ΓΡΑΦΕΙ Ο Νίκος Κακαγιάννης, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μέλος του Συντονισμού Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων Λάρισας
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Όσο καθυστερούν οι εμβολιασμοί, οι εξετάσεις και οι θεραπείες σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο περισσότερο θα αντέξει ο κορονοϊός και θα αυξάνεται η πιθανότητα για νέες μεταλλάξεις. Επιπλέον, μεγαλώνει η πιθανότητα τα σημερινά εμβόλια να καταστούν αναποτελεσματικά και να γίνει δυσκολότερη η αντιμετώπιση της πανδημίας.
O υπουργός Υγείας, Β. Κικίλιας, παρουσιάζοντας το εθνικό σχέδιο εμβολιασμού, προέβλεπε 1.018 εμβολιαστικά κέντρα που θα εκτελούσαν 2.117.440 εμβολιασμούς κάθε μήνα. Μέχρι σήμερα έχουν εμβολιαστεί μόνο 270.000 πολίτες και υπολογίζεται ότι στο τέλος Σεπτεμβρίου θα επιτευχθεί εμβολιαστική κάλυψη του 23% του πληθυσμού ποσοστό που απέχει πολύ από το στόχο που είχε τεθεί. Η αποτυχία του σχεδιασμού της Κυβέρνησης είναι ολοφάνερη και τώρα προσπαθούν να αποποιηθούν το πολιτικό κόστος για την αποτυχημένη πολιτική επιλογή τους. Την ίδια αποτυχημένη πολιτική εφάρμοσε η Ε.Ε. γι’ αυτό βλέπουμε τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην Ε.Ε., την Μ. Βρετανία και τις εταιρίες εμβολίων. Για πρώτη ίσως φορά παρατηρείται τόσο έντονη “ενδοοικογενειακή” κόντρα μέσα στην Ε.Ε., με αποτέλεσμα χώρες (Ουγγαρία, Γερμανία) να αυτονομούνται και να αγοράζουν το Ρωσικό ή το Κινέζικο εμβόλιο, κόντρα στις αποφάσεις της.
Ο μύθος της αλληλέγγυας Ευρώπης για μια ακόμη φορά καταρρίπτεται. Ακολουθώντας πιστά τις αποφάσεις της Κομισιόν η Κυβέρνηση αποφεύγει να απαντήσει στην πρόταση της Ρωσίας για συμπαραγωγή του εμβολίου. Σημειώνουμε ότι φτωχότερες χώρες κατηγορούν την Ε.Ε. πως κρατάει για λογαριασμό της μεγάλες ποσότητες εμβολίων που προορίζονταν για αυτές. Μια αληθινή μάχη έχει ξεσπάσει την οποία βέβαια κερδίζουν οι χώρες που κάνουν τις υψηλότερες προσφορές. Ο αυξανόμενος εθνικισμός των εμβολίων ενδέχεται να οδηγήσει σε αντίποινα και να προκαλέσει προβλήματα στον παγκόσμιο εφοδιασμό. Όμως γιατί η χώρα μας, η Ε.Ε. και οι περισσότερες χώρες έπεσαν έξω στους στόχους που έβαλαν για τον εμβολιασμό του πληθυσμού τους; Γιατί υπάρχουν καθυστερήσεις στην παγκόσμια παραγωγή εμβολίων αλλά και στον εφοδιασμό των κρατών;
Η πραγματικότητα λέει ότι τα προγράμματα εμβολιασμού εξελίσσονται με τους ρυθμούς που επιβάλλουν ο επιχειρηματικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός και η προστασία της πατέντας των φαρμακευτικών ομίλων με σκοπό το μέγιστο κέρδος. Ένα σημαντικό «όπλο» προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πανδημία, βρίσκεται δυστυχώς στα χέρια των μονοπωλίων του Φαρμάκου. Αυτά καθορίζουν την παραγωγή και διάθεση των εμβολίων, τους ρυθμούς παραγωγής τους και την σειρά των κρατών που θα τα προμηθευτούν. Αυτά κατέχουν τις πατέντες, ιδιοποιούνται την τεχνογνωσία και επωφελούνται από την έλλειψη εμβολίων για να διατηρούν υψηλά τις τιμές τους. Οι λαοί για μια ακόμη φορά είναι όμηροι των μονοπωλιακών φαρμακευτικών ομίλων και της πολιτικής στήριξης τους από όλες τις Αστικές Κυβερνήσεις. Η αντιμετώπιση της πανδημίας μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αυτή την αλήθεια δεν μπορούν να την κρύψουν πλέον όσο και να το προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν.
