Από τα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου η χώρα στροβιλίζεται στη δίνη της πανδημίας με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη ζωή των πολιτών, την εργασία και την προοπτική τους, για τη δημόσια υγεία, την κοινωνική και οικογενειακή γαλήνη, για την οικονομία.
Αν δούμε τη μεγάλη εικόνα, αμέσως διαπιστώνουμε ότι με εξαίρεση τους τρεις μήνες του περσινού καλοκαιριού και δύο του φθινοπώρου, η χώρα επί σχεδόν επτά μήνες βρίσκεται σε καραντίνα. Πρόκειται για μια οδυνηρή πραγματικότητα που γίνεται ακόμη οδυνηρότερη αν ληφθεί υπόψη ότι η κυβέρνηση, σε όλο αυτό το διάστημα, δεν έμαθε κανέναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας πέραν της καραντίνας.
Τραγικό παράδειγμα είναι αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες. Επιβλήθηκε εγκλεισμός τον περασμένο Νοέμβριο, με αποτέλεσμα να ανακοινώσει χθες ο πρωθυπουργός πως τον προηγούμενο εγκλεισμό θα τον διαδεχτεί από αύριο ένας αυστηρότερος, τουλάχιστον για την Αττική, και βλέπουμε.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως όταν ένα περιοριστικό μέτρο αντικαθίσταται από ένα δεύτερο αυστηρότερο, το προηγούμενο απέτυχε παταγωδώς. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και δεν ανατρέπεται με οποιοδήποτε προπαγανδιστικό τέχνασμα σκαρφιστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη μαζί τους.
Πέρσι το καλοκαίρι κατάργησαν όπως όπως κάθε περιορισμό για χάρη του τουρισμού. Αποτελέσματα καλά στην οικονομία δεν έφεραν. Εφεραν όμως το δεύτερο κύμα της πανδημίας, το οποίο επιχείρησαν να σταματήσουν με περιοριστικά μέτρα τύπου ακορντεόν (άνοιξε-κλείσε) ή βεντάλιας που, ως σχήμα λόγου, φαίνεται πως αρέσει περισσότερο στον πρωθυπουργό.
Ούτε αυτή η πρακτική απέδωσε, με αποτέλεσμα να επικαλούνται ως αιτία οτιδήποτε εκτός από τις δικές τους ευθύνες. Τώρα κρύβονται πίσω από τις μεταλλάξεις του ιού. Αλλά οφείλουν να απαντήσουν σε αμείλικτα ερωτήματα.
Εκαναν τίποτε για να εμποδίσουν το πρόβλημα στις εστίες μαζικής μετάδοσης; Οχι. Αντιμετώπισαν το πρόβλημα του συνωστισμού στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα σχολεία; Οχι. Θωράκισαν τη δημόσια υγεία; Οχι βέβαια.
Μέχρι πρότινος μας έλεγαν πως τα παιδιά δύσκολα κολλάνε τον ιό και δύσκολα τον μεταδίδουν. Τώρα μας λένε ακριβώς το αντίθετο. Μήπως έκαναν κάτι για τη στοχευμένη αντιμετώπιση του ιού; Τίποτα δεν έκαναν γιατί τίποτε δεν έμαθαν. Αλλά αυτοί που πληρώνουν τον λογαριασμό της δικής τους ανικανότητας είμαστε εμείς.
efsyn.gr (Η άποψη από την έντυπη έκδοση)
