Η παρέμβαση του Μ. Χαρακόπουλου στη Βουλή
«Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι για ένα παιδί και οι δύο γονείς, και η μητέρα του και ο πατέρας του είναι το ίδιο πολύτιμοι, συνιστούν αδιάλυτα τμήμα της οικογένειάς του, ακόμη και όταν οι γονείς του δεν είναι μαζί». Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος κατά την εισηγητική του παρέμβαση ως πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής στην κοινή της συνεδρίαση με την Ειδική Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την επί της αρχής συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης: «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου».
Ο Θεσσαλός πολιτικός, πριν δώσει τον λόγο στον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κώστα Τσιάρα, υπογράμμισε ότι «η αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου για τις σχέσεις παιδιών και διαζευγμένων γονέων, τέσσερεις δεκαετίες μετά την τελευταία μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, προβάλει αναγκαία. Αρκεί μόνο να αναφέρω ότι η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα καταδεικνύει ότι όχι μόνον όλο και λιγότεροι Έλληνες συνάπτουν γάμο και δεν αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, καθώς το χάσμα μεταξύ γεννήσεων και θανάτων διευρύνεται κάθε χρόνο με ρυθμούς απελπιστικούς, αλλά δυστυχώς αυξάνονται δραματικά και τα διαζύγια. Όλο και λιγότερες οικογένειες στερεώνουν, όλο και περισσότερα ζευγάρια αποφασίζουν να χωρίσουν τους δρόμους τους, ενίοτε και σε άσχημη ατμόσφαιρα.
Ο χωρισμός των γονιών τεράστιο σοκ για το παιδί
Όλοι κατανοούμε το ψυχολογικό βάρος που έχει αυτή η δοκιμασία, και όλοι αναγνωρίζουμε ότι τις πλέον αρνητικές συνέπειες αυτών των χωρισμών τις βιώνουν τα παιδιά. Είτε είναι αρκετά μικρά, είτε είναι στην εφηβεία, ο χωρισμός των γονιών συνιστά πάντοτε για ένα παιδί ένα τεράστιο σοκ, μια συντριβή του κόσμου που είχε οικοδομήσει εντός του, και αναπότρεπτα θα του προκαλέσει ερωτηματικά και αντιδράσεις. Αναμφίβολα, για να λειανθούν οι αρνητικές συνέπειες ενός διαζυγίου στην παιδική ψυχή απαιτείται η συνεργασία των δύο γονιών, που παραμένουν γονείς ακόμη κι αν ζουν πλέον χωριστά. Η δική τους αγάπη είναι αυτή που δημιουργεί ασπίδα προστασίας στον παιδικό ψυχισμό, στηρίζει το παιδί, το κάνει να ξεπεράσει την κρίση που βιώνει και το βοηθά να αναπτύξει την προσωπικότητα και την ομαλή κοινωνικοποίησή του».
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υποστήριξε ότι «η πολιτεία είναι υποχρεωμένη απέναντι σε αυτή την νέα κοινωνική πραγματικότητα να προσαρμόσει το νομοθετικό πλαίσιο, κινούμενη κυρίως από το αίσθημα ευθύνης έναντι των παιδιών, που αύριο θα γίνουν πολίτες αυτού του κράτους. Και ο κύριος γνώμονας των όποιων νομοθετικών ρυθμίσεων δεν μπορεί να είναι άλλος από το πώς θα μειώσει τις πιθανές εντάσεις μεταξύ των γονέων, πώς θα προσδιορίσει με την μεγαλύτερη λεπτομέρεια τη διαμοίραση του χρόνου ή τουλάχιστον τη χρονική δυνατότητα που μπορεί να έχει ο κάθε ένας από τους δύο γονείς να περνά με το παιδί του».
