Ανακοίνωση του Τμήματος Γυναικών του Συντονισμού Δράσης & Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων Λάρισας ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση!
H 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα μνήμης των ιστορικών αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου για καλύτερες συνθήκες εργασίας, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα αντρών και γυναικών.
Σήμερα που οι δυνάμεις του κεφαλαίου εντείνουν την εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας, αναδιοργανώνουν αντιδραστικά τους όρους εργασίας, συμπιέζουν τους μισθούς, καταργούν εργατικές κατακτήσεις, ιδιωτικοποιούν δημόσια αγαθά, η γυναίκα βρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο.
Με την πανδημία και τον τρόπο διαχείρισής της, με τα συνεχιζόμενα λοκ ντάουν και την άρνηση ουσιαστικής ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. , πάλι η γυναίκα βρίσκεται στο στόχαστρο. Η οικονομική κρίση που κόχλαζε για καιρό και φαίνεται πως θα ξεσπάσει λόγω της πανυγειονομικής κρίσης θα φέρει νέες δυσκολίες για την εργασία και τη ζωή των γυναικών.
Στη Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, οι γυναίκες κατέχουν τη δραματική πρωτιά στην ανεργία, στους μισθούς, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη φτώχεια. Η διάλυση του κράτους πρόνοιας, του συστήματος υγείας, η έλλειψη δημόσιων κοινωνικών δομών συνεχίζουν να φορτώνουν τις γυναίκες με την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών, της φροντίδας των υπερηλίκων και του νοικοκυριού.
Η αποσάθρωση του εργατικού δικαίου, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας πλήττουν τις εργαζόμενες γυναίκες και τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα. Γυναίκες έχουν απολυθεί λόγω εγκυμοσύνης επειδή τα αφεντικά δε θέλουν να φορτωθούν τα επιδόματα. Σε συνεντεύξεις για δουλειά ερωτώνται αν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά ή αν είναι «ελεύθερες» , «χωρίς υποχρεώσεις» για να «αφοσιωθούν» στη δουλειά .
Το «μένουμε σπίτι» δε σημαίνει για όλες «μένουμε ασφαλείς»
Η βία κατά των γυναικών όσο κι αν αποκρύπτεται από τις κυβερνήσεις τα καθεστωτικά μίντια, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια γυναίκες ανά το κόσμο. Και θα αναπαράγεται όσο η κοινωνία κλείνει τ’ αυτιά της κι όσο το κράτος αδιαφορεί μη θεσπίζοντας το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την τιμωρία των δραστών, μη διαμορφώνοντας εκείνο το ασφαλές πλαίσιο με κατάλληλες δομές ολόπλευρης στήριξης των γυναικών ώστε να ξαναπιάσουν τη ζωή στα χέρια τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τις περιόδους σκληρού λοκ ντάουν και καραντίνας οι κλήσεις στις γραμμές στήριξης για τις γυναίκες που υφίσταντο ενδοοικογενειακή βία διπλασιάστηκαν, όπως και οι καταγγελίες στην αστυνομία.
Οι παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς : Μία συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει!
Μετά την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για το βιασμό της άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ένα ζήτημα που κρύβονταν κάτω από το χαλί για δεκαετίες. Ακολούθησαν εκατοντάδες καταγγελίες, άνοιξαν τα στόματα, γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και ν’ ακουστούν. Οι παρενοχλήσεις δεν αφορούν μόνο το χώρο του αθλητισμού και της τέχνης. Είναι πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες εργαζόμενες σε όλους τους χώρους εργασίας. Παρενοχλήσεις που μένουν ατιμώρητες γιατί οι γυναίκες εκβιάζονται ότι θα στιγματιστούν, θα απολυθούν, θα τα χάσουν όλα. Παρενοχλήσεις που πολλές φορές συμβαίνουν από τους εργοδότες, τους προϊστάμενους και τα διευθυντικά στελέχη αποτυπώνοντας με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις σχέσεις εξουσίας μέσα στους χώρους δουλειάς, το σάπιο «πολιτισμό» της βίας και της καταπίεσης που διέπει την κοινωνία .
Ως εδώ ! Ορθώνουμε το ανάστημα μας ! Ν’ ακουστεί η φωνή μας !
Η φωνή της γυναίκας εργαζόμενης δεν εκπροσωπείται όσο της αναλογεί στους μαζικούς φορείς και στα συνδικάτα που είναι ανάγκη επιτέλους να παίξουν τον κοινωνικό ρόλο που έχουμε ανάγκη όλες και όλοι. Να αποτελέσουν το κύτταρο ενότητας, συλλογικότητας κι αλληλεγγύης που δε θα διεκδικεί μόνο τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά θα μπαίνει ασπίδα ενάντια σε κάθε μορφή καταπάτησης των δικαιωμάτων μας και της ζωής μας. Ασπίδα ενάντια σε κάθε επίθεση στην αξιοπρέπεια και τη ζωή των εργαζόμενων γυναικών. Κύτταρο διεκδίκησης για να χτυπήσουμε την ανισότητα στους χώρους εργασίας.
Καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στη βία, τον εκβιασμό, την φτώχεια και την ανισότητα. Όλες μαζί είμαστε πιο δυνατές. Όλες και όλοι στον αγώνα!
Για ίσα δικαιώματα στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινωνία.
Για την υπεράσπιση των εργασιακών, αναπαραγωγικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Για την προστασία της μητρότητας.
Για Δημόσια υγεία, πρόνοια, παιδεία, βρεφονηπιακή φροντίδα και προσχολική αγωγή.
Για την υπεράσπιση του σώματός μας , της ζωής μας , της ειρήνης .
Για ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο που θα ενισχύει τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Η πάλη των γυναικών για κοινωνικά δικαιώματα, για δημοκρατία, ισότητα, χειραφέτηση είναι δημιουργικά δεμένη με τον αγώνα συνολικά της εργατικής τάξης για απελευθέρωση από το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Είναι δεμένη με την ανάγκη να φτιάξουμε έναν άλλο πολιτισμό ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γυναίκας, της σεξουαλικότητας, την εμπορευματοποίηση των πάντων. Ενάντια στον ακραίο ατομισμό και ανταγωνισμό, στον πολιτισμό της βίας, του δόγματος της «επιβίωσης του ισχυρού». Για να οικοδομήσουμε έναν πολιτισμό της ισότητας, της αρμονικής συνύπαρξης, της δημοκρατίας, που θα εκφράζει την ανάγκη χειραφέτησης των δυνάμεων της εργασίας που παράγουν και δημιουργούν τον πλούτο .
Η γυναίκα εργαζόμενη, η μετανάστρια, η νέα γυναίκα, μπορούμε να γίνουμε η κινητήριος δύναμη για τη διεκδίκηση και την ανατροπή !
