχολικά κτίρια. Χωρίς να είναι γνωστές οι προτάσεις για τις διαδικασίες μισθοδοσίας δασκάλων και καθηγητών, φαίνεται να προκρίνεται να περάσουν στους ΟΤΑ όλοι οι τύποι επαγγελματικής εκπαίδευσης, οι προσλήψεις μη διδακτικού προσωπικού, υποστηρικτικές σχολικές δομές, ακόμα και μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και να ενισχύονται ο ανταγωνισμός και η αξιολόγηση.
Είναι γεγονός ότι, με βάση τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ε.Ε., διαχρονικά οι κυβερνήσεις έχουν αναθέσει στην Τοπική Διοίκηση σημαντικό ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και στον χώρο της Εκπαίδευσης. Η εμπλοκή αυτή αφορά όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης –Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, Τριτοβάθμια– και ήδη υλοποιείται για το σύνολο των βαθμίδων, φυσικά με διαφοροποιήσεις στην ταχύτητα προώθησης.
Η προτεραιότητα που δίνεται τώρα στην Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι γιατί ο τομέας αυτός συνδέεται αντικειμενικά πιο άμεσα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων σε κλαδικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Είναι αποτέλεσμα των αναγκών προετοιμασίας τεχνικού επαγγελματικού προσωπικού χαμηλού επιπέδου ειδίκευσης μέσα από τα ΕΠΑΛ, σε συνάρτηση με τους κλάδους της οικονομίας που το απαιτούν.
Βασικός στόχος της κυβέρνησης με την ολοκληρωτική πρόσδεση της εκπαίδευσης στις Περιφέρειες και στους δήμους είναι η καθήλωση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση και η μετάθεση του κόστους λειτουργίας των σχολικών μονάδων ουσιαστικά στους εργαζόμενους, με την επιβολή τοπικής φορολογίας και εν τέλει η διείσδυση εταιρειών-χορηγών. Αυτό είναι το φτηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς.
Παράλληλα, η πρόταση για αποκέντρωση είναι δεμένη με ένα νήμα με τη λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας, τη διαφοροποίηση στο ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση και τη θεσμοθέτηση και την ενίσχυση του ρόλου της γονεϊκής επιλογής, της δυνατότητας δηλαδή των γονιών να επιλέξουν σχολείο. Η «χημεία» τους έχει ως βασικό στόχο την αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Το πρώτο βήμα της πολιτικής της αποκέντρωσης/περιφερειοποίησης της εκπαίδευσης, τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η παράδοση των παιδικών σταθμών στους δήμους. Αποτέλεσμα; Οι περισσότεροι δήμοι επιβάρυναν τους εργαζομένους με τη χρηματοδότηση των παιδικών σταθμών, με αυξήσεις στα δίδακτρα ή τροφεία και άλλες έκτακτες εισφορές. Επιπλέον, οι παιδικοί σταθμοί μετατράπηκαν σε πεδία εφαρμογής των ελαστικών μορφών εργασίας, αφού οι περισσότεροι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έργου, έτσι ώστε να βρίσκονται σε κατάσταση εργασιακής ομηρίας.
Είναι φανερό ότι μέσα από την επιχείρηση «Αποκέντρωση της Εκπαίδευσης» προωθείται η ιδιωτικοποίηση και δοκιμάζεται συνολικά το μοντέλο του ευέλικτου, «αποκεντρωμένου» σχολείου της αγοράς.
efsyn.gr
