Οι Ένοπλες Δυνάμεις θα ήταν, ίσως, αχρείαστες αν όλα τα έθνη ήταν προσανατολισμένα στις αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης, της αμοιβαίας κατανόησης και του σεβασμού στην διατήρηση του εδαφικού status quo.
Από την στιγμή που ορισμένα έθνη, θεωρούν ότι οι αξιώσεις τους υπερέχουν έναντι όλων των άλλων κι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις τους από αμυντικές, δύνανται να συμπεριφέρονται ως εν δυνάμει επιθετικές και εργαλείο ενίσχυσης «αλυτρωτικών» βλέψεων, καλώς ή κακώς, όλοι οι υπόλοιποι αναγκάζονται να βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα για το «απευκταίο».
Η χώρα μας, η Ελλάδα, έχει το αμφίβολο «προνόμιο» να βρίσκεται ακριβώς στο κατώφλι μιας ισχυρής Ένωσης κρατών, της Ε.Ε., η οποία ωστόσο αδυνατεί να αποκτήσει μια ενιαία φωνή, σε σχέση με τη στάση της στα υπάρχοντα προβλήματα της «διεθνούς σκακιέρας».
Έχει το αρνητικό «προνόμιο» να συνορεύει με μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που συνιστούν κίνδυνο για μια εν δυνάμει καλή γειτονία: αίσθηση υπεροχής έναντι των γειτόνων της, αλυτρωτισμό, διάθεση αλλαγής των υπαρχόντων συνόρων, καθώς και των Διεθνών Συνθηκών που τα υπαγόρευσαν.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες νιώθουμε, μεγάλο σεβασμό για όλες τις γυναίκες και του άντρες των Ενόπλων Δυνάμεών μας, που με αυταπάρνηση, κάτω από αντίξοες πολλές φορές συνθήκες, συνθήκες ζωής, αλλά και οικονομικές συνθήκες, προστατεύουν ό,τι πολυτιμότερο ως χώρα διαθέτουμε: την Ανεξαρτησία μας και την αίσθηση Ελευθερίας.
Προφανώς, για ένα λαό, τόσο το πνεύμα Ανεξαρτησίας, όσο και η αίσθηση Ελευθερίας, δεν είναι απλά συνθήματα, ούτε βεβαίως διατίθενται δωρεάν.
Ανελαστικά, συνεπάγονται αυξημένα έξοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως συνεπάγονται και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς ενός διαστήματος λίγων μηνών από τη ζωή κάθε κληρωτού.
Γνωρίζουμε, επιπλέον, από την σχετικά πρόσφατη ιστορία μας, ότι η σχέση μεταξύ λαϊκής βούλησης για αντιπροσωπευτικότητα και Δημοκρατία και οι επιλογές της «παλαιάς κοπής» στρατιωτικής ηγεσίας – που πλέον ανήκει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας – δεν ήταν πάντοτε αγαστές.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από τη δεκαετία του 1980 και μετά, μερίμνησαν με συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές (αποχουντοποίηση, ένταξη των παραγωγικών Στρατιωτικών Σχολών στο σύστημα των Πανελληνίων εξετάσεων κ.λπ.) να γεφυρώσουν δια παντός αυτές τις διαφορές.
Έκτοτε, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας αποτελούν αναπόσπαστο και οργανικό τμήμα του λαού μας, απολύτως συνδεδεμένες με τις επιδιώξεις του, τις ελπίδες του, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλα τα στελέχη μας, όπως και στους κληρωτούς που υπηρετούν την θητεία τους.
Τους θυμόμαστε πάντοτε με ευγνωμοσύνη, κάθε μέρα, πολύ περισσότερο τη σημερινή ημέρα – την δική Τους ημέρα …