Η πανδημία δεν είναι μια έκτακτη κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπισθεί με έκτακτα μόνον μέτρα.
Τα εμβόλια αποτελούν θεωρητικά σπουδαίο όπλο εναντίον της πανδημίας. Ωστόσο θα πρέπει να αποφευχθεί η δημιουργία κλίματος ευφορίας γύρω από την επίδρασή τους στην εξέλιξη της νόσου. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το εμβόλιο από μόνο του δεν μπορεί να ανακόψει την πανδημία όπως εξελίσσεται η νόσος. Η πραγματική συμβολή των εμβολίων στην ανάσχεση της πανδημίας θα γίνει εμφανής όταν εμβολιαστεί μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας (τουλάχιστο 70% του πληθυσμού). Σήμερα δυστυχώς το ποσοστό των εμβολιασμένων είναι 10 φορές μικρότερο, από ότι είχε σχεδιασθεί και εξαγγελθεί.
Οι μαζικοί εμβολιασμοί χρειάζονται υποδομές, πλειάδα (ποσοτικά και ποιοτικά) υγειονομικού και διοικητικού προσωπικού και επάρκεια εμβολίων. Οι μετακινήσεις από τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) στα εμβολιαστικά κέντρα, αδειάζοντας ουσιαστικά τα Κέντρα Υγείας, τα ΤΟΜΥ και τα Περιφερειακά Ιατρεία από το ελάχιστο υγειονομικό δυναμικό που είχε απομείνει και η εντατικοποίηση της εργασίας δεν αποτελούν λύση όπως και η επίκληση της ατομικής ευθύνης και τα lockdowns. Για να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες του τρίτου κύματος της πανδημίας, ξεχωριστό και ειδικής αξίας μέτρο που πρέπει να ληφθεί είναι η έκτακτη και γενναία ενίσχυση των πρωτοβάθμιων κέντρων υγείας.
Παράλληλα χρειάζεται η ενίσχυση των νοσοκομείων με μόνιμο προσωπικό, κλίνες ΜΕΘ, ειδικούς αναπνευστήρες, εξειδικευμένα φάρμακα, εκτεταμένα προγράμματα πρόληψης από τις δομές ΠΦΥ. Απαιτείται μακρόχρονη προσέγγιση και αντίστοιχος σχεδιασμός των εμπλεκόμενων υπηρεσιών. Το πολυτιμότερο όπλο για την ανάσχεσή της είναι η ενίσχυση της δημόσιας υγείας με παρεμβάσεις στην κοινότητα που περιορίζουν τη μετάδοση του ιού. Η αντιμετώπισή της θα γίνει κατορθωτή αν η Κυβέρνηση, αντί για μέτρα << δημόσιας τάξης >> , πάρει ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας.
Αν ενισχύσει την ΠΦΥ ώστε να αντιμετωπιστεί ο ιός στην κοινότητα με μέτρα πρόληψης. Aν καταργηθεί το εμπόδιο της πατέντας που διαφυλάσσει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων Φαρμάκου με αποτέλεσμα να φρενάρει τη μαζική παραγωγή του εμβολίου. Αν υλοποιήσει τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών, αντί να καλεί σε απολογία τους Προέδρους της ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΥΝ, ΕΝΙΘ για να τους τρομοκρατήσει προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις εναντίον της αντιλαϊκής της πολιτικής. Η ανάπτυξη των παραπάνω υπηρεσιών θα διευρύνει τις δυνατότητες ελέγχου της επιδημίας σε τοπικό επίπεδο και θα απομακρύνει την ανάγκη γενικευμένων lockdowns.
Γίνεται επιτακτική πλέον η ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας με την υλοποίηση όλων των αιτημάτων που έχουν καταθέσει εδώ και πολλούς μήνες οι υγειονομικοί και τα σωματεία τους.
