Κείμενο της Μαρίας Κωστή, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης δήμου Τεμπών
Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία
να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιός να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,
όνομα θείο;
(Γεράσιμος Μαρκοράς)
Μάνα, μητέρα, μαμά!!
Όπως κι αν την πεις αυτή τη λέξη, το περιεχόμενό της είναι πάντα το ίδιο σπουδαίο.
Είναι μια λέξη, που μπορείς να την προφέρεις, χωρίς να απαιτείται η φυσική παρουσία της!
Είναι μια λέξη που, αν και γένους θηλυκού, για αυτόν που την προφέρει, έχει χάσει εκ προοιμίου την γυναικεία υπόσταση.
Είναι η μάνα, ο βράχος που μας προστατεύει από τα κύματα, ο αέρας που δροσίζει την ψυχή μας, ο ήλιος που μας φωτίζει.
Είναι η μάνα με τα ροζιασμένα χέρια, που θαρρείς ότι είναι μετάξι όταν σε χαϊδεύουν.
Είναι η μάνα, που δεν τρώει αν δε φας, δεν κοιμάται αν δεν πέσεις για ύπνο, δεν ησυχάζει αν δεν σε βλέπει ευτυχισμένο.
Είναι η μάνα, το στήριγμα κάθε ανθρώπου, το αποκούμπι μας, η “τράπεζα” κατάθεσης των μυστικών μας, των αγωνιών μας, ο θεματοφύλακας των αξιών αυτού του κόσμου.
Είναι η μάνα, που ύμνησαν οι ποιητές, που τραγούδησαν οι τραγουδιστές, που έγραψαν οι συγγραφείς, που έγινε θέμα τραγωδίας, που έγιναν ταινίες, που, που, που……..
Είναι η μάνα, μια ανοιχτή πληγή για όσους την έχουν χάσει, μια όαση για όσους μπορούν να τη χαίρονται!!
Είναι η μάνα μας!!!
