Ανακοίνωση της Προοδευτικής Ενότητας Εκπαιδευτικών που αποσύρει τα ψηφοδέλτιά της από τις εκλογές για την ανάδειξη αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια
Είναι πλέον σαφές ότι η κουλτούρα της αυθαιρεσίας, της αυταρχικότητας, της περιφρόνησης στο διάλογο και στις δημοκρατικές διαδικασίες αποτελούν καταστατικά στοιχεία της πολιτικής της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας.
Για μια ακόμη φορά – και θα αγωνιστούμε να είναι η τελευταία-, η Υπουργός Παιδείας νομοθετεί χωρίς διαβούλευση, απροειδοποίητα, με τροπολογία σε άσχετο με την Παιδεία νομοσχέδιο μία πολύ σημαντική ρύθμιση που αλλάζει δομικά όχι μόνον τον τρόπο ανάδειξης των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών αλλά τον πυρήνα των συλλογικών μας διαδικασιών.
Και το κάνει με τρόπο που προδίδει ότι οι πραγματικοί στόχοι είναι άλλοι από το να εισαγάγει απλά μία «τεχνολογική καινοτομία» στην εκλογική διαδικασία.
Αρκεί να θέσει κανείς κάποια βασικά ερωτήματα:
- Γιατί ένα μέτρο όπως αυτό της ηλεκτρονικής κάλπης που σε άλλες χώρες δοκιμάζεται πιλοτικά για πολλά χρόνια και με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων, εδώ επιδιώκεται να εφαρμοστεί με μια τροπολογία μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα;
- Γιατί εισάγεται ως μοναδικός και αποκλειστικός τρόπος ψηφοφορίας τη στιγμή που όπου επιχειρήθηκε να εισαχθεί, προβλήθηκε ως συμπληρωματικός και εναλλακτικός τρόπος στη δια ζώσης με αυτοπρόσωπη παρουσία ψηφοφορία;
- Γιατί αγνοούνται και παρακάμπτονται οι βάσιμες επιφυλάξεις για την διασφάλιση της μυστικότητας, της καθολικότητας και της αμεσότητας της ψηφοφορίας;
Σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπως στην Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, όπου διατέθηκαν μεγάλα κεφάλαια και πολύς χρόνος για τη δοκιμή των ψηφιακών πλατφορμών, διαπιστώθηκε ευπάθεια των συστημάτων σε κυβερνοεπιθέσεις και ανέκυψαν νομικά προβλήματα σχετικά με το αδιάβλητο. Έτσι σήμερα καμία χώρα, πλην της Εσθονίας, δεν εφαρμόζει την ηλεκτρονική κάλπη σε εθνικό επίπεδο. Αλλά και εκεί χρησιμοποιείται συμπληρωματικά στην ψήφο με φυσική παρουσία, ενώ μόλις το 30% των ψηφοφόρων την επιλέγει έναντι του «παραδοσιακού» συστήματος.
Είναι προφανές ότι Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να προβάλει τη ρύθμιση αυτή ως εκσυγχρονιστική τομή. Κάτι τέτοιο εξάλλου της είναι απαραίτητο για το κίβδηλο μεταρρυθμιστικό της αφήγημα που προς το παρόν ξεγελά ακόμη αρκετούς.
Η αλήθεια λοιπόν είναι, ότι η αναμέτρηση αυτή δεν αφορά αποκλειστικά και μόνον την ηλεκτρονική ψηφοφορία, που θα μπορούσε, κάτω από άλλες συνθήκες και με τους όρους και τους περιορισμούς που περιγράφτηκαν, να αποτελέσει αντικείμενο διαβούλευσης ως συμπληρωματικός τρόπος ψηφοφορίας.
Αυτή είναι μία αναμέτρηση με την πολιτική της επιβολής, του αυταρχισμού, της επίδειξης πυγμής, της περιφρόνησης των δημοκρατικών διαδικασιών.
Είναι αναμέτρηση με μια συνολικότερη αντιεκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση, σε έκταση που δεν έχει ανάλογο προηγούμενο στη μεταπολίτευση.
Και για την αναμέτρηση αυτή η Κυβέρνηση επέλεξε τον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Σήμερα όμως διαμορφώνεται ένα απόλυτα αρραγές εκπαιδευτικό κίνημα κατά του αυταρχισμού, των παλαιοδεξιών και νεοθατσερικών μεθόδων και πρακτικών.
Όλοι οι εκπαιδευτικοί ενωμένοι υπερασπιζόμαστε τις αξίες και τα οράματα των συλλογικών αγώνων μας.
Αποσύρουμε τα ψηφοδέλτιά μας σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο.
Αγωνιζόμαστε για μια δημόσια παιδεία, που θα ανοίγει τα μεγάλα ζητήματα των σημερινών κοινωνιών της μάθησης.
