Πέρασαν 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 που οδήγησε στη συγκρότηση του Ελληνικού έθνους–κράτους. Ήταν αστική Επανάσταση που έγινε υπό την ηγεσία και καθοδήγηση της ανερχόμενης, τότε, ελληνικής αστικής τάξης και πήρε το χαρακτήρα του απελευθερωτικού αγώνα καθώς ερχόταν σε αντίθεση με την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ερχόταν σε ρήξη με την εξουσία της. Συμμετείχαν μαζικά φτωχές αγροτικές λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις και οι ελάχιστες δυνάμεις της τότε εργατικής τάξης, που βίωναν την ταξική εκμετάλλευση και τη φυλετική και θρησκευτική καταπίεση.
Το αστικό έθνος–κράτος για την τότε εποχή αποτελούσε τη μοναδική επαναστατική απάντηση στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας, αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης. Έτσι, η φτωχή αγροτιά και η μικρή ακόμα εργατική τάξη που συμμετείχαν με όλες τους τις δυνάμεις και με ανιδιοτέλεια στις ένοπλες επαναστατικές δυνάμεις το 1821, ρίχτηκαν με ηρωισμό στα πεδία των μαχών δίνοντας απλόχερα το αίμα τους στην Επανάσταση. Και κατάφεραν μεν να αποτινάξουν το καθεστώς του ραγιά, αλλά δεν πέτυχαν την κοινωνική τους απελευθέρωση, ούτε μπορούσε, φυσικά, η αστική επανάσταση να δώσει λύση σε αυτό το κοινωνικό ζήτημα.
Όμως, για τις φτωχές λαϊκές μάζες, το σπάσιμο του φόβου και ο ξεσηκωμός τους κόντρα στις παραινέσεις ή και τις απειλές των ισχυρών της εποχής, η ανιδιοτέλεια της συμμετοχής τους στον αγώνα, η αντοχή τους στις δυσκολίες και, γενικότερα, η δύναμη του επαναστατημένου λαού θα αποτελούν πάντα διαχρονική πηγή έμπνευσης για τις σύγχρονες μάχες που δίνει ο λαός μας μέχρι την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης.
Ο αγώνας αυτός των λαϊκών μαζών στην Επανάσταση του ’21, στην οποία καλούσε η Φιλική Εταιρεία, ψυχή της Επανάστασης, ενέπνεε και τον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης την περίοδο της Κατοχής για την Απελευθέρωση από τους ναζί κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Αλλά και την περίοδο της πάλης που διεξήγαγε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας ενάντια στο ντόπιο αντιδραστικό αστικό καθεστώς και στους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους της αστικής τάξης της Ελλάδας για μια Ελλάδα του λαού της χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Όπως λέει και το τραγούδι μας: «Αντάρτης-Κλέφτης-Παλληκάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο Λαός» .
Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα κομβικής σημασίας ιστορικό γεγονός για τη χώρα μας, αφού σήμανε κίνηση της κοινωνίας προς τα μπρος, προς μια ανώτερη σε σχέση με τη φεουδαρχία κοινωνία την αστική, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή που δημιουργούσε τις συνθήκες ανάπτυξης της ταξικής πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση από την εκμετάλλευση. Το περιεχόμενό της επιδρούσε στις λαϊκές συνειδήσεις την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα και της πάλης για μια Ελλάδα με το λαό κυρίαρχο χωρίς αφεντικά στη δεκαετία 1940-1949, με μπροστάρη και καθοδηγητικό νου το ΚΚΕ. Ο ηρωικός ένοπλος αγώνας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της χώρας μας από τη ναζιστική κατοχή, και η ένοπλη ταξική πάλη του ΔΣΕ είναι από τις κορυφαίες στιγμές της λαϊκής πάλης κατά τον 20ο αιώνα, στη νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας. Οι αγώνες αυτοί θα τιμώνται πάντα από τους εργαζόμενους και, γενικότερα, τις λαϊκές δυνάμεις ως πηγή έμπνευσης για τους νέους κοινωνικούς αγώνες που συνεχίζονται για ένα μέλλον χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού –κομμουνισμού.
Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, οι φίλοι και απόγονοι, οι επαναπατρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες και τα παιδιά τους συνεχίζουμε τον αγώνα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, εμπνεόμενοι και από τον ηρωισμό και τη μαχητικότητα των αγωνιστών του ’21, από τα διδάγματα της Επανάστασης του 1821.
Η Επανάσταση του ’21 διδάσκει όπως στην εποχή περάσματος από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό είχαμε νικηφόρες επαναστάσεις, έτσι και στη σημερινή εποχή που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και παρά την αντεπανάσταση και ανατροπή της πρώτης απόπειρας οικοδόμησης του σοσιαλισμού, θα έχουμε νικηφόρες, οριστικά, σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Ο αγώνας μας ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και με την πείρα της πάλης της δεκαετίας 1940-1949, συμβάλει σε αυτή την προοπτική. Διδάσκει επίσης ότι κανένας αρνητικός συσχετισμός –όπως και τότε- δεν είναι αιώνιος αλλά αλλάζουν οι συσχετισμοί όταν ήδη έχουν αναπτυχθεί οι υλικοί όροι για το ξεπέρασμα ενός κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, όπως στην εποχή των αστικών επαναστάσεων. Όσο ισχυρός και αν φαντάζει ο αντίπαλος των λαών σε κάθε εποχή, δεν είναι ανίκητος. Αυτό το διδάσκει και ο αντιστασιακός αγώνας την περίοδο της κατοχής για την απελευθέρωση αλλά και η μεγάλη εποποιία του ΔΣΕ. Που επιβεβαιώνουν ότι όταν ο λαός το αποφασίσει και καταλάβει τη δύναμή του, έχοντας ηγέτη και καθοδηγητή το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης το ΚΚΕ, τίποτα δε μπορεί να τον σταματήσει για να πετύχει τους στόχους του.
Με τα διδάγματα και της Επανάστασης του 1821, συνεχίζουμε σήμερα τους αγώνες μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ενάντια στις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΝΑΤΟ –ΗΠΑ- ΕΕ σε βάρος άλλων λαών και χωρών, αλλά και με κινδύνους για το δικό μας λαό, επεμβάσεις που φέρνουν πολέμους προσφυγιά, μετανάστευση. Παλεύουμε για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα που μετατρέπουν τη χώρα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας χωρίς ταξική εκμετάλλευση, της κοινωνίας που θα αναπτύσσεται για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών, που θα ευημερούν οι εργαζόμενοι, που θα καταργηθούν οριστικά οι οικονομικές κρίσεις και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, που θα ζουν οι λαοί αδελφωμένοι.
Γιορτάζοντας την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, καλούμε τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές, τους φίλους και απογόνους της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, στον αγώνα για να ευοδωθούν οι ελπίδες και οι πόθοι μας για μια Ελλάδα χωρίς αφέντες, με το λαό κυρίαρχο να χτίζει τη δική του κοινωνία το δικό του μέλλον.
