Συγκεντρώθηκαν και χθες το βράδυ στην τέντα του πρόχειρου καταυλισμού, πρόσωπα κουρασμένα, βλέμματα γεμάτα αγωνία και ας ωρύονται οι ειδήσεις για το μεγαλείο της φυλής και τους υψηλούς προσκεκλημένους που τιμούν τα 200 χρόνια της επανάστασης των ραγιάδων.
Βράδυ 25ης Μαρτίου στο Δαμάσι Τυρνάβου, στο Δαμάσι Λάρισας, στο Δαμάσι της Ελλάδας (βάλτε στη θέση του το Μεσοχώρι Ελασσόνας, το Κουτσόχερο, το Αμούρι, το Βλαχογιάννι) και οι ειδήσεις δεν τους αφορούν, ούτε δυο λόγια εδώ και μέρες για το δράμα τους, για τα ισοπεδωμένα σπίτια και τις διαλυμένες ζωές τους.
Πάνω από είκοσι μέρες μετά το χτύπημα του σεισμού ο χρόνος λες και έχει σταματήσει, μια βόλτα στο χωριό και η εικόνα εκεί, αδυσώπητη.
Κινούμαστε μαζί τους στο εσωτερικό των ερειπίων, απόγνωση, καταστροφή όπου και να στρέψεις τη ματιά, «φέραν τέσσερις οικίσκους ακόμη», ψελλίζει κάποιος, λες και ξορκίζει το κακό.
Με προσοχή, ευλαβικά θαρρείς μετέφερε την πολύχρωμη γλάστρα πριν απομακρυνθούμε βιαστικά, δεν είναι να ρισκάρεις για πολύ με τους μετασεισμούς.
«Σα να αγκαλιάζει την ελπίδα», αστραπή πέρασε η σκέψη και χάθηκε, όπως το ίδιο βιαστικά ανοίγαμε το βήμα αφήνοντας πίσω το κουφάρι που κάποτε ήταν σπίτι…
Ειρήνη Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας
