ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιώργος Κουκούλης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Σε ανακοίνωση της η Τ.Ε. ΔΑΚΕ καθηγητών Ν. Λάρισας, προφανώς ενοχλημένη, από την ίδρυση των Ακηδεμόνευτων Δημοκρατών Καθηγητών Ν. Λάρισας, εκτός των όσων άλλων αναφέρει, κάνει αναφορά και στο πρόσωπο μου ως προσωρινού Προέδρου των Α.ΔΗ.Κ. κατηγορώντας με ως βουβό συνοδοιπόρο, του συναδέλφου κ. Κοντσιώτη (προφανώς και τα υπόλοιπα μέλη της συντονιστικής των Α.ΔΗ.Κ. είναι βουβοί συνοδοιπόροι).
Προβληματίστηκα, παρά πολύ, αν θα έπρεπε να απαντήσω, σε συναδέλφους που με γνωρίζουν, ξέρουν τον χαρακτήρα μου, που τους τίμησα με την ψήφο μου , που τους στήριξα για να εκλεγούν και να είναι εκλεγμένοι, (ενώ εγώ δεν είμαι), όμως η τιμή και η αξιοπρέπεια μου δεν μου το επιτρέπουν.
Στα 15 χρόνια που βρίσκομαι στο Νομό Λάρισας, συμμετείχα στα ψηφοδέλτια της ΔΑΚΕ Λάρισας, χωρίς να διεκδικήσω ποτέ την εκλογή μου, λόγω πολλών επαγγελματικών υποχρεώσεων, προσπαθώντας με την παρουσία μου και τις πράξεις μου να βοηθήσω στην επίτευξη των στόχων της, πιστός στις αρχές της, οι οποίες και με εκφράζουν.
Συμμετείχα, σε όσες ολομέλειες μπορούσα λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων, εκφράζοντας με παρρησία την άποψη μου. Δεν συμμετείχα στις συντονιστικές, όλα αυτά τα χρόνια για να έχω βιώσει την “κηδεμονία” του συναδέλφου κ. Κοντσιώτη.
Αλήθεια όλοι οι συνάδελφοι που ήταν μέλη της συντονιστικής της ΔΑΚΕ Λάρισας όλα αυτά τα χρόνια, ήταν κηδεμονευόμενοι από τον κ Κοντσιώτη;
Ο κ. Κοντσιώτης ήταν ο απόλυτος άρχων και αυτοί βουβοί συνοδοιπόροι του;
Ότι αποφασιζόταν στη ΔΑΚΕ Λάρισας ήταν απόψεις του κ Κοντσιώτη;
Αν όντως είναι έτσι, τότε εξ ιδίων κρίνουν και με κατηγορούν ως βουβό συνοδοιπόρο.
Εγώ πάντως βουβός δεν υπήρξα ποτέ, πόσο μάλλον βουβός συνοδοιπόρος κανενός.
Αλήθεια αν είχα αποδεχθεί την πρόταση να είμαι υποψήφιος με τη ΔΑΚΕ θα ήμουν βουβός συνοδοιπόρος;
Είναι γνωστό σε όλους, καθώς, έχω δημοσιοποιήσει την προσπάθεια μου, για να βρεθεί συναινετική λύση στο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί.
Όμως, τόσο εγώ, όσο και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί, που προσπάθησαν να συμβιβάσουν την κατάσταση, βρήκαμε τοίχο από την πλευρά της Τ.Ε. της ΔΑΚΕ Λάρισας. Ακόμα και την τελευταία ημέρα πριν την κατάθεση των υποψηφιοτήτων, περίμενα και περιμέναμε, μετά από προσπάθεια συναδέλφου, να γίνει μια κίνηση για να μην οδηγηθούμε στη ρήξη.
Μάταια. Η απόφαση ήταν ειλημμένη. Για να υπάρξει λύση, ζητούσαν δηλώσεις μετανοίας, και όχι μια δημοκρατική γενική συνέλευση. Έπρεπε να καθαρίσει το τοπίο, προφανώς αισθάνονται τύψεις για τη ” βουβαμάρα” τόσα χρόνια!!!!
Αυτή η συμπεριφορά και η άρνηση να καταβληθεί προσπάθεια για να βρεθεί λύση, με ενόχλησαν και με οδήγησαν να συμμετάσχω στην νέα συνδικαλιστική παράταξη των Α.ΔΗ.Κ. στην οποία συμμετέχουν και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, που δεν είναι βουβοί συνοδοιπόροι του κ. Κοντσιώτη.
Η απόφαση της ίδρυσης των Α.ΔΗ.Κ. ήταν ομόφωνη με δημοκρατικές διαδικασίες.
Όσον αφορά, την υποψηφιότητα μου για μέλος του ΠΥΣΔΕ Λάρισας , νομίζω ότι, με τα 34 χρόνια υπηρεσίας , 13 χρόνια Διευθυντής, είχα το δικαίωμα να διεκδικήσω την θέση. Δεν μου το ζήτησε κανείς, δεν απευθύνθηκα σε κανένα Βουλευτικού Γραφείο, δεν ζήτησα τη στήριξη κανενός. Έκανα την αίτηση, όμως δεν κρίθηκα ” κατάλληλος ” και δεν επιλέχθηκα.
Κριτές όλων μας οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί.
Οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί δεν συνάδουν με το λειτούργημα που υπηρετούμε.
